Under siege

Under Siege oftewel een staat van beleg gevolgd door een achtervolging op de autosnelweg, de A2

tekening van Jan "The Artist" Swagers

Altijd leuk om een blog te beginnen met een vreemde naam. Under Siege is in deze setting uit te leggen als een observatie op de toerit naar de autosnelweg. Waarom we dat doen? In het uiterste zuiden, nota bene in mijn provincie hoofdstad hebben enkele delinquenten het in hun botte hoofd gehaald om een ware winkeldiefstallen strooptocht te beginnen en ermee door te blijven gaan op de manier als die van het illustere duo Bonnie and Clyde. 

Zij hebben bedacht om argeloze- en willoze winkeliers te besodemieteren door hen te bestelen met een grove hardhandige werkwijze gevolgd door een traumatische impact voor de willekeurige slachtoffers.

Hun werkwijze dan. Volgestouwd met intrige, intimidatie, grove uiterlijkheden gehuld in een ijskoude deken van puur asociaal gedrag. Voorzorgsmaatregelen door deze boeven genomen, geen enkele!

Pakkans door deze manier van werken is reëel en aan de zijde van deze boeven is hun handelswijze uiterst als uiterst dom te betitelen. Daar moet een of ander wit poeder in gemengd zijn geraakt, dat kan niet anders. Geen normaal denkend mens krijgt het voor elkaar om zich te gedragen zoals deze boeven.  

De boeven rijden in een wagen van Duitse makelij voor het Volk, donker van kleur. Zelfs het kenteken van de auto staat niet als gestolen gemeld en is aan de uitgaande politie surveillances in mijn regio door de meldkamer doorgegeven, waaronder ook aan Jan "The Artist" en aan mij. Wij zijn het politiekoppel voor deze zaterdag. Inzetbaar voor alle meldingen dus ook voor deze strooptocht melding. 

Nadat de boeven in Maastricht hun slag geslagen hebben blijken zij nog steeds onverzadigbaar te zijn en maken een snelle doorstart met hun brutale strooptocht. Maar nu niet meer in de provincie hoofdstad. Want daar kijken tal van surveillances gericht naar hen uit. De grond is er te heet onder hun voeten geworden.  Ze rijden met gezwinde spoed er tussenuit en wijken uit naar een andere stad in het zuiden en beginnen alweer grofgebekt met een opmaat naar een verdere magistrale illegale strooptocht bij diverse winkeliers. Ingrediënten voor hun werkwijze zijn alweer; dreigende-, misleidende- en mishandelende acties. Ze komen helaas geen vigilante tegen die hun een halt kan toeroepen.

Ze ruiken als het ware de angst bij winkeliers en publiek en handelen steeds meer grotesk. Hun signalementen zijn ook al door de meldkamer rondgebazuind.  Het lijkt een kwestie van tijd tot de politie hen te pakken zal krijgen. 

Alle surveillances in het zuiden zijn alert gemaakt door de meldkamer en blijven uitzien naar deze boeven in een donkere Volkswagen. Het kenteken blijkt thuis te horen in een plaats ergens in het noorden van Nederland.

Jan en ik denken met ons boerenverstand een beetje mee in de gedachten van deze boeven, on the run. Zij willen er met hun buit snel er tussenuit knijpen vooral na hun tweede offensief. Ze kunnen buitenwegen gebruiken maar daar zijn ze geografisch niet genoeg voor ontwikkeld in onze regio.

Waarschijnlijk zullen zij de autosnelweg oprijden om een veilig heenkomen te zoeken met buit en al. 

Jan en ik gaan op eigen initiatief posten op het laatste bastion in onze regio, de toerit van de autosnelweg richting Noorden. We geven onze post door aan de meldkamer. Ik kan u zeggen dat dit posten een heidens karwei is. Het is net nu heel er druk op de weg. Net op deze dag schijnen er gevoelsmatig ontelbare auto’s met het signalement van de boeven rond te rijden net onder onze politie ogen door, noordwaarts. Jan en ik worden tureluurs van de ontelbare passerende kuddes aan auto’s.

Jeetje, wat rijden er veel auto’s in Nederland rond. Wat zijn we toch een rijk land. Een paar keer menen Jan en ik dat we de boevenauto in zicht hebben en knallen met gezwinde spoed de autosnelweg op. Telkens weer loos alarm, helaas.

Weer in de uitgangspositie terug gemanoeuvreerd blijkt dat de tijdspanne van pakkans van de boeven op deze route via de autosnelweg bijkans vervlogen is. Het is bijna einde dienst. De honger begint in onze magen te knorren.  Jan en ik spreken af dat we nog 5 minuten blijven koekeloeren naar de boeven. Een strak organisatorisch plan met een goede eindtijd.

Dus wachten en turen we weer op de oneindige weg met de vele auto’s. Dit heeft een voordeel. We blijven uiterst alert ook tijdens deze laatste 5 afgesproken minuten van onze boeveninzet. Net op het moment dat de laatste minuut ingaat en ik al in gedachten thuis aan mijn eten zit, wordt het ineens ontzettend rustig op de autosnelweg. Waarom? De avondspits is voorbij.

De auto’s tekenen zich nu veel beter af dan voorheen. Dan lijkt het of er op een naderende auto een fel imaginair spotlicht staat gericht. Wat blijkt, het is ‘m zegt Jan. De donkere Volkswagen met het ons bekende –niet gestolen gemelde- kenteken rijdt onder neus voorbij. Jippie actie. In de auto zitten een aantal contouren van personen die we kunnen waarnemen vanaf onze stake out. Ik stuur met een streep gas fors richting target, de boevenauto. Die komt ons niet meer er tussenuit.

De boeven rijden niet harder dan de toegestane 120 km/u en wanen zich al zeker buiten schot en uitermate veilig op weg naar huis met hun buit. Duidelijk in het vizier van het politiekoppel Jan-Han is er voor hun echter geen ontkomen meer aan. Vluchtauto positief, kenteken positief, signalementen positief.  

Nadat ik hun auto op enkele meters ben genaderd gaat de tatutatu aan en rijd ik hun auto klem en dwing hen de vluchtstrook op. Geen spatjes deze keer. Geen stoot onder hun gordel is nodig. Aan onze gordel hangt voor zo'n 6 kg aan zwaar intimidatiemateriaal. Blijkt allemaal niet nodig te zijn. De lafaards zeggen geen boe of bah meer. Deze barbertjes hangen. Volledig overrompeld door blauw blauw tatu tatu en natuurlijk, Jan en Han.

Jan en ik kijken spurten onze dienstauto uit en staren in een aantal super beduusde- en verschrikte ogen. Jan en ik trekken hen snel, professioneel en zeer eenvoudig uit de auto. Door onze snelle actie en plotselinge gerichte aanpak komt er geen verzet of weerstand aan de kant van de boeven. Ze worden aangehouden en afgeboeid.

We roepen een paar auto’s erbij en  brengen de boeven over naar het bureau voor hun voorgeleiding.
Mooi deze assistentie, want in hun auto ligt nagenoeg de hele roofbuit. Deze kan later teruggegeven worden aan de respectievelijke benadeelden.


Vele overuren later arriveer ik pas thuis en mag ik mijn prakkie -net als Jan- in de magnetron opwarmen. Maakt ons niets meer uit want onze dag kan niet meer stuk.

De boeven moeten terecht staan voor hun daden. De veiligheid is weer eens gered weliswaar op micro niveau dat dan weer wel, maar toch een goeie gezamenlijke actie. De reacties van de benadeelden ben ik nooit te weten gekomen.

Jan en ik zijn weer eens waakzaam, dienstbaar en betrokken bij ons politiewerk geweest.

De volgende dag meld ik me bereikbaar voor mijn volgende dienst bij de meldkamer. Deelt de centralist –dezelfde als tijdens de boevenactie- mij mede van; Han, gisteren goeie actie. Ik krijg een super brede glimlach op mijn bek en antwoordt van; juist ja, we waren samen met jullie als meldkamer en de andere meehelpende collega's een perfect team van politiemensen in de samenwerking EN boeven vangen.

Zo zie je maar weer eens dat onze meldkamer OC-Limburg ook vanaf hun veilige toren in Maastricht een onmisbare schakel is in het politiewerk op straat.