Gevecht met een TBS-er

Gevecht met een TBS-er

Op 30 oktober 2014 krijg ik alweer een mailtje waarin staat dat de veroordeelde TBS-er voor de rechtbank moet verschijnen.  Idem als in januari van dit jaar. De gewelddadige casus ben ik nog steeds niet vergeten. De casus inclusief de grove geweldspiraal komt al weer boven drijven.

In mijn beleving is deze verdachte voor de duur van 2 jaar permanent opgehokt. In tegenstelling tot de meeste verdachten (waaronder draaideurcriminelen) die mijn collega’s en ik steedsopnieuw voor de poorten van justitie, aandragen.

Niet wetende hoe de voortgang en de uitspraken bij rechters vorm gegeven worden, is een geruststellende geachte voor mijn rechtsgevoel. Je leert als politiemens snel loslaten van zaken waar je je best voor hebt gedaan. De rest is aan de rechter. De angel is uit de actie getrokken. 

De kwaden dan ter Justitiële verantwoording, worden overgedragen. Bij Justitie wordt de verdere rechtsgang tot bij de rechter besproken met als sluitstuk de uitspraak van het vonnis.

De email brengt mij ook nu weer in herinnering terug bij mijn noodhulp interventie in ons bewakingsgebied. Ik zit dan met mijn collega te pauzeren in het bureau met toestemming van de meldkamer. De meldkamer zet ons dan op "pauze". Deze pauze is echter in vrije tijd, maar we luisteren wel de portofoon uit mocht zich iets voordoen in de categorie van prioriteit 1. Dat heet betrokkenheid of een andere mooie volzin waakzaam en dienstbaar. Ook kan de meldkamer inbreken op onze pauze en ons inzetten. In vrije tijd pauzeren en plichtmatig de porto-fonische berichtgeving uitluisteren is uiteraard een andere te voeren discussie.

Plots geeft de meldkamer een melding door aan een andere patrouille van een roofoverval in een winkel voor genot- en driften stimulering. De afstand van ons bureau tot aan deze winkel is binnen een kilometer vanaf ons politiebureau. We stoppen meteen onze pauze en melden de meldkamer dat zij ons kunnen inzetten. We krijgen wel nog een redelijk signalement van de dader. Geen verdere informatie is op dit moment bekend over wapens of de precieze toedracht m.b.t. de roofoverval.

De meldkamer is nog niet uitgesproken met het signalement van de overvaller of wij staan al bij deze stimulerende genotswinkel voor de deur. De overvaller is reeds er tussenuit geknepen, zo deelt de winkelier ons mede. 

Opsporen van de dader is nu hoogste prioriteit. De winkelier is veilig. Aangifte en onderzoek zal zsam volgen. Het is feitelijk overbodig om ons het dader signalement in te prenten.

Wij rijden het voetgangersgebied binnen met onze opvallende politie surveillanceauto. Opmerkelijk te noemen is de wijze waarop ons de route richting de dader wordt aangewezen door de vele omstanders.

Kennelijk hebben veel mensen de consternatie en wilde uitspattingen gezien, waarbij de dader de winkel uit is gevlucht. Als een menselijk aaneengesloten lint wijzen nagenoeg alle voetgangers ons in de bedoelde vluchtrichting. De verdachte heeft dus door zijn houding, gebaren of dreigingen ook naar andere  onschuldige voorbijgangers toe, de onvervalste brute aandacht op zich gevestigd. 

Wat een beest, dit zal ons even later blijken!

Wij rijden dus in de maalstroom van dit menselijke lint mee en na circa 500 meter, rijden wij plots achter de dader. Hij voldoet helemaal aan het opgegeven signalement. Hij heeft bovendien een donkere muts over zijn hoofd waaronderuit zijn donkere ogen priemen naar alles om hem heen. 

Hij zal geen krijgsgevangenen maken, zo lijkt het te zijn. Hij loopt ingetogen maar zeer agressief en dreigend op weg naar meer slachtoffers, buit of wat dan ook. Nieuwe ellende met deze overvaller is zeer zeker niet uit te vlakken en hij moet dus met spoed gestopt worden. 

Hij wordt door ons gesommeerd om te stoppen en halt te houden. De mededeling van mijn collega dat hij is aangehouden helpt niet, noch het dreigen met het geweldsmiddel pepperspray. In plaats daarvan komt hij wild als een woest roofdier op ons af gelopen. 

Dan blijkt maar weer eens dat de aanval in vele gevallen de beste verdediging is. Zo ook hier en nu. Hij lijkt onbewapend te zijn, maar schijn bedriegt zoals zo vaak.

Dreigend komt hij op ons ingelopen en zoekt duidelijk de confrontatie op. Er volgt een behoorlijke vechtpartij. Maar deze keer zal hij niet als winnaar uit de arena komen.

Op het moment dat de verdachte binnen mijn handbereik komt grijp ik hem vast en trek hem naar mij toe. Ik maak een grote binnenwaartse judo beenveeg waardoor hij met zijn rug op de grond belandt met mij bovenop hem. Ik druk hem in een houdgreep waarna controle volgt. 

Helaas is hij zo glad als een geoliede aal en ook zo beweeglijk en kronkelend. Hij komt los uit mijn controlegreep waarna hij  mogelijk een ander geweldsmiddelen uit zijn mouw gaat toveren.

Echter daar krijgt hij geen kans voor. Weer wordt hij door ons onder controle gebracht en met de grootste moeite afgeboeid. Met zijn benen bleef hij onophoudelijk raak schoppen. 

Om hem volledig onder controle te krijgen zet ik een verwurging aan die helpt. Als slappe was in mijn armen, dut hij in, bijkans buiten westen. ik regel zijn zuurstof inname, hij blijft angstig rustig door mijn greep op zijn nekslagaders. Dat kan ik toevallig erg goed.

Op de grond onder hem treffen we een kartelmes aan. Gelukkig heeft hij geen kans gekregen om ons met dit mes te verwonden.

Nog steeds in deze verwurging houd ik de verdachte onder controle tijdens zijn vervoer naar- en tot in het cellencomplex waar wij hem van zijn kleding kunnen ontdoen en fouilleren. Hij geeft zijn verzet op maar zweet nog steeds hevig door zijn kleding heen als een das onder dampende lichaamstemperaturen.

Of hij onder invloed is van drugs? Waarschijnlijk wel gelet op zijn woeste gedragingen.

Deze zwetende dampen kan ik mij nog steeds herinneren. Hij heeft een gespierde torso en lijf. Zijn gespierde benen lijken op tweetraps raketten. Na zijn overbrenging heeft deze geweldpleger nog verder geweld gebruikt tegen collega’s in het cellencomplex. 

Na een uitvoerig rechercheonderzoek blijkt dat hij nog veel meer heeft uitgespookt en op zijn kerfstok heeft staan. Geweld, overvallen en mishandelingen dat is zijn lichaamstaal.

Goed voor ons dat wij de aanval hebben gekozen in plaats van hem. De aanval bracht hem geheel uit zijn doen en laten en vooral uit balans. Door zijn overmeestering kon in ieder geval erger geweld worden voorkomen. Terugtrekken was geen optie geweest.

De vechtpartij op straat heeft bij veel voorbijgangers ongeloof en ontzetting teweeggebracht. Mijn collega en ik hebben goed samengewerkt. De boef is opgepakt en is nog steeds na al die jaren achter slot en grendel. Dat is niet voor niets. 

Mooi achteraf dat de verdachte gestopt kon worden zonder noemenswaardig letsel. Hij bloedde in zijn gezicht en ik heb enkele schaafwonden aan ellebogen en knieën opgelopen tijdens ons Ne-waza = grondgevecht.

We hebben de maatschappij beslist een stukje veiliger gemaakt met deze aanhouding, hoeveel is echter niet te meten. TBS is een te zwaar middel en dat wordt niet voor niets opgelegd.

Eens zal de dag komen dat ook hij in vrijheid gaat. D-Day voor hem is op 11 november 2014 dan wordt hij alweer opnieuw getoetst door de rechtbank.

Ik ben benieuwd of het beest genoeg getemd is om in onze maatschappij te mogen worden losgelaten.

Ik word door de tbs onderzoeken op jaarlijkse basis steeds opnieuw aan hem herinnerd. Ook nu ben ik weer benieuwd wat zijn toetsing gaat brengen.