Deze keer geen reanimatie !

Op de bewuste zaterdagmiddag een paar maanden geleden alweer, heb ik dienst met collega Mitchel. Deze keer geen incidentenafhandeling maar controle op het Ingezetene criterium binnen ons bewakingsgebied. Het is druk en we worden al vrij snel ingezet door OC voor een dringende hulpaanvraag. 

een aanrijding en de betrokken partijen komen er niet uit en de andere eenheden zijn druk doende. Mogelijk dreigt er een escalatie. Terwijl we aan de slag gaan met het verkeersonderzoek moeten we deze klus abrupt afbreken. De OC geeft ons een prio 1 melding door, een reanimatie.

We schakelen de toeters en bellen in en racen naar de locatie waar iemand in levensnood verkeert.

De locatie betreft een 2 lagen flatgebouw. Van tevoren hebben Mitchel en ik werkafspraken gemaakt. Mitchel gaat de AED uit de kofferruimte van onze squad-car halen en ik zal de weg effenen, desnoods gaat de deur er met geweld uit met of zonder breekijzer. Terwijl we arriveren op de locatie zien we de ambulance net voor ons op rijden, wat een geruststelling denk ik bij mezelf. De ambulancebroeders vragen van; ga maar alvast poolshoogte nemen. Gelukkig worden we opgewacht door de buurvrouw die de centrale toegangsdeur en de deur naar de betreffende woning open houdt.

In de woonkamer ligt het slachtoffer in een rustige slaaphouding. Ik draag geen handschoenen en voel aan haar onderarm. Deze is steenkoud……zonder enig teken van leven of bloedsomloop. Ik voel aan haar hals. Deze is nog lauwwarm. Helaas is het leven reeds vertrokken uit haar lichaam. De ambulance broeders verifiëren mijn bevindingen, namelijk zij zijn de professionals in deze aangelegenheid. Ook zij komen tot dezelfde slotconclusie, het slachtoffer is overleden.

Gezien de aangetroffen situatie (waarover ik niet verder mag uitweiden) is het zaak om onderzoek te doen en een misdrijf uit te sluiten. Via OC laat ik de forensisch arts, de forensische opsporing en de hulpofficier van justitie, pagen. Na ingesteld onderzoek kunnen zij op hun beurt een misdrijf uitsluiten.

Ondertussen is Mitchel druk doende met onderzoek en bevindingen bij buren en vrienden. Ik maak nog een naslag in onze systemen en kom dan tot de conclusie dat ik de overleden persoon ken. Op het naambordje bij de woning prijkt haar elegante achternaam.

In herinnering komen de beelden van eerdere incidenten en casussen weer naar boven drijven. Ik heb haar van een mooie slanke knappe verschijning, met lange donkere haren zien afglijden en lichamelijk aftakelen in een voor haar onontkoombaar milieu van verslaving. Inderdaad de frase van; drugs maken meer kapot dan je leven je lief is, klopt helemaal.

Door mijn naslag in de politiesystemen ben ik te weten gekomen dat het leven voor haar niet altijd gemakkelijk is geweest en dat zij vele tegenslagen heeft moeten incasseren. Hopelijk hebben daar gelukkige tijden tegenover gestaan.

De familie wordt door Mitchel op de hoogte gebracht. Enkele personen bij de voordeur vragen hoe het met de persoon is. Ik kan er geen doekjes om winden en zeg met het meeste respect dat zij is overleden. Dat valt hen zwaar. Helaas, het is niet anders.

Dan zijn wij als politie klaar met het onderzoek. De familie dient eigenlijk zelf de verdere stappen te ondernemen richting begrafenisonderneming. Mitchel en ik zien dat dit niets gaat worden. De emoties zijn te groot en dit gaat niet lukken zonder onze hulp en begeleiding. Door de manier van leven is men volledig afhankelijk geworden van hulp van buitenaf.

Mitchel en ik nemen deze handschoen graag op om deze mensen bij te staan. Ik vind dat dit bij ons werk thuishoort.

Het is zaak om de overlijdenspolis te vinden. Ik heb al te vaak meegemaakt bij overlijdens dat het geen sinecure is om deze gegevens boven water te krijgen. Administratieve zaken zoals het ordelijk opbergen van dit soort –voor later- paperassen schiet er bij vele mensen tegenwoordig, gewoonweg in. Soms heeft men geeneens een overlijdens polis.

In een kast vind ik een ordner met daarin gelukkig de betreffende polis. Ik bel de verzekeringsmaatschappij op en stel hen in kennis van het overlijden. Zij zullen met en plaatselijke begrafenisonderneming de opdracht verstrekken om het lichaam naar een mortuarium over te brengen.

De begrafenisonderneming zal bij de gemeente de aangifte van overlijden gaan doen. Daarvoor stel ik hen een brief van de forensisch arts ter hand, als bewijsakte. De woning is een huurwoning. De nabestaanden zullen de woningvereniging in kennis moeten stellen en de uitkeringsinstanties. De woning zal leeggemaakt moeten worden. Een zware klus voor de familie. 

Voor dit moment hebben wij hen goed kunnen ondersteunen. We vertrekken en zijn toch ook weer blij dat we de familie van dienst zijn geweest.

Ons rest om de administratie in onze politiesystemen bij te werken.

Nadat de administratie is bijgewerkt gaan wij weer terug naar de politiebezigheden die ons zijn toebedeeld voor deze werkdag. Een grotere spagaat is bijna ondenkbaar.

Op de radio hoor ik op de achtergrond dat er bij de terreuraanslag in Istanboel het dodental naar boven is bijgesteld. In Bangladesh heeft er een bomaanslag met vele doden plaatsgevonden. De Brexit is nog steeds een hot economisch item.

Deze werkdag sluit ik af thuis met de strafschoppenreeks van de EK wedstrijd Duitsland tegen Italië.

Het leven van alle dag gaat gewoon door op de ingeslagen weg.

22 push Up Challenge

Veel politiecollega’s hebben zich laten meevoeren in de stroom van gelijkgestemden door deelname aan de push Up Challenge. 22 herhalingen voorlig-steun gedurende 22 dagen en iedere dag iemand nomineren om zodoende reclame te maken en de deelname immens te vergroten. Waarvoor?

Voor steun en rugdekking voor collega’s, militairen, brandweerlieden, ambulance, overheidsdienaren en last but not least al diegenen die hard werken in de publieke taak, die ik niet genoemd heb. Deze lijst is errug lang dat kan ik u verzekeren.

Het is vakantietijd en vooral de IBT docenten van Limburg – Kerkrade komen verrassend goed naar voren. Het zijn ware kunstenaars en cineasten en mogelijk spelen zij eerdaags als acteur in spannende politie series. Het onmogelijke doen zij direct en toveren op verzoek zo niet uit eigen vrije wil. Acrobatieën zijn hen niet vreemd, soms nemen zij een loopje met de waarneming, maar wel leuk en respectvol. Mooi om te zien op de sociale media, vooral ook de hartverwarmende reacties.

Afgelopen maandag heb ik voor mijzelf gedurende 3 x 22 = 66 minuten meegedaan in een persoonlijke 22-uitdaging. Ik heb de primaire oefening schouder-borst-armoefening in voorligsteun veranderd naar andere oefeningen in mijn regelmatige circuit training thuis.

In mijn trainingscircuit is een feit van belang en dat is het getal 22. Bovendien is het mijn uitdaging geweest om niet te stoppen voordat ik 22 herhalingen heb gescoord of een veelvoud daarvan, 44 of 66 herhalingen. Elk van de 22 oefeningen heb ik hels voelen branden in mijn hele lijf en spieren. Daarbij stond een goeie technische uitvoering voorop want mijn lijf moet ten slotte datgene uitvoeren wat mijn geest bedacht heeft. 

En ja hoor, mijn lijf heeft gelukkig geluisterd en mijn geestelijk doel gescoord.

Tijdens het uitvoeren van mijn persoonlijke 22 Challenge heb ik steeds moeten denken aan het getal 22.

Er zit iets in mijn geest met het getal 22.   Eureka, een film die ik lang geleden heb gezien. Catch-22.

**Bron Wikipedia; Catch-22 is een Amerikaanse filmkomedie uit 1970, gebaseerd op een roman.

In 1944 wordt een Amerikaanse Luchtmacht kapitein duidelijk dat de Tweede Wereldoorlog steeds grotesker en krankzinniger wordt. Hij besluit zich daarom gek te laten verklaren om zo aan de oorlog te ontsnappen.

Al even absurd zijn de regels waarnaar de boektitel Catch-22 verwijst. Die regels betreffen de wens van iedere verstandige piloot om de dienst te verlaten. Eén regel houdt nu in dat dit mogelijk is: ieder die niet goed bij zijn verstand is, mag naar huis. Daartegenover staat de volgende regel, de eigenlijke “Catch-22”: iedereen die naar huis wil, is blijkbaar erg verstandig en komt dus niet in aanmerking voor ontslag uit de dienst:

Het absurde van oorlog voeren wordt door deze en vele andere elementen onderstreept.**

De film Catch-22 geeft de bron voor PTSS feilloos aan. De film is uit 1970 en de Vietnam oorlog is nog in volle gang, een betere inspiratiebron is ondenkbaar. Veel militairen nemen na hun tour of duty, op weg naar huis, de onzichtbare vijand in hun geest mee. Aan de onzichtbare geestelijke vijand is geen ontkomen aan, ondanks inname van drugs en tomeloze agressiviteit soms. Onbegrip van de maatschappij voor deze militairen is ongekend. Zij worden verketterd.

Dan kom ik thuis van een plezierige dag buiten in de natuur. Ik steek de huissleutel in het slot. Ik kijk naar het huisnummer van mijn woning, en jawel hoor nummer 22 blijft mij voorgoed vergezellen.

Ik daag vanaf vandaag iedereen uit om lekker te bewegen in eigen tempo, mogelijkheden en eigen kracht. Misschien haal je de 22 herhalingen van welke oefening dan ook, niet. Soms haal je 22 minuten bewegen door te wandelen of hardlopen of een combinatie van beiden. Plezier staat voorop. Meedoen is een vrijwillige optie maar geen verplichting.

Kijk wel achterom en kijk uit voor de catch-22 – ptss. Let op jezelf en op elkaar.

PS: In mijn persoonlijke Challenge heb ik slechts 21 oefeningen uitgevoerd. Bij de 22^ste en laatste oefening in voorligsteun heb ik bijstand en hulp gehad van een witte engel. Dankzij haar heb ik de 22ste oefening gehaald. Ik heb haar graag gedragen tijdens de oefening

22 zelfmoorden onder veteranen per dag zijn er 22 per dag teveel,