Hartverzakking op de fiets (summertimestory)

De laatste tijd fiets ik nogal veel. De euregio namelijk is gezegend met lieflijke en comfortabele fietspaden voor iedereen wie deze bewandelt, erop fietst en zo verder. 

Vooral in de ochtenden samen met mijn lief zijn wij beiden een sterk cyclend bewegend hecht team dat gaat voor plezier, conditie, buitenlucht en feeërieke momenten tijdens onze dagdagelijkse tochten. Want vanaf de middag is het NOT DONE om te cyclen met de fiets.

De onophoudelijke gele bombardementen aan zonnestralen houden alles en iedereen geboeid. De gewassen op de velden zijn dor tot op de stengel. Soms bruut tot op de enkels afgemaaid. De overige levende gewassen wiegen vandaag voor het eerst sinds lange tijd mee met de lauw-zachte wind.

De mais staat er plompt verloren bij en het bruinrot is doorgedrongen tot in de spitsen van de maisbladeren. De eens zo gevierde parmantige stengels zijn nu een meer dan slap aftreksel van vroegere heroïsche fiere gestalten. De maiskolven zijn onder de maat en het wordt niets meer deze zomer. Want water is en blijft de bron van leven, groei en voorspoed. En dat is er niet of nauwelijks.  

Professionele inzet van de werkende mens, waaronder de agrariër is eender als het zeewater (spreekwoordelijk) dat tegen de klippen kapot geslagen worden. En als weerbarstige schuimkoppen met een lucht van overjarige vis in een mantel van uitgelepte algenbroei, diffuus terugvloeit in de zee tot een macabere constellatie. Iedereen raakt uitgeput door de koperen ploert en zijn verzengende hitte iedere dag weer opnieuw.

Dit alles gebeurt er rondom ons. En dan heb ik het nog niet over de economie, de echte- en economische vluchtelingen op de Middellandse Zee en de toestand in de wereld, volgens dominee Hilterman. 

Eb en vloed zijn gekoketteerd tot een perverse perpetuum mobile dat woeste hordes landrotten als  zee-toeristen aanlokt als een Lorelei op de stranden. Om hen bij vloed hen weer verder weg te duwen landinwaarts om het strand in oppervlakte te doen onderlopen. Want genoeg is ook genoeg ook voor de zeegoden.

Enfin ff terug op het fietsspoor gas ik nu verder met mijn “fitsverhaol”. Ik vind nagenoeg alle bewegingen in de natuur prachtig. Vaak ‘s ochtends op weg naar mijn werk zie ik van alles, van buizerds, reeën achter een prachtige omheining! kwakende eksters, duiven echtparen die hun jongen op het lucht-pad escorteren tot ook nog drie hazen, voor mij op mijn pad. Wat een mooie sierlijke wezens zijn dit toch.

In contradictie tot vanochtend want op de plek waar de hazen mijn pad al eerder kruisten staat nu een man, een opa met zijn kleinkind. Hij heeft een flobbert in zijn handen, lees geweer. Mijn lief en ik draaien vanuit onze pittoreske omgeving linksaf de weg op richting Tudderen in Duitsland.

Even later horen wij onafhankelijk van elkaar pang pang in de verte. Vanaf de plaats waar de opa en zijn kleinkind door ons gepasseerd…..

Zou een van de drie laatst overgebleven hazen het loodje gelegd hebben? Ik denk van wel en hoop van niet. Bah, alsof er nog heel veel hazen rondlopen. Enfin dit is mijn aanname en ik heb niks gezien en dus geen overtuigend bewijs. Hopelijk heeft opa gemist en alleen de lucht geraakt langs een of ander opgeschrikt dier-tje. Het bewijs zal geleverd kunnen gaan worden wanneer er twee in plaats van drie hazen in Tudderen mijn pad opnieuw kruisen……

Mijn inleiding en fantasie doorspekt met dagdagelijkse zaakjes kom ik nu tot  de kern (en dat na circa 400 woordjes). Mijn lief en ik fietsen dus een mooi eind weg op de weg. Wij kiezen altijd vol overgave voor de natuur en haar weldadige pracht en praal. Opnieuw en steeds weer.

Mijn lief rijdt rechts en ik gekleed in een noodzakelijk opvallend groenig retro flecterend haltershirt, rij links. Om haar te beschermen tegen wind en verder benauwend verkeer. Ik kom nu echt tot de kern van mijn verhaal. 

Wij komen soms andere fietsers tegen maar meestal niet want zoals ik al zei het is te warm. Ik spiegel elke situatie en handel naar inzicht. Vaak wijken fietsers uit en soms minder tot nagenoeg niet. Dat ligt soms aan de leeftijd en de gebrekkige brilkwaliteit van deze hemel/aarde bestormers. Rechtlijnig en weerbarstig zijn de fietsopstellingen van menig opponent die ik steeds meer ervaar. 

Wanneer ik de opponenten tegemoet treedt dan kan, wil en moet ik anticiperen. Het lijken soms wel briesende stieren. Soms maar steeds vaker komt het gevaar van achteren. Als een sluipmoordenaar, stil, heimelijk als een sniper met een verlammende lading.

Namelijk ik zie hen pas als zij een teken van existentie doorgeven. De heimelijke hordes namelijk zijn talrijk, honderdduizenden in aantal reeds. Verdere toenames zijn ongeëvenaard gelijk als de  sprinkhanenplaag in het oude Egypte.  

Ambulances en ziekenhuiszorg krijgen het steeds drukker met deze snelle oude natie van babyboomers. Zij zijn bewapend met fietshelmen en een super harde fietsbel die een knoerharde hart-verzakkende werking tot gevolg heeft voor de niets vermoedende voor hen op hun pad. Hun snelheid is ongeëvenaard voor de normale fietser zonder elektrische  hulpmiddelen zoals mijn lief en ik ons plachten voort te planten bewegen op onze respectievelijke  geluidloze puur door beenkracht aangedreven stalen rossen.

Jammer vind ik de anti-anticipatie-houding van het merendeel van deze elektrische grey-fox brigade. Dan kom ik weer terug bij het Han(i)s Anders prototype van zichtbaarheid en noodzakelijke oogmeting en fietstraining om veilig fietsgedrag aan te leren.

Laat je ogen opmeten –dat geldt voor iedereen- in het verkeer en daarbuiten. Meten is ook hier weten.

In het verkeer moet je ruim van te voren je intentie aan anderen laten weten. Een fietsbel op redelijke afstand tot de opponent van inhalen laten luiden hoeft dan niet uitgesteld te worden tot op zeer korte afstand. Dit alles in relatie tot de topsnelheden en de enigszins door mij ingeschatte labiele handelingsbekwaamheid op fiets, REM mogelijkheden en uitwijk manoeuvres, daar waar nodig en wenselijk.

Mijn hart wordt steeds ongeduriger door de harde fietsbel explosieven steeds meer, achter mij…in mijn kielzog, als het ware!

Enfin mijn lief en ik hebben ons doel alweer veilig bereikt en picknickend in het prachtige Sittardse park op een bankje langs een plek daar waar ooit het eerste Sittardse zwembad gesitueerd was. Daar hebben wij gemijmerd over vroeger, circa 45-50 jaar geleden, toen was geluk nog heel gewoon en tevredenheid met weinig tot niets….in tegenstelling tot heden waar alles  nog  niet genoeg is,

Groeten Han, delen van dit blog wordt gewaardeerd

HALLO JUMBO!

Het is 11 juli. Ik sta gepland voor de Middagdienst Noodhulp samen met twee collega's. Net klaar met de briefing wordt door onze O.C.(meldkamer) een prio 1 melding uitgegeven. Bij de JUMBO aan de Romeinenstraat te Sittard.

Medewerkers staan tegenover een agressieve winkeldief en zijn met hem aan het rollebollen. Met 2 surveillance voertuigen gaan wij snel ter plaatse onze komst luid aankondigend met Tatutatu. Mooi dat weggebruikers ruim baan maken voor uw politie. Prio 1 een uitzondering in politiewerk eigenlijk. Maar op de dag van vandaag meer regel dan exclusie. Ik hoor dat steeds vaker van mijn collegae.

Onze samenleving is steeds meer verworden tot een offensieve omgang waarin harnassen en grote gepantserde auto’s niet zouden misstaan, op weg naar een supermarkt of andere zaken die men in zijn basale leefpatroon nodig heeft. Bijna Amerikaanse toestanden maar nog net niet helemaal. We lopen onze Nederlandse achterstand op Amerikaanse wantoestanden die steeds sneller en ongevraagd de oceaan dreigen over te steken, steeds sneller in. We praten ook veel meer Engels dan Limburgs dialect. (daoróm sjrief ich dialek verhaole!) Ook op scholen en universiteiten, de nieuwe economische mode! Maar dat is weer een ander verhaal hé, Donald!

Na dit korte intermezzo of interludium stopt en stapt uw politie noodhulp middagdienst met 2 surveillance auto’s nagenoeg gelijktijdig (rijden in een treintje als bedoeld in wielrennerstermen) uit bij de ingang van de JUMBO. Ik zie dat we verkeerd staan en blokkeren 2 bijzondere parkeerplaatsen. Mogelijk komt hier kort commentaar op, maar weet, nood breekt wetten, Proportioneel, dat dan weer wel. Nadat de agressie uit de lucht is worden zsam de scheef geparkeerde politievoertuigen weggezet van de 2 ingenomen invaliden parkeerplaatsen.

Bij de hoofdingang staan 2 JUMBO medewerkers –herkenbaar in hun bedrijfskleding- bij een opponent die zij zojuist hebben aangehouden, in bedwang gehouden. Blijkt dat nog een politie collega in burger en in vrije tijd zich in de schermutseling heeft gemengd. Ik ken de collega niet wat ik NU wel weet is dat super-blauw-bloed door zijn aderen stroomt.

Wij nemen de aangehouden persoon over van de JUMBO helden en fouilleren hem op straat voordat wij hem meenemen. Enerzijds om bewijs te vergaren en anderzijds om te voorkomen dat hij ons kan verwonden met mogelijk scherpe voorwerpen die in zijn bezit zijn… We kunnen niemand in zijn hoofd kijken. Ik ken wel het palmares van tig bladzijden van deze verdachte.

Voorzichtigheid is te allen tijde geboden. Ik fouilleer hem en til zijn hemd omhoog en constateer dat een hele diepvrieslading in cellofaan gehulde gepekelde ham uit Italy pardoes voor hem op de grond klettert, enige cellovaantjes plakken nog aan zijn huid.

Weet dat; burgers mogen in geval van ontdekking op heterdaad van een misdrijf de verdachte aanhouden onder restrictie om hem zsam over te dragen aan uw politie. Geweld mag het doel en de noodzaak niet overstijgen.

De JUMBO medewerkers hebben hem zijn gevaarlijk metalen steekding ontnomen. Chapeau voor de JUMBO. Nu begrijp ik ook dat vroem vroem vroem #Max#Verstappen reclame maakt voor dit Supermarkt concern!!

Enkele items zijn vernield geraakt en deze worden later door ons bij proces-verbaal van aangifte en getuigenverhoor minutieus vastgelegd. De boef mag volledig op zijn blaren gaan zitten voor wat hij heeft aangericht en in het verleden nog meer heeft uitgehaald in de criminaliteit.

Agressie in een winkel, dat wil je als trouw klant toch niet zien, daar kom je niet voor naar de winkel.

De collega’s nemen de persoon mee naar het bureau en dan volgt later pas, wanneer wij aan het bureau arriveren een administratieve inhaalslag. Ik denk wel eens kan dat niet sneller en met kortere klap, want nieuwe meldingen die niet uitgegeven kunnen worden liggen op stapel.

De politie noodhulp surveillance die overblijft wordt overstelpt met niet uitstelbare meldingen. En weet dat burgers veel bij uw politie melden. Teveel om aan te pakken en daarin worden prioriteiten gesteld.

Meestal belanden deze uitgestelde meldingen op het bordje van de wijkagent die achteraf de plooien glad mag gaan strijken. Gelukkig nemen onze klanten aan, dat het druk is en wij niet meteen hun probleem kunnen aanpakken of weg adviseren richting andere partners.

Ook ik ben wijkagent en zit constant in dezelfde spagaat. Het helpt mij om mijn rust te bewaren en daarin ook weer keuzes te maken. Soms heb ik een terugbel dag tussen mijn extra geplande noodhulp diensten en wijkwerk. Want het is vakantietijd en dan wordt er om maar weer in wielrenners termen te praten een tandje of 6 bijgezet. Onze ketting kraakt en hunkert intussen onophoudelijk naar verlichting en bevrijding van dit juk. Hopelijk breekt onze zwakste schakel in ons politiegestel niet verder af….en houdt ie het uit tot we de zomeretappe –langer dan de Tour- over de finish hebben gebracht, circa in september.

Deze verdachte is gisteren niet naar huis gestuurd en verblijft in hotel hermandad en wordt vandaag verder verhoord en onderzocht. Onder het toeziende oog van de onontkoombare rechten die iedere verdachte in Nederland heeft.

PS; de Jumbo medewerker die het metalen steek-ding bij de verdachte heeft ontfutseld vertrouwt mij toe dat hij wil solliciteren bij de politie. Volgens mij is hij uit het goede hout gesneden, hé Bas!

Bite the bullit

Mijn/onze Noodhulpdienst vorige week. De hele ochtend is het rustig qua  meldingen en overspannen situaties waarin uw politie zou kunnen/moeten acteren daar waar ieder ander bankdruk ’t of met de telefoon aan het spelen is.  Uiteraard om de toestand in de wereld  in de knuisten te kunnen begrijpen, vasthouden of te delen op de sociale media. Voor likes etc. Daar is niks verkeerds aan. Maar wel de moeilijke route op de dag van vandaag. Want wat is de wereld toch diffuus….

Omstreeks 13.00 uur, bijna aan het staartje van de ochtenddienst noodhulp krijgen collega Colin en ik van binnenuit via het wijk secretariaat een acute melding waarin de politie als scheidsrechter/arbiter aan de slag mag gaan. Ik vraag eerder tijdens de ochtenddienst aan Colin of zijn ouders hem genoemd hebben naar Colin Buchanan een van de twee police detectives uit de BBC detective serie Dalziel en Pascoe. Kennelijk niet. Want Colin kent hen niet. Jammer…….

Blijkbaar vinden zijn ouders, Colin een mooie naam voor hun boreling. Colin heeft alles in zich om een goede diender te worden. Ik meen een blauw hart in zijn torso te kunnen ontwaren. Verder een goede beroepshouding. Als schorpioen die ik ben, voel ik zoiets meteen…..

Jeetje, net voor het sluiten van de ochtenddienst Noodhulp. We dragen vesten, een zware koppel en worden de hele ochtend al gemarteld door zonnestralen die ons in de kiem lijken te smoren. De temperaturen stijgen richting 25-30 graden Celsius.

Ons uniform, donker gekleurd met gele banjers gelardeerd, trekken de hitte aan als een megalomane magneet die alleen maar de stand warmer-warmer-warmer kent. Huidcontact in combinatie met de pregnante zonnestralen laten ons zweten als een das en brengen onze lichaamstemperatuur op koortsachtige  hoogten. Lekker, die (on)comfortabele veiligheidsvesten zeg ik als een kortstondige masochist….

Op een adres waar wij ons moeten melden om moord en doodslag of pogingen daartoe te voorkomen, melden wij ons.  Wij worden bijgepraat door een zorgverlener, die het ook allemaal niet meer weet. Zij blijft op de achtergrond en wij beklimmen de stelling en gaan in gesprek met tornado’s, onwillige participanten, tegenliggers en toekomstige ex-samenwonenden.

De huurster leg ik de beginselen van huisvredebreuk uit, ook al is de toegankelijke termijn van uit huis zetten binnen redelijke termijn al heul lang verstreken als een trein die niet komt of vertrokken is zonder instappers of laatkomers die vervolgens vergeefs mee rennen langs het weerbarstige perron. Ze weet het, maar weet zich geen raad met de situatie.

Uw politie wordt geacht om een lans te breken in precaire situaties. We zijn van alles, waaronder dolende ridders die, People in Distress helpen en bloedbaden en agressie trachten te voorkomen! Want bloed en geweld, dat slaat zo rood en dood…..

De huurster annex dame in de dop vertelt dat zij een fout heeft gemaakt uit meelevendheid en nu pas inziet dat zij op een dood spoor zit met haar toekomst en van haar tijdelijke loge / lover /  man in nood.

Een precaire labiele situatie die alleen maar verliezers kent en mogelijk een geweldspiraal tot ontploffing brengt of dit zou kunnen,

Haar woning lijkt op een slagveld. De toekomstige ex vervoegt zich op ons verzoek bij de woning. Hij is met zijn viervoeters on route. Op het balkon staan onderkomens voor verdere viervoeters. Hij ziet ook in dat langer op deze locatie verblijven zal leiden tot niets anders dan geweld in politie interventies…...

Even later, wij zweten als een volwaardige das, begint hij met zijn verhuizing langs trappen, deuren en portalen naar buiten waar de warme zon zijn nieuwe vrijheid verwelkomt als een  warme- edoch zwoele windvlaag die alles in zich heeft om snel en rustig “uit te moven” uit dit wespennest.

Ondertussen staan Colin en ik tussen de kemphanen. De zorgverlener, staat nog steeds op veilige afstand en wacht af op ons bericht; “veilig” en wat mogelijk komen gaat.

Uiteindelijk ver na onze ochtenddienst zijn de kemphanen uiteen en heeft de huurster haar sleutels terug. De partijen zijn gescheiden. Ik heb de viervoeters nog water gegeven want water is de key to succes. De viervoeters kunnen er niks aan doen. Ze zijn lief maar helaas behoren zij tot een ras dat alleen maar agressie, onbegrip en onmogelijke vraagtekens oproept.

Ik vind deze viervoeters lief en niet agressief. Want dan hadden wij pas een echt probleem gehad.

De partijen zijn uit elkaar en zullen niet treuren want zij gaan en blijven doen wat goed bij hun past. Helaas trekken zij hordes hulpverleners met zich mee op hun queeste.

Hopelijk weten de hulpverleners raad met de onophoudelijke vragen en verzoeken voor maatschappelijke- en geldelijke hulp door deze participanten.

Helaas soort zoekt soort. De hulpverlening wordt steeds drukker bezocht en uw politie gaat en blijft voort ijlen als een wazige keurslager die tevens opereert als een vak monteur en een vintage auto uitdeukt en technisch in orde maakt voor de vereiste APK keuring.

Bedanken hoeft niet want wij worden “vorstelijk” betaald voor onze inspanningen en oneigenlijk politiewerk. De rode loper ligt spreekwoordelijk uitgerold voor onze voeten. Hoon treft ons vaak door sommige van de 17 miljoen bondscoaches die ons kikkerlandje rijk is.

What ever, wij blijven koste wat kost ons best doen voor de maatschappij…

Delen van dit blog mag heeeeeeeeeeeeeel graag,

Groeten Han

Cowboys of toch maar niet?

Wij zijn geen koibois / cowboys


Eergisteren word ik gebeld door het IBT centrum. Ik moet nog een schiettoets inhalen wil ik voor de 2e helft van 2018 gecertificeerd blijven. Niet deelnemen of niet halen is geen optie en zou kunnen betekenen dat ik mijn wapen moet afgeven tot het moment ik de schiettoetsen opnieuw behaald heb.


Dan mag ik ook niet surveilleren en Noodhulp diensten verrichten. Verder, nog meer spanning op de dienstplanning i.v.m. niet inzetbaarheid. De personeel schaarste is nu al heel groot. En, dan moet de vakantieperiode nog beginnen als een eerste stap tegen een hoge bergtop!


Aan het bureau word ik door collega Ad opmerkzaam gemaakt op het feit dat mijn holster raar uitziet en mogelijk een defect(je) heeft. Iets om op te letten en snel aan te passen. Want voor je het weet kom ik in een situatie waarin een schietwapen ingezet kan/moet worden.


Mijn laatste noodhulpdiensten wijzen uit dat het geweld steeds verder oploopt samen met de onverdraagzaamheid en de temperatuur niet in graden Fahrenheit (gelukkig) maar in -Celsius! Rijden met optische- en geluidssignalen naar de vele prio’s 1 is meer regel dan uitzondering, merk ik aan den lijve.


Aldus vanochtend in het IBT centrum in Kerkrade word ik zeer goed bejegend. Ik krijg subiet een nieuw holster want dat moet 100% zijn want met minder wordt geen genoegen genomen. En terecht. Stel je voor dat ik in een situatie belandt die....verschrikkelijk......


Op de schietbaan olv docent Barry voer ik de onderscheidenlijke schiet disciplines uit. In de noodvuur situaties knal ik alles op de “juiste” plek in de schietschijf. Eentje is minutieus ernaast. Met 1 fout/misser op mijn palmares rij ik weer gecertificeerd terug naar BTWM Basis team Westelijke Mijnstreek. Mooi dat Barry menselijke- en zakelijke aspecten met elkaar verbindt en ervoor zorgt dat de toets zonder kleerscheuren of malheurs behaald wordt.


Dan kom ik in gedachten terug bij het artikel in de Limburger met de “pakkende” kop: Goed gehandeld, slecht geschoten. Mijn collega wordt meervoudig poging tot doodslag ten laste gelegd en het openbaar Ministerie vraagt meer straf dan de Rechtbank oplegt. Het artikel voeg ik in de opmerking erbij. U mag daarvan vinden wat u wilt.


Weet wel dat in een fractie van een seconde de beslissing om te schieten wordt genomen. Een actie die later door acteurs minutieus urenlang wordt herhaald totdat het gewenste resultaat onder het wakend oog van.. ik heb hier al eens over geblogd. Bekijk eventueel hierna de link en het verhaal >>  21.3 seconden tot het schietincident  <<


Ik ben hierdoor geraakt en verdrietig. Want nu is het mijn collega en wie de volgende keer? Ik denk nu, schieten op de schietbaan is oké maar op bewegende levende doelen en ricochet overwegingen zouden kunnen betekenen dat schieten door de politie……..


Uw politie, de enige netwerkpartner die aan alle regels en vereisten moet voldoen. De anderen krijgen juridische bijstand tot in den treuren. Adequate wetgeving is er nog steeds niet. De collega loopt al 3 jaar in de ongewisheid en stress zal aan zijn bestaan knagen. Een taakstraf en voorwaardelijk helpen hem daarbij niet. Beste collega uit Maastricht, ik wens je veel kracht en sterkte.


Wij zijn geen koibois/cowboys want wij zijn integer en dienstbaar en niets anders,


Groeten Han

De Pinkstergedachte en Kinderleed

Pinksteren is een christelijke feestdag, waarmee de uitstorting van de Heilige Geest wordt herdacht. Feitelijk het begin van de christelijke kerk .


Gisteren was het 2e Pinksterdag en in de waan van deze Christelijke feestdag en het mooie weer heb ik samen met collega R de ochtenddienst Noodhulp.


Er gebeurt van alles op deze dag waar alle bureaus en instanties verplicht of vrijwillig vrij zijn. Behalve dan uw politie. Het oliemannetje of –vrouwtje dat met een paar druppels spreekwoordelijke olie ruzies en vetes beslecht of draaglijker maakt door er te interveniëren, te bemiddelen, te adviseren of als het niet anders kan, de sterke arm ingevolge de Wet in te zetten.


Wat mij dan opvalt is dat er in ons Team diverse malen meldingen gedaan worden i.v.m. de omgangsregeling minderjarige kinderen van gescheiden ouders.


Waarin de regeling als zodanig met handen en voeten wordt getreden simpelweg omdat de regeling niet nagekomen wordt. Of anderszins dwingend opzij gezet wordt.


De goede en de kwade genius van een- of beide ouders laat ik buiten beschouwing want daar gaat het niet om.


De kern is dat in het belang van het kind alles gedaan wordt, zoals wettelijk overeengekomen en getekend door ouders/verzorgers onder de regie van advocaten etc.


Daarin heeft uw politie een heel moeilijke taak want het ligt niet zo simpel.


Gisteren was de remedie om opnieuw de advocaat te raadplegen en alles in het werk te stellen om een omgangsregeling te verkrijgen die opnieuw hout snijdt aan beide kanten. Opdat het belang van het kind voorop staat en niet het gekissebis van de ouders/verantwoordelijken.


Zo voorkom je problemen en hoeft uw politie, collega R en ik, niet met tatutatu te rijden en de branche richtlijnen te overschrijden om moord en doodslag tussen de ogenschijnlijke kissebissers te voorkomen.


Soms, en gisteren overduidelijk werd een melding op scherp gezet door een van de partijen en kon onze O.C. = meldkamer niet ander dan met prioriteit 1 uit te geven aan de surveillancediensten. Want dan rijden we zo snel als mogelijk om erger te voorkomen! De autobanden van de politieauto moeten nog afkoelen ivm burning rubber!


Later horen we dat de O.C. op een andere plaats weer een melding uitgeeft waarin de omgangsregeling niet wordt nageleefd en er problemen zijn tussen de ouders.


Tussendoor krijgen we nog andere meldingen op het civiele vlak en nog een misselijkmakende zeden casus waarin we naar een oplossing zoeken en de partijen adviseren. De Zedenafdeling is door ons in kennis gesteld voor verder onderzoek.


Zelfs de sterke arm staat genoemd in de wetgeving. De politie moet tal van zaken nagaan in de systemen, onder andere;


Of de rechter tijdens de echtscheidingsprocedure het/de kind(eren) aan een van de ouders heeft toevertrouwd;

3 Wie het gezag heeft;

4 Wat de achtergronden zijn;

5 Of er sprake is van een bedreigende situatie;

6 Of er op de beschikking staat dat ze bij voorraad uitvoerbaar is;

7 Of er gebruik gemaakt kan worden van de sterke arm.


In de beschikking moet expliciet zijn opgenomen; Of er gebruik gemaakt kan worden van de sterke arm. De beschikking moet getoond kunnen worden aan de politie.


Gisteren heb ik in beide gevallen niet meegemaakt dat er überhaupt een beschikking kon worden getoond.


De beschikking is noodzakelijk gereedschap voor de politie om te kunnen optreden, vooral wanneer de Sterke Arm genoemd wordt. Want u weet dat de politie zich aan de Wetgeving moet houden.


De weergoden zijn het niet eens met wat er allemaal gebeurt in onze maatschappij en heffen een klein sporadisch vingertje op in de vorm van bliksemschichten en luid knallend onweer.


Mooi dat bespaart weer een fikse lading ander vuurwerk


Tot de volgende keer, gr Han

Is HENNEPTEELT een heus buurtprobleem?

Zeker weten van wel. Louche figuren, auto’s op verkeerde tijdstippen al dan niet zichtbaar, gloeiende lampen, brommende geluiden, en zo verder maken hennepteelt tot een pijnlijke steenpuist van elke buurt. O ja, last but not least het potentiële brandgevaar voor het betreffende pand maar vooral ten nadele van de buren en directe omgeving al dan niet door frauduleus amateuristisch geklus aan de elec. meter.

BRANDGEVAAR ligt altijd in een klein gevaarlijk hoekje te smeulen en te wachten. Zo ook vandaag door gepruts en geklungel door de tot nog toe NN figuren, man man man wat een toestanden.

Deze wijkagent krijgt in de politieketen de verontruste meldingen op zijn bordje. Intern als extern spreid ik mijn tentakels uit voor participatie. GELUKKIG werd ik vandaag ondersteund door de niet aflatende werklust en animo van de professionals.

Na gedegen vooronderzoek vandaag in #Grevenbicht op de #Raadhuisstraat een woning binnen gegaan door het slot te demonteren waarna de toegang mogelijk werd. In de woning was niemand aanwezig en was ook niet als zodanig ingericht. Grotendeels werden de ruimten gebruikt voor en ten behoeve van het telen van hennepplanten.




Zoals ik al zei; Omdat hennep ruimen zeer specialistisch werk is ben ik met voldoende professionals naar binnen gegaan en heb de eigen en andermans veiligheid voorop gezet. Alles binnen de kaders van de wetgeving. Alleen daarbinnen mogen wij acteren, ruimen en de torenhoge administratieve lasten verorberen.

Door fraude aan de meterstanden is de maatschappij debet om de lasten financieel op te hoesten.

Huur en verhuur is een gedoe. Iedereen kan frauderen ook met werkgeverscontracten, salaris strips en zo verder. Meten is weten, er zijn tal van Nederlandse initiatieven die woonfraude & hennepteelt tegen kunnen gaan.




Wil je VERHUREN? sla dan in godsnaam de sites van www.sbwh.nl of www.verhuurveilig.nl erop na via internet of kijk naar soortgelijke initiatieven.

Dan weet je ook of je huurpenningen kunt verwachten of dat je achteraf met flinke schade aan je pand blijft zitten en de malafide huurder er met de noorderzon tussenuit knijpt en zijn slag elders onverdroten voortzet.

Deze mensen zijn van de categorie voor wie geen enkele wetgeving geldt, althans dat is de instelling…

Vandaag werd een hennepplantage opgerold in Grevenbicht. Velen zullen er nog volgen, t.z.t. Helaas kunnen we niet altijd de snelle korte klap inzetten. Daar is de wetgeving te specialistisch voor. Wij als politie proberen wel dit soort casussen te prioriteren en snel te tackelen.

Weet echter dat wij moeten roeien met de riemen die wij tot onzer beschikking hebben o ja ook nog de benodigde man/vrouwkracht is een hot item!!

Doelloos of toeval of toch niet?

Doelloos:
Dan kom ik in het begin van deze week in de vroege noodhulp in gesprek met mijn collega. Er  komt een kleine komische discussie op gang over de doelloosheid binnen politiewerk en ons patroon in surveilleren. Lol.

Doelloos politiewerk is wanneer je schijnbaar zomaar en zonder directe opdracht het parcours binnen jouw werkgebied doorkruist. Echter doelloos rondrijden bestaat niet want iedereen zo ook uw politie is voorgeprogrammeerd op de core business, toch.

Ik vind zelf dat doelloos rondrijden niet bestaat, mocht je dit denken. Door de hoeveelheid van gestuurde operationele informatie maken de grijze hersencellen bij praktisch iedere diender overuren en raken verhit of in de overdrive. 

De individuele aansturing van ieders hersenpan en vooral bij de familie Hermandad maakt dat de politionele prioriteiten, aandacht-vestigingen, operationele informatie en -last but not least - wijkgebonden politiewerk, ongemerkt ieders politie-pad blijven doorkruisen en teisteren.

Het voordeel hiervan is dat op latente wijze eventueel het politionele pad geëffend en uitgestippeld wordt, mocht dit al niet zo zijn opgenomen in het politie DNA.

Het rare is dat de politie hierin gevoed wordt met een paar intrinsieke woordstromen zoals het befaamde rondje rond de kerk, even uitwaaien in de buitengebieden. Dit zijn de mooiste vooruitzichten om ad hoc en preventief gezien tot mooi politiewerk te komen, althans vroeger was dat zo. 

Tegenwoordig maken iets teveel prioriteiten en verplichtingen een teneur in dit denkpatroon.

Ook een kalibrerende gevleugelde spreuk; je kunt niet niet communiceren omdat er zo’n 70% non verbaliteit bij komt kijken. Altijd ligt bij de politie voorbeeldgedrag en minimale preventie op de loer. Je bent altijd gezien, tenzij je in het donker in een camouflagepak in een greppel onder de struiken ligt en dan nog ben je gezien, want een langslopende snuffelende hond egaal van welk kaliber dan ook! zal contact proberen te maken of grommen of de volgende stap in zijn referentiekader ondernemen. Niet communiceren maar wel ruiken. De reuk is ook een communicatiemiddel, lijkt mij.

Enfin even later rijdt mijn collega met mij ernaast als co-pilot en naderen wij een stoplicht. Het verkeerslicht straal rood licht uit. Aan de overkant staan voetgangers. Een van hen maakt een eerste pas in strijd met rood licht in zijn richting gekeerd. Dan ziet hij de opvallende politieauto en zet subiet een pas terug. Mijn collega ziet deze manoeuvre niet maar ik wel. De doelloosheid van de een is niet die van de ander!!

Een mooi bewijs van de stelling dat iedereen gezien is, ook de burger en ook de opvallende politieauto. Blijkt dat het politie aura ongeveer een straal heeft van 100 m. Tegenwoordig in het DRONE tijdperk ook tot 110 meter verticaal in het luchtruim. Digitaal gezien zijn er geen of nauwelijks afstanden en is iedereen gezien.

Toeval:
Gisteren komt er informatie binnen dat er op een locatie een vuurwapen zou liggen. Ik word als wijkagent meegevraagd. Ik ken de personen en de locatie goed. De bevoegdheden en de beginselen worden opgetuigd en samen met HOVJ en machtiging gaan we op pad. Ik voorspel tegen mijn collega’s de te verwachten bejegening en de haken en ogen.

In de buurt van de locatie komt een bromfiets aangereden met daarop de bewuste persoon, toeval of niet? Gelet op de prioriteitenstelling rijden we door naar de locatie. We stappen uit. Mijn voorspellingen komen tot 3 cijfers achter de komma uit mbt de verbale reacties van de bewoners. We vinden geen verdachtmakingen en volgen de Wet nemen we afscheid van de locatie. We worden zelfs uitgenodigd op de barbecue. Het blijkt maar weer eens dat Toeval niet bestaat.

Vanmorgen ruimen we een hennepplantage in een woning in Limbricht . Misdaad anoniem informatie en specialistisch onderzoek maakt dat we kunnen en mogen binnentreden binnen de bepalingen van de wetgeving.

Nu volgt de administratieve afhandeling. En die is niet mals, dat mag duidelijk zijn.

In mijn wijken heb ik ook meldingen van hennepteelt in woningen. Hopelijk kunnen we ook hier binnen acceptabele tijd optreden en de illegale situaties ontmantelen.

Helaas is de politiecapaciteit nog altijd veel kleiner dan het aantal anonieme meldingen en werkaanbod. Vaak kunnen we dit niet inzichtelijk maken…

Gestaag ploeteren wij voort en blijven ons best doen. Wij moeten ons tenslotte aan de regels houden en binnen de bevoegdheden blijven opereren. Lastig maar wel fairplay.