Net uit de gevangenis

Net uit het gevang, niets bijgeleerd en ook nog verzet plegen tegen politie die noodgedwongen de nekklem toepast,

Op een mooie doordeweekse middag in hartje zomer rij ik met een nieuwe collega door ons bewakingsgebied en op dat moment rustig en relaxed in de periferie van het stadcentrum. Ik laat hem de vele attracties in woord, beeldspraak, locaties, personages en dorpsfiguren, zien.

Bovendien is het lekker terrasweer weer. We dragen nog het oude politie-uniform, de portierraampjes van de dienstauto staan geopend.

We hebben geen duidelijk plan alleen maar het gebied exploreren en een ongecompliceerd dienstuurtje kloppen. Dat maak ik niet vaak mee. Mocht de nood aan de man of vrouw komen dan zullen we helpen waar we kunnen. Door onze betrokkenheid moeten we even later behoorlijk aan de bak.

We draaien bij de verkeerslichten het stadscentrum in en om de hoek komen op de stoep diverse mensen in onze richting gelopen. Ik krijg een vreemd gevoel want hier klopt iets niet. De mensen kijken alsof ze nog nooit een politieauto gezien hebben, totally flabbergasted, zo lijkt het te zijn. Ze wenken ons. Ik draai naar een van hen toe. Ze zijn zojuist gepasseerd door een drugs-dronken klerenkast figuur. Die heeft staan schreeuwen, dreigen en lamenteren. Wie weet wat hij nog meer heeft uitgevreten of nog uit vreten zal wanneer hem geen halt toegeroepen wordt. Zulk werk moet de politie opknappen. Nu we er toch zijn. we zetten ons beste beentje voor.

De mensen zijn geschrokken en geïntimideerd geraakt door deze woeste wilde bol. Ik vraag hen of ze gewond zijn –gelukkig niet- en waar dit markante figuur naar toe is gelopen.

Hij is de hoek omgelopen hoor ik hen zeggen, op dezelfde plaats waar wij zojuist indraaiden met onze squad-car. Hij kan niet ver weg zijn. Ik beloof de geschrokken mensen om meteen een onderzoek in te stellen om erger te voorkomen. Wij houden woord. Ik draai de hoek weer terug om en rij naar een gebouw met een groot donker portiek.

Dit portiek geeft toegang tot meerdere louche armetierige appartementen. De locatie is een hotspot voor politie. Ik ben er al vaak geweest om de rust en orde terug te brengen in dit afvoerputje van de maatschappij. Ook nu weer. Want mijn collega en ik zien een figuur model kleerkast die volledig voldoet aan het opgegeven signalement, in dit portiek staan.

We weten niets van hem en hebben de meldkamer nog niet geïnformeerd. Nonchalant ogend maar tot in onze tenen gespannen op wat eventueel op ons pad zou kunnen komen, stappen we meteen uit en lopen naar hem toe. We hebben nog geen plan van optreden gemaakt, behoudens uiterste voorzichtigheid te betrachten.

De kleerkast wenst geen politievragen te beantwoorden. Hij zweet als een otter, kijkt wild uit zijn rode ooghoeken en lijkt totaal ontoerekeningsvatbaar en agressief. Een storm in een glas water of een broeiende vulkaan zal even later blijken. We kennen hem niet en hij weigert ons zijn naam of adres op te geven. Niets met deze explosieve situatie en dit personage doen, is vragen om verdere problemen in het publieke domein. Dus politioneel optreden is snel geboden.

Plots loopt de persoon weg van ons, dus niet. We volgen hem op de voet. Later zal blijken waarom hij probeert om bij ons weg te komen.

In de volksmond zou je hem als dronken kunnen betitelen. Echter er zit meer in het vat, wellicht een explosieve mix van drugs drank en wat nog meer. Zijn lichaamssappen zullen na het verlaten van zijn lichaam ongetwijfeld groen gras laten verdorren als oorlogs napalm.

Hij is niet voor rede vatbaar. Dan kom ik bedeesd in actie. Ik pak hem bij zijn rechter onderarm beet. Zijn bovenarm is te dik en gespierd. Hij begint te trekken in een tegenovergestelde richting op een erg agressieve wijze, helaas maar het is nu eenmaal zo. Hij begint de dans maar ontspringt hem natuurlijk niet als het aan ons ligt. Ik verander mijn houding en positie ten opzichte van hem. Ik trek hem naar voren in mijn richting uit balans van zijn eigen voetstuk af. Het lukt wonderbaarlijk snel en simpel.

De wet van Newton leert ons dat een lichaam in beweging wil blijven bewegen. Ik maak gebruik van deze wetenschap en tordeer zijn bovenlichaam als een opgerolde wokkel. Waarbij ik met mijn rechterarm zijn rechterarm in bedwang houdt en mijn linkerarm om zijn nek plaats. Een innige verstikkende judodans zou je deze actie kunnen noemen.

Dan breng ik hem verder in onbalans achterwaarts en ga met hem gecontroleerd naar de grond. Ik zie dat hij omvalt en daarbij op zijn vrije arm steunt. Ik zit in een comfortabele positie en dwing hem steeds verder naar achteren in een voor hem ongemakkelijke zitpositie. Hij kan geen kant meer op. Kat in het bakkie! Zijn verzet wil hij nog steeds niet staken. Ik pas steeds meer gedoseerde druk toe, gedecideerd en gecontroleerd. Hij wordt rustig zijn weerstand ebt weg, idem als de lucht uit een lekke fietsenband. Hij wordt vervolgens weerloos en slap als was in mijn handen, in een roes komt hij te verkeren, nagenoeg buiten bewustzijn. Ik laat hem terug bij kennis komen en pareer tegelijkertijd een hatelijke woordenstroom van een uitbaatster van een nabij gelegen winkel.

Ik leg haar niets uit. Ik zeg alleen tegen haar van; bemoei je er niet mee en verdwijn. Ik wil geen passanten erbij hebben. Mijn collega en ik hebben namelijk het overzicht en treden resoluut op. Voor je het weet heb je mensen met camera’s en amigo’s van de kleerkast erbij. Dat kunnen we niet hebben op deze hotspot. Hij wordt snel geboeid en in de politieauto gezet.

Overwonnen als hij is en bijkomende uit zijn roes geeft de kleerkast even later in de politieauto zijn naam en zo op. waarom niet meteen zo! We verifiëren bij de meldkamer of hij iets op zijn kerfstok heeft staan. Dat moet haast wel zo memoreert ons politiebloed met ons mee.

Na heen en weer gebeld te hebben blijkt dat hij net uit de gevangenis is gekomen! En hij moet resoluut terug want hij is niet teruggekeerd na verleend verlof. Hij staat bekend als geweldpleger en wegens geweld buiten en binnen de gevangenis is hij veroordeeld. Bovendien heeft hij zich zijn positie binnen de gevangenis met woord en daad verworven. Een Ontouchable binnen het gevang. Maar niet vandaag en niet nu in het publieke domein. No way!

Er is op dit moment niets op tegen om hem terug te brengen op verzoek van de bewaarders die de politie al hebben geïnformeerd. Deze info weten wij op dat moment nog niet. Er zijn geen aangiften tegen hem bekend. Alleen het robbertje vechten met de politie staat nu vers op zijn palmares. Maar och, als hij terug in het gevang is dan is de maatschappij en het publieke domein weer een stukje veiliger gemaakt. Dus zo gezegd en zo gedaan.

Bij de gevangenis worden we opgewacht door 6 bewaarders. De bewaarders delen ons nog mede dat hij geen gemakkelijk personage is om zonder handschoenen en super voorzichtig te bejegenen. Tja, dat nemen we graag aan. Hij is in de boeien en de bewaarders vragen of wij willen meelopen naar de isoleercellen. Geen probleem. In de cel maak ik zijn boeien los en even later nemen we afscheid en vertrekken.

Het uurtje gebied verkennen buiten, heeft iets langer geduurd door het oponthoud en confrontatie met deze penitentiaire gast.

Ik had het nog over de inwendige gebruikers-mix van de kleerkast. Blijkt dat hij drank heeft gekocht en in de coffee shop in de buurt alles naar binnen heeft gerookt en gezopen wat in zijn onmiddellijk bereik is geweest. Dan slaan inderdaad alle stoppen door bij dit vernietigingscommando, verstopt in een en dezelfde persoon.

Onze actie op straat heeft slechts zeer kort geduurd. Alles is ons gelukt zonder kleerscheuren op te lopen. Weet echter dat het bestrijden van onrecht en de maatschappij veiliger maken niet altijd van een leien dakje gaat.

Doorzettingsvermogen en de betrokkenheid om de maatschappij veiliger te maken zijn onmisbare ingrediënten in dit geheel. Oh ja ook nog een portie geluk mag zeer zeker niet vergeten worden.

Ik ben nooit meer te weten gekomen of de melders die plots een politiekoppel gezien hebben en de melding doorgegeven hebben, achteraf te weten zijn gekomen of hun melding succes heeft opgeleverd. Maar de maatschappij is bijna onopgemerkt weer een beetje veiliger gemaakt.