Zondagsochtenddienst met Ad

Collega Ad gaat met welverdiend pensioen. Met hem heb ik heel wat situaties beslecht in het voordeel van regelgeving en gewenst politie optreden. Het is in de tijd van de Rijkspolitie. 

Met Ad heb ik altijd goed kunnen werken, plezier hebben en kunnen lachen. We maakten varia situaties en casussen mee, en deze heeft een tragikomische lading, dat dan weer wel, 

Het is op een zondagochtend. Mijn collega Ad  en ik krijgen een melding van een verwarde man, die een woning kennelijk niet meer wil of kan verlaten. Het is niet ver uit de buurt. Ad en ik gaan meteen naar de opgegeven locatie. De melder wacht ons al vertwijfeld en overstuur op.

Hij deelt ons mede dat hij zojuist een oude man zijn woning heeft binnengelaten. De man moest hoog nodig naar het toilet. Eenmaal op het toilet blijft hij in dit sanitaire paleis zitten en komt niet meer naar buiten! Kennelijk uit het lood geslagen door de pracht en praal in dit kleinste kamertje, dat niet van hem is, maar….

Melder heeft al geprobeerd om contact met de man te krijgen maar er komt geen enkele respons behalve dan een aantal kwalijk riekende lichamelijke geuren. We zijn gelukkig met de politiebus (tijd van de R.P) i.v.m. vervoer mocht dit nodig zijn!

Nadat de politie, Ad en ik dus, een aantal keren krachtig op de badkamerdeur hebben geklopt, zwaait deze plotsklaps open. Het lijkt wel of er een stinkbom in ons gezicht ontploft. Gelukkig staat het wc-raam open dat alle kracht nodig heeft om de kwalijke dampen de maatschappij in te blazen.

De man is onverstaanbaar aan het brabbelen. Hij heeft geen gebit in en beschikt over een volle grijze haardos. Zijn haardracht was ooit van alle haren met dezelfde lengte achterover gekamd en vastgehouden met Brylcreem uit het aloude bekende nostalgische potje.

Tegenwoordig is de Brylcreem niet meer in zijn haren uitgesmeerd en wappert de haardos bij elke beweging van zijn hoofd als losse bladeren aan een boom aangedreven door een willekeurige wind.

Zijn gezicht is diep doorgroefd door de weersinvloeden tijdens een wellicht lang en hard werkzaam leven. Hij heeft een grote neus. Zijn gezicht oogt klein. Hij draagt een lange verfrommelde jas. Zijn hemd en broek moeten nodig gewassen worden. Hij is ongeschoren. Brylcreem dan, daar kom ik zo meteen op terug.

Op de badkamer blijkt dat de man nog niet klaar is met zijn visite op de wc-pot. Het toilet is van een ouder model. Zeg maar een model waar je de geproduceerde tulband, in geuren en kleuren kunt zien liggen, dampen en ruiken.

De man gaat ineens met zijn handen door de wc-pot en veegt zo de zware donkere geproduceerde last, richting riool. We helpen hem heel snel, verschrikt en komisch met doorspoelen via de metalen hengel met knop.

Het lijkt alsof hij nog nooit op een toilet binnenshuis geweest is of dat hij vergeten heeft hoe het allemaal werkt. Na het doorspoelen waarbij hij aandachtig kijkt alsof hij water ziet branden gaat hij met zijn besmeurde handen nogmaals door de inmiddels en gelukkig maar, doorgespoelde pot. Onderaan in de ruimte –gelukkig zonder remmende sporen- wast hij zijn handen schoon!

Zijn op een lengte geknipte haren vallen ruim in zijn gezichtsveld dat hem hierdoor totaal ontnomen wordt. Tijd voor brylcreem zou je denken! Nadat hij zijn natte handen uit de pot terugtrekt gaat hij hiermee door zijn haardossing waardoor deze nat worden en enigszins in het gelid –dus naar achteren- worden vastgeplakt op zijn hoofd doorsijpelend naar zijn huid.

Juist ja, natuurlijke Brylcreem. Ad en ik hebben uit voorzorg de diensthandschoenen aangetrokken. We zijn netjes en hulpvaardig gebleven maar hebben desondanks zijn uitgestoken hand niet geschud! Er zijn tenslotte grenzen aan zorgverlening, toch?

In de tijd dat dit verhaal speelt is er nog geen legitimatieplicht. Op deze zondagochtend zijn alle sociale netwerken gesloten. Ad en ik zullen ons dus over hem ontfermen en hem dus naar huis brengen. Én, indien mogelijk terugbrengen en overdragen aan zijn eigen sociale zorgkader.

Gelukkig kan hij achter in de politiebus plaatsnemen. En kan  hij ons nog de route aanwijzen met zijn handen, gesticulerend dus tot aan zijn thuisadres. Met de autoruiten vorstelijk geopend, brengen we hem naar huis.

Bij zijn woning in een z.g. kolonie blijkt deze Remi te wonen, alleen. Een woning in de staat zoals dat omstreeks 1930 gewoon was. Geen sanitaire voorzieningen binnenshuis. Alles in huis is versleten. Hoe hij aan eten en warmte komt of persoonlijke sanitaire verzorging in dit krot doet bij ons in ieder geval de nodige vraagtekens rijzen. Hij heeft daar blijkbaar geen problemen mee.

We informeren nog bij de buren en we hebben later nog de maatschappelijke zorg in kennis gesteld. Er schijnt zorg op afstand voor hem te zijn. (Tafeltje dekje en eten in het bejaardentehuis). 

Lichamelijk ziet de oude baas er nog goed uit, gelukkig. Ook van deze man nemen we met gemengde gevoelens afscheid

Iedereen binnen en buiten de politie heeft ongetwijfeld tal van dit soort gebeurtenissen in zijn grijze palmares.

Ad het ga je goed, blijf gezond en lachen, want

dat doe je toch altijd….

Gr Han

Zijn de geel/zwarten overvraagd.....

De kleuren geel-zwart zijn geoffreerd uit de natuur. Niet uit de wiegende flora maar uit de vliegende fauna. De vliegende handhavers miv augustus ieder jaar. 

Daar waar suiker gevlooide waren worden geëtaleerd, komen de hordes geel-zwarte furies in aantocht. Ze zijn behekst moeten en zullen scoren als een heroïne verslaafde om te overleven en hun shot te behalen, verregaand agressief en overlevend gericht. 

Hun spuit is hun angel en hun beoogde doelstelling zullen zij zeer zeker treffen..

Zo niet volgt er gepast geweld in de vorm van venum met een exorbitante pijngrens daar waar het vlees wordt getart…

De politie op hun beurt heeft geen wetenschap aan patenten of genoegdoening. Als een triviante overheerser worden de kleuren ingepalmd en tentoongespreid in uniformen met de gelijkelijke kleuren uitdossing.

De kleuren geel/zwart (Roda JC!!) worden duizenden malen gekneed, op maat gesneden en genaaid in uniformen die de Nederlandse dienders moeten bijstaan in hun dagdagelijkse misère  met de voeten in de spreekwoordelijke modder van de maatschappij, vooral in de onderste regionen, daar waar geweld te doen gebruikelijk is. 

Al dan niet gespeend met de uitwassen van drugs, alcohol en pillen die iedereen wanstaltig negatief veranderen in tijdelijke zombies, waar geen heil meer mee te behandelen en bewandelen is.

De maatschappij eist steeds meer van de geel/zwarte uniformen. Deze zijn de enigen die zich aan de wet moeten houden. De residuen echter worden gepamperd met de privileges van  verregaande verdachtmakingen en voorlopige bewijsvoering die stelselmatig onderzocht moet worden op bewijsbaarheid door de zittende toga’s, aangedragen door de staande-.

De geel/zwarten stijgen steeds maar weer op uit de spelonken van normaal fatsoen en ordehandhaving. Het tij is niet meer te keren, maar de samenleving overvraagt steeds maar weer de mogelijkheden van het geel/zwarte legioen.

De kleinste wettelijke groepering is die van de geel/zwarten, die zich als bijkans enige instantie moet houden aan de Europese verregaande  wetgeving, die alles reguleert en berecht naar maatstaven die vaak discutabel lijken te zijn, gevoelsmatig maar dan toch..

Ik had het al over de vliegende fauna alteratie.

Tegenwoordig kunnen zij niet meer opstijgen. De geestelijke, mentale en fysieke ballast worden te veel, te zwaar, te Arbo-wet overstijgend. Maar gestaag ploetert het geel/zwarte legioen voort over de akkers van de ongenadigen, ongelovigen en criminelen… Glorie te laat, alleen voor de poort van de Heilig Petrus,

De wetgevers kunnen de maatschappelijke ontwikkelingen niet meer bijbenen en zijn dus altijd en immer te laat, want de maatschappelijke- en wettelijke autobus is reeds vertrokken voordat er ingestapt kan worden. Rechters roeien met de wettelijke riemen als voorzien. Steeds meer uitspraken worden niet meer getolereerd, de macht is tanende. Het volk is het moe. 

De regering smiled geforceerd…

Novums zijn gewenst om het tij te keren maar zover is het nog niet. De spreekwoordelijke waterkolk heeft haar top/dieptepunt nog niet bereikt. Er raast met een orkanische onhoudbare hoost voorwaarts over s-lands straten en wegen.

Wie zal het tij keren? Het zwart/gele zwaar overvraagde legioen is als enig over in de bres van  het weren van allerhande criminalistische overwegingen. Ook gemeentelijke bestuurders doen hun duit in het zakje van verregaande overvraagdheid.

Echter het volk wil brood en spleen en niet aangesproken worden. Amerikaanse toestanden zijn nog ver -paf paf-paf, maar komen zeer zeker ongenadig dichterbij. Tel de criminele afrekeningen daar maar eens bij op.

Het geel/zwarte legioen kan niet alle ballen meer in de lucht houden en heeft dringend organisatorische en wettelijk gesteunde rugge-hulp nodig in de ongekende geweldspiraal die NL tentoonspreidt.

Weet dat het geel/zwarte legioen uitgehold is.  Circa 1/3 van het potentieel staat voor de pensioen interface. Geestelijk en lichamelijk uitgebonjourd, uitgehold en bijkans niet meer bij machte om de overvraging van de maatschappelijke onlusten en verregaande opofferingen in de politie dienstplanning  te pareren.

Het geel/zwarte uniform is tot in ultieme hoogten opgewaardeerd. Geladen pistool,  handboeien, pepperspray, uitschuifbare wapenstok,  gadgets. Nu nog de uitbreiding met de voorgestelde taser, maken dat de ruggengraat van de geel/zwarte diender op springen staat. Het zware harnas dat bovenaf op dit wapenarsenaal drukt wordt nog af en toe vermeerderd met een zwaar vuurwapen werend harnas dat in noodsituaties als top of the bill erbovenop gedragen moet worden. Moet kunnen, toch!

Dit alles binnen de Arbo wetgeving, dienstorders en voorschriften opgedragen door experts die zulks nooit en te nimmer hoeven te dragen….de hachelijke temperaturen buiten beschouwing gelaten, evenals de onderscheidenlijke geweldspiralen die het bijkans povere geel/zwarte legioen ten deel vallen, dag en nacht..

Kan het nog erger, ja het kan en het zal….

De vliegende geel/zwarte brigade kan door toedoen van steeds maar weer meer overstijgende en te zwaar wapentuig niet meer opstijgen, het overzicht en de heliview behouden, daarmee de buiteling op de landingsbaan inluidend..

De grondtroepen kunnen potentiële verdachten niet meer inhalen door het gewicht van de persoonlijke attributen, die de wetgever als normaal en werkzaam bevindt,

Kijk maar eens naar de fronsende blik op de bovenstaande foto van de onbekende magistrale pionier

van de 1e vliegende brigade...