Recreëren, wandelen, rond ogen op Kos is sowieso een verademing. Het eiland is niet zo groot. Eerst Kreta dan Rhodos en dan resideert Kos op de 3e plek qua grootte. Maar ja wat zegt grootte, het gaat om de kwaliteit en kwaliteit is een plus op Kos, durf ik te stellen.
Vanaf ons Aegean Resort in de buurt van Paradissi - is Paradissie
een dorpje of straatje in de bergen? u mag het zeggen – is een lust voor onze
onafscheidelijke benenwagens die onze
torso’s fervent en met een besliste en sierlijke flair, voortbewegen. Zulks
onder de onophoudelijke kosmische regen van koperkleurige tikkende zonnestralen
op alle huidporiën van onze boddies.
Met suggestieve robotachtige ingeprente landkaarten worden
Kos-stad, tal van winkelstraten, cultuur historische objecten, de haven, waarbij het Engelse
kwartier, enzovoorts automatisch en met uiterste
precisie op nonchalance prettige aard, onder onze voeten steevast vandaan
gelopen. Geaccumuleerd tot een panoramisch vergezicht aan de kim, einder of
horizon, zo u wil.
Dit alles onder de spiedende ogen van het stadje Bodrum-Turkije,
dat bij de haven op slechts 3 km verwijderd is van Kos-stad. Met het pontveer namelijk
ben je er zo, tenminste as de zee rustig is! We hebben de overtocht niet
gewaagd. Want de grote pontveren blijven angstvallig stil aan de kade wiggen en
liggen. Je kun n.l. niet voor een minuscuul reisgezelschap van 3 opvarenden
–mijn dames en ik in casu - deze dure
overtocht bewerkstelligen. Economisch gezien een duidelijk NO GO.
Na enkele dagen te voet onderweg te zijn, roepen de
verlokkingen - eender als die van de nimf aan de Lorelei aan de rivier de Rijn
- om meer onderscheidenlijke landschappen en panoramische indrukken. Dus huren we voor een dag een Panda bij
Safari. Geen Chinese Pandabeer uit de dierentuin maar een heus Italiaans
fabricaat fiat personenauto van het type panda bij safari Rent a Car. Het is
maar dat u het weet,
De Safari-hunter komt op de afgesproken tijd aan bij het
resort en we krijgen een korte stylistische door hem minstens 1000x in stelling
gebrachte, uitleg. De man heeft iets weg van de acteur Peter Sellers in zijn
vertolkingen van inspecteur Clouseau, maar dan helemaal anders! Een beetje
dikker en hij is bovendien niet zo bleek van huid als acteur Sellers. Maar dan
toch, die Grieks-Engelse bijzondere stem….weergaloos. Lol!
In Kos-stad is de max. snelheid met de auto 40. Daarbuiten
70, zo oreert hij. Bij zebrapaden heb je niet altijd voorrang. Waarschijnlijk
wel van de toeristen maar de Grieken hier zijn iets gemakkelijker in het
negeren met een noodstop voor onverlaten met smartphones – de zg zombie achtige-
die toch achteloos met de nodige stupiditeit een voetstap-gokje durven te
wagen….
Ik heb geen duidelijke route ingeprent. Het wordt een dagje
onthaasten met volop kijkplezier op onze speelse nakende route. De Egeïsche zee
laten we rechts van ons en rijden zo vlak mogelijk langs de kustlijn.
Onderweg worden vele mooie hotels en andere onderkomens op
schitterende locaties opgedist op onze netvliezen. Voor de volgende vakantie
wellicht? Prachtig prachtig en nog eens prachtig is het credo van deze dag
vanaf minuut 1 tot retour in het resort s ’avonds, net voor het donker.
We passeren en kijken onze ogen uit on route. We passeren
Lambi, Ammos stoppen bij Cape Skandari. Een mooie plek al laat in het seizoen,
de vakanties van velen zijn opgesoupeerd.
Daarna toeren we een stukje op de hoofdweg en gaan t.h.v.
Measaria weer rechtsaf om de kustlijn te naderen en de zilte zeelucht op te
snoeven. Bij Marmari rijden we terug naar de hoofdweg en door het mooie
landschap en bergen heen doemt een mooie plaatsnaam op, Kefalos. Dus toeren we die kant op. Via bergen,
rustige wegen, en mooie ietwat dorre vlaktes, gelijk als in een Italiaanse
spaghetti Western, worden pracht en praal van de betoverende landschappen
inclusief bergen, als een spervuur-val onophoudelijk op onze netvliezen
geprojecteerd. Het ene panorama nog mooier dan het andere.
Voorbij Kefalos rijden wij
vanuit de plateauhoogte naar beneden, een adembenemende reis. Niemand
komen we tegen. Soms zijn de wegen oké en op andere momenten ietsje minder, wel
berijdbaar maar…
Dan toeren we richting Ag. Ioannis en stoppen daar bij een
kapelletje, wit/blauw van kleur. Dit
kapelletje ligt nog hoog in de bergen maar er is een smalle weg, berijdbaar
voor auto’s, naar beneden naar de kustlijn. Van een Griek die ons de route
vraagt, nemen we op zijn verzoek een foto van hem en het immens mooie
kapelletje, ook op zijn rug, voordat hij foto positie heeft ingenomen, hahaHan
De weg valt in het niet bij de passerende flora en fauna met
een kleurpalet van jewelste. Zelfs foto’s kunnen de intensiteit niet verraden
of exact aantippen. Dus dragen wij deze in onze grijze herinneringen met ons mee.
Kos, shall we visit you again, yes I
think!
Enfin, allerlaatst komen we uit bij een gehucht waarvan ik
de naam vergeten ben, net boven de Egeïsche zee. De horeca voorzieningen zijn
gesloten en het gehucht lijkt op een uitgedroogd woestijn stadje waar de mensen
gelukkig zijn weggedreven. En nu, nu komt er een Panda met inbegrip van drie
inzittenden die niet smachten naar materialisme maar naar de bijna onontgonnen
natuur zoals deze door God of een andere entiteit bedoeld is, gratis voor
iedereen. Pro Deo.
De natuur is jaar op jaar in gevecht met de zee om behoud
van land. Het land heeft zich ingevreten. De grond parallel aan de kustlijn is kilometers
lang versteend en verhard. Daar breekt geen woeste zeegolf ook maar iets aan
af. Een natuurlijke defensielijn graniet hard, as a matter of speak/bij wijze
van spreken.
De zee wordt gelardeerd met een keienstrand van enkele
meters die het blote voeten pad in Brunssum en op andere plekken gemakkelijk
kunnen evenaren. Dan vergeet ik te melden dat de temperatuur hemels is met
circa 26 graden Celsius. De zee is in beginsel nog gekant tegen onze komst. Het
ruwe keien pad gaat vanaf het strand nog ongeveer 10 meter de zee in om daar in
zijn geheel op te lossen in mals weldadig doorwaadbaar zand.
Jeetje wat een mooie- en lekkere welness voor lichaam en
geest, een oase van weldaad. Dan moet ik er nog bij vertellen dat de zee
temperatuur een symbiose is aangegaan met de temperatuur op het land. Zij zijn
gelijk aan elkaar. Gelijkstand in tennis heet ook love, dus ook hier op Kos is dit woord meer dan toepasselijk.
Na doorweekt te zijn van het zilte nat, gaan we zonnen op
een platte okergele uitnodigende rotsblok. Op dit rotsblok is er geen tijd,
haast of iets moeten. De zeewind blaast een mooi repeterend aangenaam deuntje
in onze oren en over onze huid onder het toeziend oog van genoeglijke
zonnestralen. Een Top ervaring en genieten in het hier en nu. Later is alles
anders en niet meer in je handen te vatten, alleen maar in je eigen memories.
Oasis, niet de popmuziekband, maar de pure weldaad.
Iedereen kent de prijsvraag er is een voettocht naar Rome te
winnen. Misschien ligt het plaatsje Rome ook op Kos!!! Ik denk het wel. Een
voetreis, dat zou pas wat zijn op Kos, kriskras door het eiland en snoeven van
de natuur. Enfin de fantasie gaat op hol met mijn spinsels. Ik begin maar eens
met vakantiedagen te sparen,
Op de weg terug en omhoog passeren wij het pittoreske
kapelletje weer. Mooi om deze weg weer terug omhoog te rijden. De terugweg
blijft apart, mooi en de dorpen die wij aandoen, lijken min of meer op elkaar.
Ik kan niet al mijn ervaringen opsommen maar onze vakantie op Kos is de mooiste
van allemaal. En er zijn er heel wat voorafgegaan!
S ‘avonds laat terug in het resort sluiten wij dit esthetische
etmaal af met een heerlijk diner. Beklonken met een Ouzo……weemoed……de herfst is
weer ingetreden en de bladeren in Nederland
vallen als vanouds………..
