Traangas

Op een nachtdienst op een maandag ben ik samen in dienst met collega en hondengeleider Henny. Als wij tweeën en zijn diensthond Tiesto bij elkaar zijn dan gebeuren altijd de meest vreemde zaken. 

De kerkklok heeft al een nieuwe dag aangekondigd door 12 maal te slaan. Een nieuwe dag met nieuwe kansen zou je bijna denken. We hebben nog geen melding van formaat toegeschoven gekregen en wij bedenken ons al dat het een saaie nacht zou kunnen worden. Echter met Henny op dienst komen er altijd onaangekondigde verrassingen voor politie. Het is alsof we een officieuze uitdaging vormen voor weerbarstige types en -situaties.

Plots krijgen wij een melding van geschreeuw, getier, ruzie of huiselijk geweld op een locatie in ons eigen bewakingsgebied. Dit adres -ambtshalve bekend-  roept meteen veel negatieve associaties op van vruchteloze bemiddelingen, interventies en criminele activiteiten al dan niet verhuld in een waas van anonimiteit. Als stille getuigen op deze locatie; ontelbare incassobrieven als een berg van weerstand tegen de geldende Nederlandse rechts- en orderegels.

De politie als tentakel van het justitiële apparaat moet alles tot in den treuren kunnen bewijzen en reproduceren. Deze woonomgeving is sterk afhankelijk van handje ophouden m.b.t. de gouden Nederlandse sociale voorzieningen.

Overdag lopen hier slechts en alleen maar fictieve topsporters rond in 24/7 sportkleding op luchtige slippers, kennelijk voor het thuis bankdrukken.

De meldkamer hoeft niet veel toe te voegen aan mijn eerder opgedane ervaringen met dit pand en hun fysieke bewoners. Dus tuffen wij in onze politie bolide in versnelde ganzenpas naar deze plek des onheils toe. Gelukkig voelen Henny en ik elkaar feilloos aan als het spannend wordt, dus deze melding verhoogt geen adrenaline peil. Losjes bewegend,  nonchalant overkomend doch ongemerkt alert naderen wij deze poel des verderfs.

Hond Tiesto bleef in zijn bussen hondenhok. Tiesto namelijk heeft een offensieve sprankelende heftige bejegenings-attitude. Confrontaties met Tiesto betekenen altijd een positieve score op het blazoen van Tiesto en de score 0 op het blazoen van zijn offenders, maar wel binnen de wettelijke mogelijkheden.

De betreffende locatie, een appartementencomplex heeft aan weerszijden deuren en verdere onduidelijke woonruimtes voorzien van schichtige onzichtbare huisnummers. Lastig vooral als haast en optreden geboden is onder nachtelijke- en duistere omstandigheden. Dus alweer een doolhof. De achtergelegen gemeenschappelijke hal is verlicht. Op aanroepen werd niet gereageerd. We lopen de gezamenlijke gang in.

PLOTS pakte de ademnood ons letterlijk daadwerkelijk bij de keel. We krijgen geen lucht meer en onze ogen tranen als een tierelier. Wat gebeurt hier. We lopen meteen naar buiten om zuurstof en frisse lucht in onze longen te kunnen bijtanken. Dat is binnen niet mogelijk. Lang binnen blijven zou betekenen dat we onwel worden. 

We horen menselijk geschreeuw van iemand in uiterste nood. Afwachten is geen optie en dus met een verse teug lucht stuiven wij weer naar binnen in deze verstikkende ruimtes.

We zijn onbedoeld zelf slachtoffer van pepperspray of een ander bedwelmend middel geworden, blijkt achteraf pas. We blijven uiterst alert. Een mens kan in dit complex in doodsnood verkeren door geweld, zuurstofgebrek of wat dan ook. De status van dit gebouw en haar bewoners maakt deze gedachtegang goed mogelijk.

Hulpverlening aan hen die zulks behoeven staat in ieder geval heel hoog in ons politievaandel. Met de reeds geïnhaleerde forse teug aan zuurstof wordt de situatie nog en keer met een Quick look in ogenschouw genomen.

We ontdekken achteraan in de gang een kelderingang met stenen trappen omlaag, waar meerdere personen aanwezig zijn. Hoeveel er dit zijn is ons niet bekend. Een van hen is duidelijk in lichamelijke nood, gelet op zijn harde gillende geschreeuw.

Vreemd dat die personen beneden kennelijk geen of minder last hebben van de adembenemende vrijgekomen gassen in welke vorm dan ook. Een monddoek doet in zulk een geval, wonderen.

Henny sommeert iedereen, om naar boven te komen. Er komen - buiten het latere slachtoffer – een viertal duistere figuren bovengronds. Om de situatie nog duidelijker te krijgen gaat Henny weer de kelder in. Henny spreekt daar met het kennelijke - afrekenings -slachtoffer. Deze is nog nooit zo blij  geweest dat hij politie heeft gezien. Hij baseert dit op de blauwe ME-politiebroek van Henny in de verlichte kelderdeur die hij plots zag.

Ondertussen houd ik de 4 verdachte figuren –uit de kelder- buiten op de binnenplaats staande. Ik heb hun legitimatiebewijzen in mijn hand. 

Terwijl ik aan het wachten ben op assistentie van collega’s gebeurt er nog iets vreemds op deze locatie. Gelukkig zit Tiesto nog in de bus. Zelfs zijn woeste geblaf is innemend en rustgevend voor sommigen!

Door de poort komt een lichtkleurig bankstel als het ware aangevlogen. Dan blijkt dat dit bankstel gedragen wordt door een aantal donkere figuren die bezig zijn met dit transport en bezorging.

Deze personen hebben een klaarblijkelijke alibi voor dit moment en ik kan hen helaas niets nawijzen. Dit is eerlijkheidshalve ook geen onderzoeksargument nu, in de hectiek. Maar toch een bizarre onverwachte performance op een tijdstip waarop de meeste fatsoenlijke burgers in ons land op een oor liggen te slapen. 

De vier verdachte personen worden door ons aangehouden en ter voorgeleiding overgebracht naar het bureau. Op dat moment komt er nog een alarmmelding van een inbraak. Ook hier wordt aandacht aan gegeven. Gelukkig blijkt dit een loos inbraak alarm te zijn, echter dat weet je nooit van te voren.

De officier van dienst komt ook langs. Ik zie hem al denken van; die twee alweer. Hij pakt ook vanuit Strafvorderlijke hoek de zaak goed op. Achteraf gezien wordt door deze casus nagenoeg een heel district platgelegd door de aanhoudingen van 4 daders, hun overbrenging en het inboeken.

Gelukkig krijgen we geen nieuwe meldingen meer. Dus net genoeg tijd om de immense bureaucratie te steunen.

Achteraf is de zaak linksaf gegaan ingevolge de bewijslast en bewijsvoering. Maar strafvordering in eerste aanleg – boeven vangen- werd tot in de puntjes nageleefd. Bewijsvoering blijft helaas een niet te nemen horde. Hebben we een grove misdaad voorkomen, ja dus. Dat blijkt achteraf tijdens het ingestelde vervolgonderzoek. 

We hebben geen last meer gehad van ademnood. Alweer waakbaar en dienstbaar geweest. Onze modus is er een van voorzichtigheid en vooral doortastendheid.