Over mijn blog, het schietincident in Kerkrade heb ik veel
reacties mogen lezen, sommigen over de uitspraak van de rechtbank te Maastricht.
In ettelijke forums is geageerd en gereageerd. Onder andere,
analogieën hoe de rechtspraak er zou moeten uitzien in de casus van het schietincident,
aaneengeregen tot een eindeloze juridische kralenketting. Er zijn talloze rechterlijke voorbeelden waar de straf voor
de politie miniem of nihil is gebleven. Ook is er sterke oppositie tegen het gevoerde
politie optreden.
Ik heb mijn gedachten verwoord over het schietincident, maar
ook twee stel je voor dat-vragen!
In de media die ik dagelijks onder mijn neus krijg, is de uitspraak uiteengezet met talloze technische details. Afstanden,
snelheden, posities en nog veel meer zijn hierin opgesomd.
Deskundigen die erover beslissen hebben misschien een
punt van twijfel. Echter, zij niet en niemand anders niet, hebben in de
schoenen gestaan van mijn collega voorafgaand of tijdens zijn optreden van 21,3 seconden on
the crime scene.
De voorgeschiedenis is nog pregnanter en in tijd veel langer
dan gedachten doen vermoeden tijdens de ontknoping van deze luttele 21,3
seconden. Ramkraken, achtervolgingen met auto’s in het holst van de desolate
nacht met verschrikkelijke snelheden van om en nabij de 200 km. Het is maar
wachten tot er andere onschuldige slachtoffer(s) zouden zijn gevallen.
De politie
heeft een aanhoudingsplicht in deze casus. Uitstel is onacceptabel. De verdachten
in het nauw, hebben genoeg kansen gehad om te stoppen en de boel de boel te
laten.
Luisteren naar de politie en het wilde geraas staken en zich volgens democratisch recht laten beoordelen is een reële kans geweest voor de verdachten welke kans onbenut is gebleven. Een jaar nog uit te zitten gevangenisstraf is mogelijk debet geweest aan deze verdorven handelingswijze.
Luisteren naar de politie en het wilde geraas staken en zich volgens democratisch recht laten beoordelen is een reële kans geweest voor de verdachten welke kans onbenut is gebleven. Een jaar nog uit te zitten gevangenisstraf is mogelijk debet geweest aan deze verdorven handelingswijze.
Maar nee, zij willen er koste wat kost ertussenuit naaien met
ontelbare pk’s onder de motorkap ongeacht de menselijke- of materiële nadelige
dodelijke consequenties die de ontsnapping met zich mee zou kunnen brengen.
Soms is terug stappen NOT done. In geval van terug stappen door
de politie komt wellicht een moreel plichtsverzuim om de hoek kijken! Vooral
als er onschuldige slachtoffers te betreuren zouden zijn geweest.
De pk’s van de vluchtauto met criminelen erin worden tot
ongekende hoogten opgevoerd en met ongekende overspannen toerentallen wordt de
auto omgetoverd tot een ongeleid projectiel die al het onmogelijke, mogelijk kan
maken. Onverwachte motor- en stuurmanoeuvres zouden dit ongeleide projectiel
tot een dodelijk monster doen uitgroeien.
Is voertuig beheersing van een dergelijk wegrijdend, afglijdend- of slippend monster überhaupt mogelijk? is de reëel te stellen vraag.
Is voertuig beheersing van een dergelijk wegrijdend, afglijdend- of slippend monster überhaupt mogelijk? is de reëel te stellen vraag.
Vraag het aan de voertuigspecialisten of laat hen een autorijproef
onder dezelfde omstandigheden uitvoeren maar vooral de onbegrensde mogelijkheden
onderzoeken.
Legio stressfactoren, tunnelvisies, angsten m.b.t. deze gebeurtenis
worden opgedreven tot ongekende onmenselijke hoogten aan de zijde van de
politie. Dan pang, er volgt een schot vanaf politiezijde dat zijn doel op een
haar na mist en de verkeerde inzittende raakt. De criminelen geven zich pas over
nadat zij ingesloten zijn door politieauto’s en omringd door politiemensen.
Voor het slachtoffer wordt direct
adequate medische verzorging ingeroepen.
De afloop en uitspraak van de Rechtbank kent u intussen allemaal.
Een uniek vonnis met gevangenisstraf van 2 jaar voor een politieman ligt op dit
moment voor hem met een hoger beroep zaak in het verschiet. De strijd is nog
niet gestreden. Uit heel het land komen er warme reacties, petities,
voorstellen en vooral weerstand op de ongekende zware rechterlijke beslissing.
Maar ook duidelijke omarmingen van sympathisanten van de huidige uitspraak. Ten
slotte is het iedereen toegestaan om zijn eigen mening hebben in onze
democratie en deze te ventileren.
De politiek in de 2e kamer wil dat de wetgeving
aangepast gaat worden in ons bestel om rechters nieuwerwetse handvatten aan te
reiken, maar zover is het nog niet. De politietop ijvert hiervoor.
Tuchtrecht
zou een van de toekomstige mogelijkheden kunnen worden. De huidige
wetgevingen voldoen niet meer op het punt van politiegeweld en rechtvaardigingsgronden.
Op dit moment zijn deze aanpassingen op wetgeving en uitbreidingen nog niet in
beeld.
De rechtbank heeft zakelijk de beelden bekeken, de verhoren
gedaan en onafhankelijk een beslissing genomen. Gefileerd van alle ingrediënten
van emoties, gevoelens, stress, angsten en mogelijkheid-bewustzijn, rechtvaardigingsgronden,
requisitoiren en pleidooien van OM en advocatuur.
De uitslag is bekend (2 jaar onvoorwaardelijk) en is als een bom ingeslagen in Nederland.
Mijn eerste vraag dan, Wat zou stress kunnen doen met iemand
die in een penibele situatie verkeert?
(-Reptielenbrein,
thalamus, cortex en amygdala regelen dan jouw staat van mindset en helpen je daarbij-) Hieronder de uitleg en het menselijk functioneren.
Soms doe je iets
waarvan je achteraf geen idee hebt waar het vandaan kwam. Je springt zo maar in
het water als je iemand ziet verdrinken of verstijft juist en doet helemaal
niks.
Grote kans dat je reptielenbrein
het even van je overnam. Het reptielenbrein
is dat deel van je hersenen dat instinctief reageert op prikkels die het
herkent uit het verleden.
Vechten of vluchten
doe je wanneer je erg schrikt of bang bent dan geeft dit reptielenbrein seintjes
voor primitieve reacties: vecht! vlucht!
of bevries! Als voorbeeld; het konijn
dat midden op de weg als bevroren blijft zitten als er koplampen in het donker
op hem afkomen. Hij doet er beter aan te vluchten, maar kan niet. Zo is het dus ook bij de mens.
Bij de politie daarentegen wordt vluchten of bevriezen niet geaccepteerd (moreel) plichtsverzuim.
Bij de politie daarentegen wordt vluchten of bevriezen niet geaccepteerd (moreel) plichtsverzuim.
Onze persoonlijke
luchtverkeersleiding is de thalamus.
De controle kwijt over handelen en emoties, stress, beheersen herinneringen,
angst, vlucht vecht bevries, controle, zelf-coaching, leidinggeven, coachen
conflict. De thalamus, is het deel van onze hersenen waar prikkels worden
opgevangen. Prikkels kunnen van alles zijn een geur, geluid of een fysiek
gevoel.
Een klein deeltje van
de info stuurt de thalamus dan door naar het reptielenbrein. Het grootste deel
van de informatie gaat naar de cortex, waar een weloverwogen proces plaatsvindt.
Dat vertaalt de prikkels, bedenkt een reactieplan en informeert vervolgens de
amygdala.
Maar daar kan die
amygdala allemaal niet op wachten. Die reageert instinctief en super snel op de
eerste prikkel die het herkent, door een enorme hoeveelheid hormonen en adrenaline
in je lijf te pompen.
Stress en de controle
kwijt, Al die adrenaline veroorzaakt zo veel stress en heftige emoties dat
rustig nadenken niet meer mogelijk is. Het gevolg is een ongecontroleerde
reactie.
Blijft die stresssituatie zich herhalen of is de ervaring
levensbedreigend dan is er een gerede kans op een (PTSS) Posttraumatisch Stresssyndroom.
#BRON: verkregen via de cursus Mentale Weerbaarheid Politie juni 2015
#BRON: verkregen via de cursus Mentale Weerbaarheid Politie juni 2015
Dit in mijn achterhoofd opgeslagen, daarbij meegerekend de
publieke opinie en de mogelijke gevangenisstraf bij gemaakte inschattingsfouten na politioneel optreden
laten bij mij al vrij snel de tweede vraag opdoemen.
De 2e vraag dan; Als het te moeilijk gaat worden in Nederland om als politie gebruik
te mogen maken van het zwaarste toegekende geweldmiddel, het vuurwapen, wat
doen we dan als politie in geval van amok?
Wie het weet mag het zeggen en de ontelbare scenario’s bedenken
van; treed ik als politie op en hoe zit het dan met steun en rugdekking van de
overheid en de publieke opinie,
Ik denk aan de moeilijke tijd die onze collega nog steeds moet doormaken,