Gelukkig Nieuwjaar, boef!

Op 2 januari 2016 heb ik ochtenddienst incidentenafhandeling. Ik weet nog niet met welke collega ik dienst heb, altijd weer een leuke verrassing en heel soms een uitdaging! Ik ben vroeg op het bureau om de nachtdienst collega’s af te lossen. 

Ik deel kort met hen de beste nieuwjaarswensen voor 2016, want we moeten snel aan de bak, blijkt even later.

Collega Rielke zegt; wij hebben samen dienst, Han. Mooi zo.

Dan blijkt er zojuist een melding van diefstal of inbraak is gedaan, die heel snel onze politionele aandacht opeist. Oftewel snel handelen om de boef te vangen. Ik hijs me in mijn harnas en al lopende naar de uitgang, melden Rielke en ik ons in bij de meldkamer en delen mede dat wij de melding overnemen van de nachtdienst en ons best gaan doen om de boef te vangen en aan te houden.

We rijden meteen naar de opgegeven locatie en onderweg licht de meldkamer ons verder in met details over de locatie, de particulariteiten en het signalement van de boef. We maken een grote kring en rijden snel en resoluut en maken de geografische kring kleiner en kleiner tot we bijkans in het veronderstelde middelpunt komen te verkeren. Deze omtrekkende conische beweging blijkt goed uit te pakken deze keer. Yes.

Kijk Han, zegt Rielke tegen mij, bij een groots opgezet gebouw van een schoolcomplex dat nog in het holst van de nacht verborgen zit, daar loopt een sinister figuur. Ik scan visueel mee en zie een ladder voortbewegen nagenoeg in het niets. 

Een vreemde gewaarwording. Even later zie ik dat de ladder over een mannelijke schouder gedragen wordt door een persoon die in het donker is gekleed. Het complete beeld wordt uitgelicht door een fel oranje muts op de tronie van de veronderstelde boef.

Deze oranje muts geeft ons de richting aan en lonkt als een vuurtoren of baken voor onfortuinlijke mensen op zee in nood. De boef heeft ons dan nog niet in zijn vizier of heeft een paniekerige chaos in zijn hoofd, wie zal het zeggen. Mogelijk heeft hij wel de lage sonore bastonen - vroem vroem vroem – van Vin Diesel Gasoline, onze politieauto, gehoord.

Oost Indisch doof klaarblijkelijk gaat hij –de boef- stug door met waar hij mee bezig is, weglopen of met het verkennen van de oneffenheden met gebouwen en hekwerken en zo, om met zijn ladder eventuele hoogten te overwinnen welke tussen hem en zijn roofgoed in komen te staan.

Als we niet beter geweten zouden hebben dan zou hij er met een blabla praatje tussenuit gekomen kunnen zijn in de trend van; ik ben medewerker van de technische dienst en opgeroepen voor een storing of zo. 

Deze keer echter niet, we stoppen onze politie auto, stappen uit en rennen in de richting van deze concrete boef. We zien dan nog slechts en alleen donkere kleding nog steeds geaccentueerd door en een oranje petje of zoiets.

Hoe dom kun je zijn om de politionele aandacht op je te vestigen.

We houden de boef staande en hij deelt spontaan mede dat hij bezig is met de ladder om het vuurwerk en zo, uit de bomen te halen. Ik kijk in zijn verholen gezicht onder zijn oranje stoffen afdak.

Ambtshalve ken ik hem als notoire verslaafde en gelegenheidsdief. Kat in het bakkie, boef je bent nu aangehouden. Ik sla hem in de boeien. Hij blijft spontaan blèren met onsamenhangende taal over het hoe en waarom hij hier is. Drugs richten kennelijk meer schade aan dan redelijk verstand kan goedmaken, denk ik.

In de buurt vindt Rielke meerdere buitgemaakte- en verstopte buit aan. Waaronder ook de bromfiets waarover door de getuige is gesproken tegen onze OC, meldkamer. Deze bromfiets blijkt na controle te zijn gestolen.

Nu is het voor Rielke en mij zaak om de bromfiets, de gestolen en aangetroffen materialen terug te brengen naar de wettige eigenaar. We hebben op dit moment alleen maar vermoedens en het bewijs mogen en moeten wij aandragen bij justitie. Lastig deze keer want het is pas 2 januari 2016 en de meeste bedrijven zijn dicht en nagenoeg iedereen slaapt uit van de Nieuwjaars vermoeienissen.

Leuke bijkomstigheid is dat deze 1^e melding in 2016 meteen resulteert in de aanhouding van een boef om 06.55 uur. Gelukkig Nieuwjaar, iedereen. Dit terwijl onze dienst officieel pas om 07.00 uur begint. Een mooie start in 2016.

02 januari is eigenlijk net als apres ski het verlengde van de nieuwjaarsdag, een officieuze feestdag. Geen mens te bekennen op dit donkere voorjaarstijdstip. Onze boef maakt gebruik van zijn zwijgrecht. Hij geniet voorts van alle wettelijk verplichte egards en wordt door ons overgebracht naar het regiobureau in Maastricht. Daar wordt hij voorgeleidt voor een hulpofficier via video conferentie, krijgt hij een advocaat, nemen we zijn maten, foto, vingerafdrukken en wordt hij in afwachting van zijn onderzoek opgehokt in een rustige solitaire ruimte bestemd voor aangehouden personen.

We hebben nog altijd geen plaats van inbraak noch een aangifte. Rielke en ik zijn nu met de uiterst omslachtige uitgebreide bureaucratie onderweg. Dat is geen sinecure, dat mag u van mij aannemen.

We blijven de hele dienst tikken idem als trommelende hordes van regendruppels op een nat oppervlak.

Omdat we een aangifte dringend nodig hebben voor ons politioneel vervolgonderzoek plaats ik op de sociale media een oproep met meerdere foto’s van de aangetroffen en kennelijk gestolen eigendommen. Mijn bericht wordt gelukkig honderden keren gedeeld op facebook. Onderwijl gaat Strafvordering door en wordt de verdachte in verzekering gesteld in het belang van het onderzoek.

‘s Middags omstreeks 16.00 uur meldt zich via informatie op de sociale media de vermoedelijke benadeelde.

Meestal zet ik een gevoelsmatige streep onder de casus wanneer ik een heterdaad aanhouding heb verricht. Ik vang de boef en de vervolgbeslissingen zijn aan justitie en aan de rechter. De volgende dag in dienst wordt aan mij medegedeeld dat de verdachte de vorige avond in vrijheid is gesteld.

Ik zei het al hij is verslaafd en zal zich wel of niet houden aan de bezwerende vinger van justitie. Hij is of zal gedagvaard worden om zijn verhaal als verdachte voor de rechter uit te leggen.

Maar verslaafd aan drugs blijft hij en hij zal aan geld moeten komen om in zijn primaire verslavingsbehoeften te kunnen blijven voldoen.

Drugverslaving is de hoofdzaak in zijn bestaan en niets anders.

Tot de volgende keer, boef!

Viaduct - Stenengooiers

Iedereen huivert wanneer er vanaf viaducten met stenen en andere voorwerpen gegooid wordt.

Onderdoor rijdende auto’s krijgen onwillekeurig de lijdende rol van aangeschoten wild. 

Een gevoel van fataal onbehagen is daarbij het afschuwelijke gevolg.

Stel je voor je rijdt in je auto in de ochtendspits van huis naar je werkplek. 

Je rijdt al niet te snel want daarvoor is het te druk. Je houdt gepaste afstand van je voorganger. Je bent in gedachten bij het verkeer ook al zijn er afleidingen van telefoons die plotseling gaan rinkelen en onbehoorlijk rijgedrag van je medeweggebruikers. 

Soms is het net oorlog op de weg en ben je een sluipschutter die niet de trekker overhaalt maar in plaats daarvan op de rem trapt om ergere chaos te voorkomen. Flexibel zijn en anticiperen op het verkeersintensiteit zijn hierbij de kernwaarden. Veilig rijgedrag is toch belangrijker dan even het opstandige bumper-klevende haantje uithangen.

In ons Basisteam is collega Luuc druk in de weer. Ik weet dan nog niet waar hij mee bezig is. Ik zie wel dat hij alle mogelijkheden onderzoekt in de opsporing. Tactisch en technisch is hij al behoorlijk aan de weg aan het timmeren. Hij seint mij even later in dat er stenengooiers in de weer zijn geweest in zijn verantwoordingsgebied en zij hebben vanaf een viaduct stenen naar beneden gegooid op auto’s. 

We weten allemaal wat het gevolg van een dergelijke onbezonnen actie kan zijn. Verschrikte automobilisten in het meest gunstige geval en ongelukken al dan niet met dodelijke afloop.

Luuc is dan al technisch en tactisch heel wat te weet gekomen over de daders, hun route en heeft al duidelijke signalementen van deze nobody’s, hun namen zijn nog niet bekend. Daar is verder onderzoek voor nodig. Ook heeft een gedupeerde aangifte gedaan inclusief signalementen na deze afschuwelijke daad. Haar auto is behoorlijk beschadigd.

Hij vraagt mij of ik de volgende dag plannen heb want hij heeft namelijk assistentie nodig bij het onderzoek naar de stenengooiers. Ik zeg meteen ja, in belang van de veiligheid en aanhouding van de daders.

De volgende dag observeren wij in alle vroegte in burgerkleding de route van de stenengooiers. Het zou goed kunnen dat de daders een andere route of andere schoollestijden hebben. Dat is in theorie allemaal mogelijk. Op het moment suprême komen twee jongens aangefietst in onze richting. Zij voldoen volledig aan het signalement van de stenengooiers. 

Luuc en ik komen in actie en versperren hun weg en maken ons bekend als politiefunctionarissen. Op korte afstand van elkaar houden we de boefjes staande. De 13 jarige die bij mij staat zegt van, we hebben niets gegooid? Gek, ik heb hem nog niets gevraagd. De situatie voelt warm aan en de grond onder zijn voeten is te heet voor hem.

We laten via het bureau een telefoonlijntje uitgooien naar justitie die op hun beurt i.v.m. de gevaarzetting, de aanhouding buiten heterdaad toestaan.

Even later verklaart het boefje dat bij mij staat dat er zojuist weer met voorwerpen van het viaduct op de onderdoor passerende auto’s is gegooid. Vermoedelijk is daarbij alweer een auto geraakt. De gevolgen van deze tweede en nu wel heterdaad actie, zijn nog niet bekend bij ons.

Nu hebben we dus opnieuw met een heterdaad situatie te maken. Het jongetje huilt en ziet het even niet meer zitten. De reden waarom ze met stenen gegooid hebben, dat weet hij niet. Hij verschuilt zich achter tranen en een mega schuldgevoel. 

We nemen beiden mee naar het politiebureau en dan volgen daar de strafvorderlijke stappen van voorgeleiding, inboeken als arrestant tot juridische bijstand en hun inverzekeringstelling gelet op de ernst van de feiten.  

Let wel –hun daden- vanaf een viaduct met stenen gooien zijn niet zomaar een vernieling of beschadiging van andermans eigendommen. Deze casus wordt door Justitie meteen hoog opgepakt i.v.m. poging tot doodslag. 

Ook al zijn beide jongens pas 13 jaar oud. De recherche wordt ingeschakeld en zij verrichten het verdere onderzoek. Daarbij houdt Justitie rekening met hun leeftijd maar heeft geen malse opstelling in deze.

Achteraf denk ik wat er nog meer had kunnen gebeuren als de zaak door de politie, in casu Luuc, niet meteen zou zijn geprioriteerd en opgepakt.

Zware auto-ongelukken met onschuldige slachtoffers zouden waarschijnlijk te betreuren geweest zijn.

Hopelijk zijn de boefjes tot inkeer gekomen v.w.b. hun onbezonnen levensgevaarlijke gedrag. Ze zullen op de blaren moeten zitten vanwege de straf en schade aan andermans eigendommen,