Optimale verzorgingsstaat

Soms is de verzorgingsstaat in Nederland wel optimaal. Vooral als de onvrijwillig opgenomen persoon in kwestie ontsnapt aan de aandacht van zijn begeleidersteam van hoog tot laag uit een gesloten voorziening. Dat krijg je ervan wanneer je oude bomen verplant uit hun vertrouwde omgeving. 

De rustige bomen met verdorde bladeren binnen de voorzieningen klagen allang niet meer. Ze weten niet meer hoe dat moet.

Dan mijn verhaal. Afgelopen week breng ik een collega naar een locatie waar hij een afspraak heeft. Ik rij terug in een opvallende politieauto en ik ben ook nog super zichtbaar door de markante wespen kleuren van mijn stoere uniform.

Ik rij op een doorgaande weg. Rechts van mij zie ik een groepje mensen lopen. Vooraan lopen een oude man en een vrouw gearmd over het trottoir. Zij steken over en ik verminder mijn snelheid om hen fatsoenlijk doorgang te kunnen verlenen. De allerlaatste persoon uit dit voetpeloton geeft mij een meer dan duidelijk signaal een uitgestrekte arm, een stopteken. Ik stop uiteraard want wie weet kan ik iemand helpen met een vraag of advies geven of om professioneel datgene doen wat nodig is.

Ik draai het rechter portierraam elektronisch omlaag. De persoon steekt zijn hoofd in de ontstane opening en zegt tegen mij, die man en hij wijst daarbij naar de pointman van de colonne. Die man is verplicht opgenomen maar is er tussenuit gegaan in een bijna onopgemerkt moment. Vier verzorgers zijn meegelopen om de man weer naar de gesloten voorziening terug te brengen. 

De man is zwaar dement en kan niet alleen over de weg i.v.m. ongelukken voor hemzelf of anderen. Ik zeg, dan moeten jullie hem met zijn tweeën onder zijn armen vastpakken en terug brengen. Ik ben toch ook maar alleen op dienst. Deze actie lijkt mij niet zo moeilijk, toch!

Tja, zegt de verzorger, dan moeten we hem inderdaad fysiek vastpakken. Mocht het ons niet lukken dan bellen we wel! Zogezegd zo gedaan denk ik dan in mijn alleszins oplossing gerichtheid, minieme bureaucratie en uiterste zelfredzaamheid. Ik blijf toch dit komische peloton in de achterhoede in mijn vizier houden. Ik zie echter geen bereikte resultaten waardoor ik e.e.a. niet vertrouw.

Ik zie verder dat alle verzorgers achter de man aan blijven lopen. Behalve de vrouw een medewerkster die naast hem loopt. Ik heb een afspraak in mijn wijk maar denk, even assisteren geeft een hoop rompslomp minder, achteraf.

Ik rij met mijn auto langs de verzorgers en zeg van, ik geloof niet dat het errug lukt om de man in te rekenen. Neen, niet echt, is zijn antwoord. Het zijn volgers maar geen aanpakkers is mijn conclusie, jammer genoeg.

Ik rij vervolgens totdat ik naast de oude man kom. Ik zeg tegen hem van, De taxi is gearriveerd. U kunt instappen dan breng ik u naar huis. Met jou heb ik niets te maken zegt hij en maakt aanstalten om door te lopen op zijn blindelingse doodlopende route. De man heeft een weelderige haardos platina blond haar en kijkt mij met twee wilde ogen furieus aan. Ik stap uit en pak hem voorzichtig vast. Blijf van me af bijt hij me toe en meteen graait hij met zijn handen op een grof motorische wijze in de richting van mijn gezicht. Blijkt achteraf dat ik toch rood bloed heb zowel in mijn oor als aan mijn rechterhand.

Ik voel heftig verzet door een momentkracht van deze oude grijze beer van een vent die ook nog behoorlijk agressief is tegen zijn belager, ik dus. Dan heb ik ook nog de beste bedoelingen met hem.

Normaliter had die gast allang op de grond gelegen en had ik hem on-zachtzinnig in de boeien geslagen. Maar nee, nu niet. Hier past slechts en alleen fatsoen voor de leeftijd en dementie. De man is ijzersterk en wil alleen maar verder lopen. Ik kan noch wil geweld of opbrenggrepen toepassen. 

Dat kost minimaal blauwe plekken en een schouderblessure bij deze nestor.

Ik gebruik intuïtief zijn lichaamsgewicht en kracht tegen hem en draai hem eenvoudigweg op de achterbank van de auto. Daar steekt hij een been uit. Het portier kan niet meteen dicht en ik moet het been rustig binnen de cabine zien te laveren. Ik doe zijn autogordel om. Hij zit goed vast en weet niet hoe de gordel eventueel los zou kunnen. De verzorgers nemen op mijn verzoek plaats in de auto en met dit groepje rij ik terug naar de zorginstelling, vlakbij. 

Dat had de man nooit en te nimmer terug gevonden. Deze patiënt weet niet waar hij is, waarheen hij moet lopen om thuis te komen noch weet hij dat hij tegenover een politieman in vol ornaat staat. Dat wordt niet meer geregistreerd in zijn hersenen.

Erg deze dementie slachtoffers, het worden er steeds meer. De zorg is overbelast, onderbetaald en ligt onder het mes van verregaande bezuinigingen in onze huidige welvaartstaat.

Vooral het gelopen plaatsingstraject voor talloze gezinnen, echtgenoten en verdere familie om in te zien dat hun ouder of partner niet meer goed verzorgd kan worden binnen de huiselijke kringen.

Achter vele huisdeuren is zwaar leed te proeven of te voelen, wanneer je dit wilt en kunt zien. Vooral de advent periode tot kerstmis en het jaarlijkse vreugdesprongetje naar het nieuwe jaar. Dat zijn voor vele eenzame mensen en huisgezinnen zware tijden. Ieder najaar heeft prettige feestdagen in het vooruitzicht, maar niet voor iedereen achter de geraniums. Denk daar maar eens aan bij de kerstgedachte en gelukkig Nieuwjaar,

Terug op de zorglocatie vraag ik hoe de patiënt heeft kunnen ontglippen. Blijkt dat hij pas nieuw is en heg noch steg weet. Hij heeft de nooddeur (nooit op slot) geopend en is weggelopen. Gelukkig hebben medewerkers dit gezien en hebben op hem de achtervolging ingezet. Gelukkig ben ik in beeld gekomen om mee te helpen.

Binnen de zorglocatie wordt de man stilaan rustiger. Ik word hartelijk bedankt voor mijn interventie.

Ik vertrek en ga door met mijn politie besognes; What’s app groepen bespreking, inbraken en vermeende gevaarlijke honden, bedreigingen, intimidaties en parkeeroverlast en ruzie in de dop. Verder nog met een collega een jonge persoon bezocht die mogelijk in staat is of moet worden geacht om zelfmoord te plegen. Te jong voor een doodswens. De nodige instanties zijn al met hem bezig. Zijn doodswens is nog steeds niet omgebogen naar een levenswens en een mooie toekomst.

The day after oftewel een dag later heb ik incidenten afhandeling. Ik rij naar de zorginstelling en vraag binnen naar de gezondheidstoestand van der Aussreisser. Blijkt dat hij gisteren doodmoe en mak als een lammetje in de zorginstelling is teruggekomen. Hij heeft geen weet van wat hij mogelijk zou hebben uitgespookt. Wat heb ik dan gedaan heeft hij gevraagd. Het antwoord op zijn vraag is hij meteen weer vergeten. Zijn (korte termijn) geheugen heeft hem voor 100% in de steek gelaten.

Jammer en sneu om dit als mens te moeten meemaken.

Waar zijn we zonder herinneringen met uitgedoofde ogen en blanco uitgewist geheugen.

Jeetje, wat is er mis met gezond ouder worden en genieten van een welverdiende oude dag,

PS; de oude nestor is nog steeds vatbaar voor vrouwelijk schoon als zij hem iets vragen.

Ik wens jullie allemaal fijne feestdagen en een goede gezondheid voor jezelf, gezin, vrienden en familie en al diegenen die ik vergeten ben te noemen,

Kijk uit als je met vuurwerk stunt!

Life, Nothing else matters,

Benzinedieven gepakt

Deze middagdienst op 06 december, the day after Sinterklaas, mag ik samen werken met collega Ricardo. Direct na aanvang dienst krijgen we een melding van diefstal benzine bij een tankstation aan de A2 snelweg. 

De verdachten zijn na tanken, stiekem weggereden met een gevoel van wetteloosheid en een kick van het is weer gelukt, aan de kant gezet door de oplettende collega’s van de KLPD. 

Zij zijn gelukkig net op de juiste plek met de juiste politie instelling. Zij hebben de daders aangehouden die nu te gast zijn in huize justitie. De collega’s van de KLPD staan nu dus voor een dilemma. Ze hebben twee aangehouden verdachten die al zijn voorgeleid maar zij hebben nog geen aangifte met daarin een omschrijving van wat er precies heeft plaatsgevonden.

Aan Ricardo en aan mij de eer om de aangifte op de plaats van delict te gaan opnemen. Op deze locatie blijkt dat de werknemer die een en ander heeft aangezwengeld, al vrij is en op weg naar huis. Ik bel de werknemer op, via een onbekend telefoonnummer. Wij geven onze telefoonnummers immers niet door. Zo acteert de politie altijd in de telefonische communicatie met de burgers. Veel mensen nemen dan niet meer op. Onbekend maakt onbemind, toch!

Dus blijft vaak alleen de mogelijkheid over om een sms’je of het inspreken van de voice mail als extra bruggetje naar het wenselijke contact. Deze keer is het heel dringend. De uren verlopen. We hebben ten slotte maar 6 uur voor verhoor. Dan gaat de verdachte in vrijheid (bij gebrek aan bewijs) of in verzekering (in het belang van het onderzoek).

We nemen de aangifte op van een verantwoordelijke medewerker bij het tankstation. Ze doen vaak aangifte maar horen hier meestal niets van terug. Tot vandaag want nu worden ze door ons, met de nodige opsporingsinformatie verzorgd. Ze zijn maar wat blij. Heeft het voor hun toch nut gehad om de diefstal op heterdaad te melden aan de politie.

Uit de aangifte blijkt dat de daders een goed ogenblik om te tanken zonder te betalen hebben uitgekozen. Echter ze zijn abuis want een medewerker met de argusogen heeft de euvele misdaad gezien en heeft meteen de nodige alarmbellen geraakt en de politiemeldkamer ingeseind. 

De meldkamerman op zijn beurt heeft de patrouilles heeft ingeseind. Het opsporingsresultaat is positief en heeft geresulteerd in de aanhouding van deze 2 daders. Binnen korte tijd en -afstand vanaf het tankstation. Mooi.

Toeval bestaat immers niet, slechts doortastend optreden zoals nu gebeurd is door meteen in te haken op de ontstane situatie en in dit geval boeven of boefjes arresteren.

Tijdens het opnemen van de aangifte staan wij in het tankstation, zo groot als een dorpssupermarkt met alle ingrediënten en lichamelijke geneugten van dien. Een ontzettende grote tamme en makke mensenstroom die in- en uitloopt benzine en versnaperingen betaald en dan weer met een volle buik en/of een volle tank huiswaarts keert.

Dan zullen criminelen die het voorzien hebben op diefstal of andere misstappen, door de mazen van het net proberen te zwemmen. Ik observeer het inkoopgedrag in de winkel en zie dat het is niet altijd mogelijk voor personeel om alert te zijn op alles en iedereen die voor hun neus komen afrekenen of vragen stellen of hulp nodig hebben bij het pinnen, et cetera. Op dergelijke momenten kan niemand van het personeel van het tankstation het totale overzicht bewaren.

Ik snap al jaren niet waarom we tanken, winkelen en dan pas betalen. Hier zou het bedrijf de rollen moeten omdraaien net als op veel plaatsen in Amerika. Eerst benzine betalen dan pas tanken. Vinden klanten het dan nog nodig om binnen het station te gaan inkopen of de innerlijke mens te gaan versterken, dan kan dat altijd nog. Graag zelfs. 

Maar dan zullen eerst de kaders van de commerciële winkel economie aangepast moeten worden. Een dergelijke manier van verkoop en klantenbinding zou overal in Nederland of in Europa doorgevoerd moeten worden. We zijn ten slotte EEN economisch Europa. Dat zou het veelvoud van taken van de werknemers sterk vereenvoudigen en meer duidelijkheid en overzicht verschaffen.

Dat er nog steeds misbruik gemaakt kan worden met gestolen betaalkaarten blijft mogelijk, helaas. Betaalkaarten meteen na diefstal blokkeren en de pincodes niet meer opschrijven en in de beurs erbij bewaren, et cetera zijn opties om diefstal of fraude te voorkomen.

Van de medewerker krijg ik groot gelijk. Zij roept dit al een aantal jaren.

Ik zeg maar zo, alles went, ook de verplichting om eerst te betalen en dan pas te tanken. Een goed voorbeeld? Ik denk het wel en een goed voorbeeld doet immers goed volgen.

Even later wordt de medewerker -ik noem hem- Sherlock Holmes vanwege zijn doortastendheid, op mijn telefoon doorverbonden. Ik licht hem in voor wat betreft zijn aandeel in de aanhouding en het ophokken van de 2 daders. Zijn dag kan niet meer stuk. Goed dat hij snel en adequaat heeft gereageerd op de daders van de benzine diefstal.

De werkgever van dit tankstation, kan blij zijn met de betrokkenheid van zijn personeel.

Ik hoop dat dit blog nog meer reacties oplevert om tanken en betalen om te zetten naar betalen en dan pas tanken.

Voordeel, het wordt veiliger in en rondom de winkel. Qua tijdspanne verandert er nagenoeg niets.

Oh ja, de politie kan ook inventiever worden. Mijn collega Ricardo heeft de aangifte op papier gezet. 

Dan moeten we naar het bureau rijden om de aangifte in ons bedrijfsprocessensysteem in te voeren en doorsturen naar de collega’s die met de benzine dieven aan de slag zijn gegaan.

Jeetje, efficiency kan blijkbaar overal beter,

Goegeluh ennuh transleete

Goegeluh ennuh transleete

Op 8 november sta ik gepland voor een middagdienst incidentenafhandeling, samen met collega Ron. Op weg naar het bureau (op mien fitske) vraag ik me af wat voor dienst we vandaag weer voorgeschoteld zullen krijgen, een heftige- of een gangbare gebruikelijke dienst.

Wat ik wel weet is dat geen enkele dienst vooraf voorspelbaar is. Altijd weer die min of meer spannende ongewisheid.


Een zekerheid hebben we want situaties, clientèle en omstandigheden zijn elke keer weer divers, vaak haaks op politiewerk dat eerder is voorgevallen.

De dienst begint rustig. We combineren het politie toezicht met onze zichtbaarheid in de wijken.

Via het bureau krijgen we de opdracht om naar de autosnelweg te rijden. Daar is een Spaanse chauffeur de dupe van diefstal van diesel uit zijn vrachtauto. Olé. Spraakverwarringen, onverstaanbaarheid en taalbarrières zijn debet aan het feit dat de frustratie is toegeslagen. De politie zou hiervan zomaar de schuld kunnen krijgen! Raar maar waar.

We krijgen voor vertrek vanaf het bureau nog mee van de Mico, middag coördinator, die de aansturing regelt, denk maar aan Google Translate. Deze kwinkslag stoppen we in onze rugzak en rijden naar de opgegeven locatie, een parkeerplaats naast een druk tankstation.

De bedoelde applicatie (app) van Google Translate, heb ik reeds op mijn gloednieuwe Samsung S5 gedownload maar nog niet gebruikt in de praktijk. Wel thuis en heb ik de Nederlandse vertalingsversie naar de Italiaanse taal ingeluid. Bon Giorno et cetera. Het is mij thuis goed gelukt en de vertalende papieren woordenboeken heb ik in gedachten al weggegooid evenals de vertalingsboekjes van de ANWB en verdere papieren taal backups.

Dan komen we op de overbevolkte parkeerplaats door en voor langparkeerders. I.v.m. verbod van rijden ingevolge de Rijtijdenwet op zondag moeten zij hun stalen paarden en aanhang, stallen langs de asfalt prairies op de diverse routes. De bedoelde vrachtauto is van Spaanse origine met het kenteken 9323-OLE. De vrachtauto staat stil en de bestuurderscabine is in het duister gehuld. Dat wil zeggen de donkere gordijnen zijn geheel gesloten. Mogelijk ligt iemand te slapen.

De laadbak staat op een kier. Zou er dan toch ingebroken zijn? Nee dus, er staan mega grote rollen in de laadbak. Inbraakpreventie door te laten zien dat er niets te halen valt is ook een modus ter voorkoming van diefstal.

Ik wek de chauffeur door op het portiek aan te kloppen in het ritme van Jochem Meijer; “wakker worden wak wak wakker worden”.

Na mijn roffel worden de gordijnen meteen van binnenuit geopend. Een gebruinde Spaanse beer van een vent in blote bast komt achter het portierglas tevoorschijn. Zijn grote witte tanden lichten op in zijn donkere cabine. Hij stapt even later uit de cabine in zijn nota bene groene korte “Hulk Hogan” broek.

Ron en ik beginnen het gesprek met hem en meteen blijkt dat hij geen Duits of Engels maar slechts en alleen de Spaanse Linguïstiek beheerst. Hablar Espanjol en niets anders, zo blijkt ons. Gesticuleren (gebarentaal) en andersoortige mimieken werken geenszins verhelderend noch begrijpend.

Ik roep meteen en resoluut de assistentie in van Goegeluh Transleet. Een mechanische sprekende tolk die de meeste talen in Europa meester is. Het is hoog tijd in onze 24 uur economie dat iedereen een chip ingeplant krijgt met een ruim taal accent. Zo ver zijn we nog niet, dus helpt Samsung ons met de App, uit deze taalbarrière.

De app. werkt perfect. Ik stel de Spanjaard diverse vragen die vertaald worden in zijn moedertaal. Antwoorden worden in het Nederlands terug vertaald. Tolken hebben we vanaf vandaag niet meer nodig. Het kan gemakkelijk via dit novum uitgevoerd worden. Echter niet te snel praten en goed blijven articuleren is een pre.

Het vraag en antwoordspel is heel duidelijk en vooral goed te begrijpen voor deze Spanjaard en voor ons. Om 19.00 uur mag hij weer verder rijden. Hij is wel 300 tot 400 liter diesel kwijt of armer door diefstal en hij zal eerst nog moeten tanken om zijn verre rit als een heuse Don Quichotte op zijn stalen ros naar de verre oorden die hem wachten, te kunnen voortzetten.

Als bewijs voor zijn baas wordt met onze toestemming door hem een gezamenlijke foto gemaakt als fotografisch bewijs dat hij hier in Nederland met de politie gesproken heeft.

Politiewerk wordt door de moderne techniek steeds gemakkelijker. Echter we worden nog steeds overvraagd maar ook dat heeft zijn charmes als je tot ludieke technische oplossingen kunt komen.

Voor mij leuk en interessant te noemen dat we door gebruik van deze mediatools een taalbarrière hebben kunnen beslechten en ons verstaanbaar hebben kunnen maken.

Yep tools