TT a.k.a. Titus Tinnitus

 

TiTus

Sinds geruime tijd heb ik een nieuwe amigo. Hij is aan komen waaien, zoef zoef zoef in mijn richting. 

Hij heeft geen onderdak, is een zwevende latente belichaming, sprakeloos, onzichtbaar maar volhardend als een immense rots in de branding. Weer dat bruisende geluid van klotsende- en neerketsende strand golven.

Wat doe je dan, als hij plots nietszeggend maar wel een eeuwig voortdurende innerlijke onmachtige ergernis betekent?

Niets dus, je tolereert hem. Want ooit zal het wel overwaaien is de 1^e positieve gedachte die opkomt.

Titus eet niet, drinkt niet maar werpt met zijn onzichtbare entiteit een donkere schaduw op je bloedeigen DNA.

Je kunt rennen, vliegen, duiken, shaken, schreeuwen, hoofd tegen/door de muur, oorwarmers opzetten niets helpt tegen deze querulant. Hij is na-ijverig en enerverend, zeurderig aan je kop en palmt je volledig in, 365/24/7.

Zijn aanwezigheid boort zich in je, genadeloos en onbarmhartig, permanent.  Vluchten kan niet meer.

Zo snel of langzaam jij je eigen hebbelijkheid dan ook voortbeweegt, hij blijft bij je. Net als de schaduw van Lucky Luke, alleen is Lucky Luke een snellere schot dan zijn eigen schaduw. Titus is altijd dito snel of langzaam,

Dan na lange tijd vruchteloos gevochten te hebben komt de remedie in de vormgeving van een onontkoombare tolerantie. Titus gaat nooit meer weg. Hij ontregelt deels of verstoort geheel de (on)zichtbaar energetische-  en cognitieve lichamelijkheid en boort zich als een blindganger midden in jouw emotie, denken en doen.

Gelijk als een mug die verzot is op een bepaalde bloedgroep. Geen ontkomen aan voor bepaalde bloedgroepdragers. Titus zaagt aan de voet van je eigenste levensboom en verstoort het dagdagelijkse evenwicht, met duizelingwekkende penetrantie tot in de kern van ieders lichamelijke- en mentale existentie.

In de Griekse Mythologie het verhaal van Odysseus  die vastgebonden aan de mast van zijn schip luistert naar de Sirenen ca. 480-470 v.Chr. Sirenen zijn halfgodinnen, half gier en half mens. Ze brengen de zeelui met hun gezang in verleiding om naar hen toe te varen. Bij de rotsen liggen talrijke scheepswrakken van bemanningen die helaas geluisterd hebben naar het dodelijke gezang, dus ook schijnbaar onontkoombaar... 

Titus ik tolereer je. Echter wanneer ik van je kan wegvluchten dan laat ik je in de steek, aan je lot over tot ook jij spreekwoordelijk dan, tot as vergaat.

Dan roep ik Titus voor het laatst aan. Ik zeg hey Titus. Hij repliceert en zegt “Are you talkin to me” net als Taxidriver Travis Bickle in 1976 in de gelijknamige film…..

Ja, zeg ik tegen hem. Then call me by my birthname which is Tinnitus……antwoordt hij, onzichtbaar en piepend van irritatie in zijn stem,

Ah, heet jij Tinnitus, zo lang ik jou kan horen, existeer ik tenminste nog….en jij ook,

Road warrior, de ene is de andere niet

 

Tijdens mijn fietswandelingen dicht bij huis word ik af en toe geconfronteerd met vreemde snoeshaan-achtige figuren, denkwijzen en bijbehorende taferelen. Zo ook jongstleden op een zonnige dag terwijl ik met mijn vrouw op een naast de rijbaan gelegen fietspad in de natuur peddel op mijn fiets. 

Wij fietsen op gewone fietsen want wij zijn maar wat gewoon. De vogels zingen en tjilpen er vrolijk op los. Kortom het is zomer en lekker aangenaam weer, weer eens.

Lekker genieten van een briesje wind langs de oren en in het gezicht. Iedereen lijkt tevreden naar het schijnt. Zonder stress- of tijddruk factoren.

Onverwacht horen we achter ons een fiets-bel, van tring tring met een gematigd aangenaam geluid. 

De beltoon is van normaal volume en uiteraard gaan mijn maedje en ik achter elkaar fietsen. Meteen hierop passeren twee fietsrenners. Bij het passeren zeggen ze ook nog goedendag. 

Ik denk bij mezelf, wat een mooi gebaar en fatsoenlijk,  de normaalste zaak van de wereld! Dat zou toch altijd zo moeten kunnen...

Echter niets blijkt minder waar te zijn blijkt ons even later, bij de volgende fiets-passeerder van het verbaal maar ook non-verbaal  agressievere soort.

Nadat we een bocht op ons kronkelend parcours hebben gepasseerd, fietsen we weer naast elkaar op een fietspad dat ook weer naast de rijbaan ligt. De wind briest nu iets harder langs onze oren. Niemand fietst voor ons of nadert uit tegenovergestelde rijrichting. Het weer is nog steeds van sublieme aangename kwaliteit. Ik zou zomaar kunnen wegdromen in dit feeërieke landschap maar ik moet bij de les blijven  want een val van de fiets is snel gemaakt bij onoplettendheid en ik wil niet bloeden deze dag.

Plots schrik ik. Iemand die mij nogal geruisloos van achteren nadert  roept plots, schel en hard van keelgeluid “pardon”. Het blijkt een fietsrenner te zijn die ons graag wil passeren, sorry ik bedoel hier; moet passeren, is mijn latente observatie en constatering. 

Hij is al bijna tot op mijn spreekwoordelijke schoot gekropen en zit al bijna op de drager van mijn gewone fiets met gewone snelbinders. Ik zeg tegen hem, heb je geen bel? Nadat ik mij even heb gerealiseerd dat niet iedereen dit prettige landschap leuk vindt. Het gaat sommigen alleen maar om de vrije plaats op de weg en de af te leggen kilometers, zo snel en agressief als mogelijk.

De onbekende fietser heeft haast haast haast en is confronterend bezig met iedereen voor hem op zijn koninklijke route!

Ondertussen maak ik meteen plaats voor deze professional in spè. Ik zie vervolgens dat hij in het ontstane “gat” duikt en hard vooruit peert in zijn winnaars mentaliteit. "Te duur" die bel op de fiets, snauwt hij nog achterom zonder om te kijken, waarbij zijn woorden snel wegebben onder de ontiegelijke opbouw van zijn gemiste snelheid.

Ik kan nog net ontwaren dat deze professional op een hele dure fiets zit. Zijn kleding is ongetwijfeld van een duur merk en donker van kleur kennelijk  om ietwat "slanker" voor de dag te komen. Hij draagt een bril en ongetwijfeld is hij gps aangestuurd, zonder files en omleidingswegen. Zijn kuiten lijken op die van een dikbil stier. Krachtig en veel te overdreven dik opgezet. Veel dikkere kuiten dan die van goede wielrenners.

Mogelijk heeft hij in een afslank-lach-spiegel gekeken bij het aanpassen van zijn te donkere flitsende fietskleding deze Dark Knight. O ja, hij draagt ook nog een dure fietshelm. Daarin zal nog wel wat technisch gps materiaal in verwerkt zijn. Ik heb overigens geen volgauto gehoord noch gezien, die hem op afstand feilloos begeleidt.

Deze fietsenrenner en zijn gedrag zijn voor mij en mijn maedje een harde domper op de eerdere passeerbeweging van de “fatsoenlijke” fietsers met normaal gedrag en normale kuiten.

Ik bedenk me opeens dat wij toch ook allemaal anders in woord, gedachte, voorkomen en fatsoen.

Even later denk ik in de verte bij een koffiehuis een fietsenrenner aan een versnapering op het terras te zien. Deze fietsenrenner heeft toch ook een donkere helm, kleding en bril op de tafel voor zich liggen. Dit zal toch niet de road-warrior zijn die mij ijlings gepasseerd heeft!

Neen, zeker niet hij want deze heeft toch een snelheid mission to accomplish.

Dus geniet, ook onderweg want het kan zo voorbij zijn de droom die verandert in een harde werkelijkheid,

Doodgeschoten met een windbuks

 Een tijdje terug krijg ik een melding dat er ergens in een van onze dorpjes een dier is aangeschoten. Gelukkig heeft iemand de moeite genomen en dit gemeld bij de politie. Een zaak van zinloos dodelijk geweld blijkt weer eens  achteraf.

Ter plaatse gearriveerd  kunnen wij niet meteen zien of inschatten wat er gebeurd is. Er zijn geen andere stille getuigen die kunnen wijzen op een schietpartij op micro niveau.

De melder en getuige tegelijk heeft er geen problemen mee om zich bij ons te vervoegen en mede te delen wat er gebeurd is. In zijn voortuin lopen geregeld kippen los rond. en wel sierkippen met een fantastisch mooi pluimage. Niet van de plofkippen soort die wij in de diepvriezers van de winkels mogen aantreffen. Eigenlijk zou deze veronderstelling uiteindelijk geen verschil mogen maken. De ene soort wordt gehouden voor het plezier en de andere soort de voedselketen, dat is nu eenmaal zo.

De dood aangetroffen kip is nog steeds een sierlijk elegant wezen van het grijze soort inclusief met een groene enkelband. Het diertje is met een windbuks kogeltje om zeep geholpen.

Eigen richting kiezen om overlast bezorgende dieren te weren of uit te roeien met een windbuks dat past niet meer en is verboden in onze moderne tijd. Overal zijn er regels. Dus ook voor het gebruik van windbuksen van het kermissoort. Je mag er uiteindelijk alleen maar iets mee op je eigen erf als het leven waar je op schiet wettelijk niet beschermd is. 

Bij oefening op kartonnen schietkaartjes hoort een vanger erachter om een ricochet te voorkomen. Is het een buks van het zwaardere soort dan moet je wel een wapenvergunning hebben. Dus zonder meer een windbuks aanschaffen en vlammen op alles wat beweegt dat kan en mag niet. Moreel en wettelijk gezien.

Het gevaar van windbuks gebruik ligt altijd op de loer. Stel je voor je krijgt ongewild een kogeltje in een oog. Dan zijn de gevolgen niet te overzien. 

In onze casus is hier gelukkig geen sprake van. De gebruikte windbuks –overigens niet van het kermissoort- wordt in beslag genomen. Strafvordering zal geraadpleegd worden zoals ook overleg met justitie om de zaak in de juiste wettelijke kannen te gieten. Een boete zal wellicht volgen. Je mag namelijk niet zomaar op andermans eigendom schieten.

Het diertje werd niet voor de voedselketen om het leven gebracht maar slechts voor plezier of uit hinderlijke ondervonden gevoelens. Ik weet dat de plekken waar kippen lopen op het gras, dat daar in ieder geval geen onkruid of ongedierte meer groeit of komt. Eigenlijk een soort van gratis natuurlijke stofzuiger of onkruid wieder. Uit deze geledingen loopt er nu eentje minder rond.

Bij het weggaan zie ik aan de overkant een andere sierkip zitten. Eentje van het melancholische en nu zielige alleenstaande soort, zo lijkt het te zijn. Ook hij is een beauty, mooi in het zwart opgetuigd met een mooie forse hanenkam en bruine tranende ogen, kan ik mij zomaar voorstellen. Zijn bruine ogen kijken mij hopeloos en verslagen aan. Ook deze kip is geringd met een mooie groene enkelband. 

Ik denk dat deze sierkippen partner elke dag weer opnieuw zal rouwen om het nodeloze verlies van zijn maatje. 

Dat heeft de mens dan weer eens beslist. Jammer in dit geval. Bezint eer u begint.

Fatsoen en respect kost nix maar wel 100 procent resultaat💙

 

Zondagmorgen op de fiets met mijn lief pedaleren langs de vele mooie paden in de mooie omgeving onder de luchtspiegelingen die ons land rijk is op dit moment. Zon en lichte wolken worden afgewisseld met de donkere monsterlijke variant.


Vele mensen zullen denken van; blijf maar binnen want het gaat regenen, hagelen of sneeuwen. Niet doen. Neem dit kleine natte risico. Je spieren en longen zullen je dankbaar zijn.


Enfin plots op een mooi verhard fietspad bergopwaarts horen wij plots een meesterlijke muzikale sound. Niet vervelend noch irritant. Maar ene van het soort "hey er is iets achter ons" die zijn of haar aanwezigheid op die ene prettige wijze wil doen kenbaar maken aan het overige fietsverkeer.


Ik heb dan al naar rechts gedraaid en maak ruim baan voor wat van achteren nadert. Het eerste wiel naast mij spreekt tegen ons en zegt; "goedemorgen, er komen er nog 10 achter me aan. Allemaal zijn ze vriendelijk en begroetend. De laatste zegt van, dit was het dan". Ik zie dan pas de rennerssliert van fietsenrenners die ons passeert.


Ze rijden niet op domme spierkracht maar pedaleren met groot technisch inzicht. Ze hebben gebruinde afgetrainde benen met magistrale kuiten in de vorm van een "w". Ze rijden in een zg treintje. Ze dragen zwarte kleding. Plots moet ik denken aan Armstrong. Echter deze ploeg hier op het fietspad doet het op eigen kunnen zonder die vele kunstmatige extra's! Ze hebben plezier en rijden eensgezind hun parcours van vele kilometers. Op hun rug prijkt de naam Salden, wellicht uit Lummerich bie Zitterd.


Fatsoen dat doe je samen, toch!

Yoep

 

ik toch niet!

Vaak komen gedachten bij mij op bezoek als ik locaties passeer waar ik heb gewerkt in mijn politiefunctie. Nu word ik in herinnering voor de zoveelste keer teruggebracht door een krantenartikel van 13 januari 2017 over een gestorven frivole priester of deken waarover alweer een theatraal publiekelijke productie uit de mouw is getoverd. 

In 2007 op een zaterdag net voor de middag terwijl mijn collega en ik van plan waren om aan het bureau te gaan eten kregen we een melding van een overleden geestelijke in een priesters woning naast een kerk ergens in ons bewakingsgebied. Het leek dat die geestelijke daar zijn laatste toevluchtsoord had bereikt waar hij in alle stilte en rust in de biechtstand zijn verdere aardse loopbaan afwachtte. Op wat hem te wachten stond m.b.t. zijn vele mis-stappen op kerkelijk- maar ook juridisch. De zon scheen die dag en het was behaaglijk warm buiten. Een mooie dag om te sterven voor een iemand, zo leek het te zijn.

In deze woning troffen we een gewezen priester -deken aan. Op de laatste laag kleding na op zijn lichaam, was hij ontdaan van alle aardse franje en sier zoals epauletten, mijter en staf. Ik had stevig de krant gelezen over artikelen aangaande deze persoon. Hij was een populaire flamboyante Limburger geworden maar wel in negatieve zin. De pennenstrijd en de rechtsgangen over hem en zijn turbulente uitspattingen hadden in de krant reeds gretig aftrek gevonden. Hij was uiteindelijk heel erg minuscuul geworden qua flamboyante gedragingen.

Zijn uitspattingen stonden ver af van behoorlijk herdersgedrag en de kerk werd en wordt nog steeds massaal de rug toe gekeerd. De kerk heeft afgedongen dat uitschrijven uit de kerkelijke registers moeilijk is, waardoor velen die stap nog niet genomen hebben. 

Laten we zeggen dat Yoep had gekozen voor alle aardse geneugten des levens die hem mogelijk gemaakt waren. Onder andere werd dure extravagante priesterkleding rechtstreeks uit Rome aangeschaft en gefinancierd uit nota bene de armenkas van Gulpen. Zijn mannelijke driften heeft hij niet voor zich gehouden maar botgevierd op een vrouwelijke devote blinde adept-in. De voorzienigheid heeft hem lichamelijk getroffen in de vorm van een stigmatische soa. De balk uit zijn eigen ogen heeft hij nooit willen verwijderen. Hij bleef vooral stilstaan bij de splinters in de ogen van de gelovigen gegeseld tijdens de orakels in zijn miss-en. Mogelijk zijn volksverlakkerij, macht of megalomanie debet aan zijn levensstijl. Ik denk dat Yoep tijdens zijn loopbaan veel heeft gebeden, gezondigd en om vergiffenis heeft gevraagd en steeds maar heeft gekregen tot op de dag dat ik hem doodstil en ijzingwekkend aantrof. Nu zat hij nederig in het aanzien van zijn schepper, zo leek het te zijn. Heeft deze sterveling uiteindelijk niet veel teveel bewegingsvrijheid gekregen en genomen onder het preken van Gods woord? 

Zijn aardse corpus zat op een stoel achter een groot bureau. Zijn ziel had hem reeds verlaten. Ik zag slechts het menselijke omhulsel van wat eens was. Ik vond zijn lichaam geenszins aanmatigend maar wel nederig overkomen. Zijn overlijden bleek na onderzoek op een natuurlijke wijze te zijn geschied.

Het leek erop dat hij in zijn geest aan het schrijven was geweest aan zijn levenswerk aan dit grote bureau aan zijn laatste woord. Zijn pen lag levenloos naast zijn hand. De laatste halte bij de heilige Petrus was hij inmiddels gepasseerd. wanneer de Bijbelverhalen juist zijn dan zal Yoep het nooit mee koud krijgen. Iedereen krijgt uiteindelijk wat hem toekomt.

Echter zoals zo velen binnen maar vooral ook buiten de kerk, heeft ook Yoep zijn beschamend stokje doorgegeven. Het lijkt dat een geestelijke bisschop die het stokje heeft overgenomen uit Duitsland komt.

Extravaganza is ook deze geestelijke figuur niet vreemd. Hij kreeg het voor elkaar dat onder zijn verantwoording een verbouwing van meer dan 31 miljoen euro heeft plaatsgevonden. ook reist hij graag eerste klas per vliegtuig. Hij predikt naastenliefde onder de deken van barmhartigheid als een Samaritaan. Volgens mij heeft ook deze geestelijke een abonnement op de vergevings-hotline. De vergrijzing slaat steeds meer toe en de ontkerkelijking is in volle galop ingezet.

De man van 31 miljoen euro staat nu ter audiëntie in Rome. De paus op zijn beurt laat hem nog wachten. De paus is nog bezig met het Vaticaan waar veel van dergelijke types rondlopen en elkaar steunen. De paus is hem en hen vergevingsgezind. Tja, zo is de kerk nu eenmaal. Hij mag nu korte tijd in de luwte op vakantie. Lekker in de zon met een mooie Romeinse wijn in een grote kelk, op een luxueus terras misschien.

De herinnering aan Yoep heeft mensen geïnspireerd tot een drukbezochte toneelvoorstelling. Een ware vrijheid van meningsuiting of verrijken van de geest en/of portemonnee.

  

Ergo, we hadden al vele toneeluitingen. Eerst Sister-act. Nu de soap Priester-act. Ik wacht nog heel even op de volgende soap, de Armenkas-act waarin de ontnomen financiën weer worden bijgevuld.

Testosteron houdt Nederland in een wurggreep

 

In de prehistorie is er vooral sprake van voortplantings- en overlevingsdrang bij de Alfa mannetjes. Dus wordt nagenoeg elke vrouw beeldsprakerig aan haar haren meegetrokken naar een nader te bepalen paringsplaats om een eigen- en hopelijk sterker nageslacht –dan de rivalen- veilig te stellen.

Overlevingsdrang pur sang. Nou, dat hebben we geweten. Toenmalig geldt nou eenmaal het recht van de sterkste in de natuurwetten. Zo ook is het met de voeding. Het hele jaar sterk blijven en zoveel mogelijk eten om in de winter annex hongertijd te kunnen interen op de voedselschaarste, maar wel sterk genoeg blijven om te overleven en te overwinnen in de grillige natuur.

Alleen al die overlevingsdrang heeft een gentech fout opgeleverd in de DNA procedure bij de mens. De mens namelijk is de grootste mondiale aanvaller en belager van alles wat leeft, verworden. Geld, macht, status, graaien en verdere (on)menselijke hebbelijkheden horen kennelijk in de plastic fantastic gedragslijn van tegenwoordig.

Natuurwetten zijn omgevormd tot huidige laakbare wetgevingen in elke bedenkelijke modus.

Het oogmerk om het nageslacht veilig stellen en eet gedragingen om te overleven, is vandaag de dag overbodig. Helaas werken de toenmalige menselijke oer mechanismen nog steeds als toen.

De driftigste mannen, die de hoogste status verwerven en de meeste nakomelingen verwekken, worden de zg stamvaders.

Vandaag de dag vergelijkbaar met de “conflict zoekende” rokkenjager uit de oertijd. De duvel uit het testosteron doosje!

Vrouwen zijn niet argeloos in deze. Zij zijn nog steeds min of meer trouwe fan van dit belachelijk testosteron gedrag. Vrouwen voelen zich namelijk sterk aangetrokken tot de coole testosteronmannen die ervoor gaan met hun banaan.

Ook hun natuur is op deze wijze min of meer incorrect geëvolueerd. (surch for the strongest)

Macht met name is het meest doorknede afrodisiacum dat sinds mensenheugenis bestaat en sorteert vele cryptische en diffuse aanhangers. We houden deze absurditeit dus in stand op basis van de destijdse oer gevoelens en niet enkel en alleen op ratio of sociaal en maatschappelijk.

Uit de Fauna wereld kan ik me nog een genocide voorbeeld herinneren. Namelijk er is eens een mannelijke leeuw met een fabuleus harem aan knappe volgende trouwe harem leeuwinnen. Deze leeuwinnen jagen in opdracht van deze mister Lion die zich volvreet aan vleesgerechten die hij rauw opgedist krijgt.

De leeuwinnen zijn door zijn sterke mannelijk zaad tot hele mooie moeders verworden met een rijke kroost aan prachtige sterke welpen, naar het schijnt. Maar dit zinnenstrelende beeld wordt plots agressief, meedogenloos afgebroken. Wat wil namelijk het toeval.

Er komt op enig moment een nog sterker Alfa testosteron Leeuw mannetjes aangelopen die wel wat zier in deze adembenemende onderdanige chickies. Hij maakt ruzie met de Lion-nestor en verjaagt hem na een heroïsch gewonnen bloedig gevecht. De leeuwinnen en moeders zijn meteen onderworpen aan de nieuwe Lion King.

Want ook zij zien dat de nieuwe leeuw sterker is dan hun toenmalige en huidige ex-partner en meer macht en testosteronballen in zijn lijf heeft. Nadat de oude leeuw uit het gezichtsveld verdwijnt, stelt het nieuwe Alfa mannetje snel orde op zaken. Zijn seks drive staat in de overdrive (meatlover) en meteen drukt hij zijn stempel op dit nieuwe roedel/harem.

Alle welpjes worden meedogenloos gedood door hun ruggenwervel onder zijn machtige kaken te verbrijzelen. Leeuwen genocide ? Wellicht ja. Snel zorgt hij voor zijn eigen nageslacht. Natuurlijk vertoon, maybe maar wel een helse vertoning? Tot zover dit gruwelijke voorbeeld uit de zoogdierendierenwereld, waartoe ook de mens behoort.

Echter heden te dage is er een ommekeer te bespeuren. Een torenhoge testosteronspiegel gaat vaak gepaard met antisociaal gedrag en dubieuze scholing. Brute kracht alleen werkt in onze samenleving gelukkig al lang niet meer. Mannen met extreem veel testosteron, de echte haantjes, tref je vandaag de dag vooral aan in de lagere sociale werkfuncties en in de bajes. Met een opmars naar betering!

Dus met een uitrekenende middelmatige testosteronproductie ben je in alle dimensies het best af.

Consumeren is de toonzetting in de maatschappij. Consuminderen is een taboe. Ook nog slecht voor de economie, geld uitgeven is een must volgens de politiek.

Alles moet meer, beter, sneller en zo gaan, zo nodig 24/7 uren per dag. Kwaliteit gaat ten koste van kwantiteit. Stilstaan en genieten is er niet meer bij. Doorgaan en meer en meer en meer is het credo.

Een luchtballon vol afgrijzen die vooral opdoemt tijdens de vele evenementencircuits.

Echter testosteron is en blijft in de nabije toekomst een super belangrijk maar wel een onwenselijke issue. De vele geweldszaken in de huidige samenleving doen een stevig duit in het (teelbal)zakje. Dan maak ik in mijn onvoorzichtigheid vooral een verschil tussen lichamelijke- en psychische nadelige (drugs en alcohol) aspecten van dit verkeerd gebruikte tovergoedje, testosteron.

Met name het haantjesgedrag en daarmee gepaard gaande gewelddadige zaken in onze samenleving waar eenieder in het (uitgaans)leven steeds meer last van begint te ondervinden. De samenleving staat onder verhoogde druk van de enkelingen die het haantje menen te moeten zijn en de toon menen aan te kunnen geven.

De familie Hermandad heeft het er steeds drukker mee en de arbeid is onnavolgbaar met de vele piekbelastingen. Justitie kan de casussen bijkans niet meer bijbenen. Ook de rechters doen er heel lang over voordat ze een uitspraak doen gezien de complexiteit en de tegenargumenten.

Dan de kwestie testosteron. Dit is een lucratief ingebakken hormoon. Testosteron bepaalt ons levensverloop. onze carrière, ons gemoed en ons karakter van volger of leider of angsthaas.

Maar ook of we vadsig of gespierd worden of ondenkbeeldig willen zijn. Maar vooral heeft testosteron veel invloed op haantjesgedrag in combinatie met een agressieve (seks)drive.

Testosteron heeft zelfs invloed op de conditie van hart en bloedvaten. Eet dus voldoende eiwit en vet, doe aan krachttraining dan bouw je voldoende testosteron op.

Seks en testosteron zijn ultiem nog onlosmakelijk met elkaar verbonden. Testosteron lijkt bijkans het belangrijkste hormoon op aarde te zijn. Misschien een onderwerp om eens Economisch te gaan toetsen?

Nog beter als goud en mineralen uit de bodem en prestatie bevorderend, ondanks de befaamde blauwe pilletjes…...

Gezondheid dan. Lage testosteronwaarden gaan gepaard met een fors verhoogd risico op hart- en vaatziekten. Dus op peil houden van testosteron is een must!

Lage waarden zijn ongezond en geven een verhoogd gevaar op hartproblemen en zo verder.

Optisch bedrog dan. Een platte buik en sterke botten. Tijdens ons leven verliezen wij, schrik niet, 35 à 40% van onze spiermassa. Ons skelet wordt bovendien brozer. Dit verval zet in vanaf ons + dertigste levensjaar. Dit is deels te wijten aan een verminderde lichamelijke (twee- of driezitter bankdrukken met of zonder trainingspak) activiteit.

Maar vooral de geleidelijke daling van het testosteronniveau die vanaf ons 25-ste levensjaar inzet, speelt een grotere rol. Extra testosteron is dan een must…..en je blijft langer vitaal…..

Vegetarische mannen hebben volgens onderzoeken veel vaker last van testosterongebrek en de daaraan gekoppelde klachten, meer dan hun vleesetende frikadellen etende buurman.

Eet dus meer vet, eiwitten en koolhydraten.

Voordelen: Wie zich dominant gedraagt en zich een winnaar waant, schroeft zijn testosteron-productie, zelfvertrouwen en daadkracht automatisch omhoog. Een doodsteek en testosteronkiller is de duursport. Gevolg overdrijven duursport? Spierafbraak en het Haantje vaarwel zeggen.

De ultieme testosteronmaker is krachttraining. Krachttraining is vergelijkbaar met een shot steroïden zonder bijwerkingen. Krachttraining maakt ook nog de lichaamscellen gevoeliger voor testosteron.


eat spinage, don"t forget

DUS het lichaam zorgt automatisch voor de aanmaak van testosteron. Waren we maar niet zo lui!

In het hedendaags 24/7 evenementen circuit zijn testosteronbegrippen nog een keer uitgebreid met de inname van drugs en alcohol. Vaak onbehouwen crimineel gedrag ten spijt.

Openlijk wordt er getrapt en geslagen door Alfa mannetjes, vooral tegen underdogs en kwetsbare burgers al dan niet onder invloed. Kijk maar naar de vele geweldszaken die via YouTube de media overspoelen.

Helaas betekent testosteron een permanente werkverschaffing voor Hermandad en c.s. in eerste aanleg en tevens een moeilijk hanteerbaar tegenlicht.

PEARL, EYEWISH OF ... AMBULANCE

 

Het verkeert in het verkeer van waarschuwend, timide tot banaal agressief. Het lijkt op een mierenhoop, helaas gaat met dit scheldwoord de vergelijking helemaal mank. 

Het mensenverkeer lijkt op een mierenhoop maar dan in een totaal ongeordende versie. Mieren daarentegen, daar kunnen we nog wat van leren qua kadaverdiscipline, inzet, uithoudingsvermogen, plaats etc.

Vanmorgen dan, het is nog koud en mijn lief en ik verplaatsen ons bij uitzondering, gemotoriseerd in onze car. Fietsen is bij ons sportief- en lijfvermaak. De dag is net aangebroken, de wind houdt nog eventjes zijn adem in. Het zonnetje spiekt stiekem op onze aardkloot door het wolkendek heen. 

De meesten slapen uit want het is bijna iedere dag zondag. Behalve dan dat je van ons kabinet niet meer overal mag komen. Vroeger was het richtpunt in de week de verplichte kerkdienst en hosanna op de zondagochtend, met zegeningen, elegieën of klaaggezang, hypocrisie op de eerste bank en met hosties adreanalistisch opgepept. Na het zingen pas de kerk uit en niet eerder! Volksverlakkerij of dwepende ideologieën en de heiligen adoratie waaraan niet te ontkomen valt (te bezien)

Enfin op de terugweg naar huis zitten mijn lief en ik in onze car, ingegespt zoals de Wetgever dit heeft betaamd, met de voet losjes op het gaspedaal, beide handen aan het stuur en daarbij weinig toeren makende, ergonomisch en economisch totaal verantwoord, want onze car is energetisch gestroomlijnd en rijdt op E10 met een licht uitgevoerde motor voor plaatselijke verplaatsingen, slechts.

Op dit rustige en stressloze sukkeldrafje -want dat gaat bijna net zo snel als accelereren, afremmen en bijbehorende oerdriften- heeft mijn lief alles in de gaten in een kleine actie radius rondom ons. 

Dan naderen wij de bebouwde kom, afremmen hoeft niet want de snelheid klopt op natuurlijke wijze in wettelijk toegestane kilometrage. Geen autoverkeer van voren of van achteren.

Alleen  maar een fietser voor ons op het van de rijbaan met een lint van liguster hagen, afgescheiden, verplichte fietspad.

De interne TomTom van mijn chauffeuse begint te rinkelen zoals zo vaak, gelukkig. Van, kijk uit hij komt...

Ik zal de fietser kort  introduceren. Hij is van het manneljjke geslacht. Hij draagt een retropetje, grijzig vervaald. Dit petje is vermoedelijk al lang bij hem. Hij draagt een tweedelige overall blauw van kleur. Zo'n ouderwetse in de jaren 50 en later van de vorige eeuw, gebruikelijk, qua kleur van korenblauw naar grijzige sleet omtoverend bij veel dagelijks gebruik. Om zijn hals een wollen das ook al met vervaalde sletige kleuren. Zijn oren zijn groot. Een hoorapparaat hierin kan ik niet ontdekken.

Zijn fiets is er een zwarte gestaalde perfectie zonder electrische hulp die heden ten dage zo vaak uit een langwerpige koekjestrommel gemonteerd op de drager, komt. Nee deze fietser doet het zelver. Ook hij past zijn snelheid aan wanneer hij -hier en nu- zijn fietspad diagonaal doorkruist en de rijbaan, pardoes voor ons oversteekt. Het ligusterlint op deze plek is ietwat doorbroken. Hij hoeft niet af te stappen, te stoppen of om te kijken. hij heeft kennelijk ook een voorzienende blik! én blindelings vertrouwen in de medemensheid.

Zou hij nét daar een olifantenpaadje ervan gemaakt hébben. U weet wel een olifantendoorgang is een niet bedoeld paadje, door mensen platgetrapt om een kortere route te installeren voor plaatselijk gebruik... 

De man is al wat ouder. Dat kun je zien want met de leeftijd groeit er van alles aan ieders lijf van omvang tot aan de oren. Zijn oren zijn mistig omgeven door een uitstekende extra haargroei in de vorm van een bijna uitgebloeide paardenbloem...en wiegt mee met de zachte wind en zijn houterige bewegingen.

Ik weet zéker dat zijn oren ooit super gefunctioneerd hebben. Maar nu niet meer, helaas. Echter bij het berijden van zijn olifantenpaadje heeft hij gemeend dat er geen gevaar of verkeer in zijn buurt is, was, of komt. Althans dat denk ik...

Vermoedelijk heeft hij op basis van zijn gerenommeerde leeftijd ongelimiteerde voorrang, overal en altijd. Dit recht is hem kennelijk ondisputelijk aangereikt en verleend bij het behalen van zijn gezegende AOW leeftijd, die al weer een tijdje op zijn spoor mee treint.

Zicht uit zijn ooghoeken heeft hij wel nog. Zijn hals en nek kunnen niet meer torderen en draaien zoals vroeger. Het zal zo'n vaart niet meer nemen zal hij wel denken. En als ze me zien dan stoppen ze (die anderen) wel, toch!

Op het moment dat hij de rijbaan kruist steekt hij zijn linkerarm omhoog naar ons. Heeft hij dan toch de voorzieningen méé?  Alsof hij ons groet en bedankt voor het verlenen van voorrang aan hem, Primo de fietser. Of hij geeft een stopteken uit de losse pols, óók dat zou kunnen.

Glück muss man haben, zegt de Pruus wel ééns.

Nu snap ik wel weer waarom er zoveel fietsongelukken gebeuren heden ten dage. Want iedereen heeft rechten maar géén plichten, zo schijnt het te zijn en te moeten...

Ik wens jullie een fijne zondag, iedere dag...

Ps: we zijn toch nog een uurtje gaan fietsen, nog steeds lachend over deze Primo.

Grüße der Han