Translate

dinsdag 13 november 2018

Korps-Rijkspolitie-chef-taken

Nav mijn 1e Rijkspolitie landgroep overplaatsing - overigens op eigen verzoek - arriveer ik in een voor mij plotsklaps opgedoemde Déjà -Vu - achtige setting op mijn nieuwe werkplek.

De landgroep waar ik tot dan toe gewerkt heb, ligt ingesloten door andere huizen aan een marktplein, in de vorm van meerdere verbouwde woningen. Een legoblok opstelling van hokjes en kamertjes van ingelijfde huizen die de nieuwe dienders een heuse plek van tewerkstelling en onderdak moeten verschaffen. Soms een doolhof,

Toen dacht men kennelijk al dat, het werk op straat ligt en niet in het bureau. 

Bij aankomst in het nieuwe bureau maak ik hartelijk kennis met de nieuwe collega’s waar ik er al veel van ken vanwege de wekelijkse verplichte dienstsportbeurten. Ja, toen was de rijkspolitie hetzelfde als een hele grote familie van nu.

Het politiebureautje fungeert bij dag en nacht en ontij als een baken, bijgelicht door een blauwe lamp.

De manier van werken gaat vanaf de basis alle kanten op en oogt schijnbaar chaotisch om uiteindelijk in een feilloze ganzenpas te eindigen.

Ik werk inmiddels al 4 jaar bij de politie en kom in aanmerking voor bevordering n.a.v. goed functioneren naar de rang van wachtmeester 1e klasse.

Het Mergelland en dan met name Gulpen en Margraten zijn mijn eerste prachtige oriëntatiepunten in mijn politionele loopbaan. Daar heb ik tal van politiezaken voor mijn kiezen gekregen, doorgeworsteld en tot een goed eind gebracht, waar mogelijk.

Eerst is er het politieberoep en daarna pas de privésituatie van eenieder waar veel aandacht en zorg voor is. De meeste dienders vullen dit patroon van werken en privé in dezelfde volgorde in. Ook ik op mijn beurt probeer hier een serieuze volgzame invulling aan te geven.

De groepscommandant ook op deze nieuwe werkplek is gewend om in ondergeschiktheid aan het bevoegde gezag, orders aan te nemen van bovenaf via dienstorders van de Algemeen Inspecteur tot aan lokale opdrachten van de Burgemeester. Vaak oneigenlijk politiewerk, maar ja dat is nu eenmaal de toonzetting van de aanpak destijds.

Anno 2018 is het van groot belang om een goed te verhaal te hebben vooral vanwege zaken die zijn misgegaan scherp te onderbouwen met oog op beterschap, transparantie en professioneel vakmanschap. De focus ligt tegenwoordig op het bijbenen van de vele nieuwe ontwikkelingen, ad hoc zaken en steeds ingewikkelder politiewerk. De politiek erkent dit niet of nauwelijks. Cijfertjes...

Terreurzaken, handhaving van de openbare orde en de vele varianten van criminele ondermijning nopen het gezag om langs alle kanten innig samen te werken. Slachtoffers van misdrijven krijgen een steeds grotere stem, waar verdachten dit voorrecht al veel te lang genieten....en genoten hebben,

In de politie organisatie wordt het nooit meer beter als toen dacht en denk ik nog steeds, maar ja dat zeggen alle oudjes met hang naar het nostalgische verleden.

Enfin, mijn introductie op mijn nieuwe plaats van tewerkstelling dan, deze gaat vooral over de beoogde dienstplanning. Ik behoor tot de nieuwe lichting en voer dan ook uit wat mij opgedragen wordt. Ik ben gewend aan de generale taakstelling. Je handelt zelfstandig zaken af, waarbij ondersteuning kan worden gevraagd van de groepsrecherche en zo verder. Met een potlood wordt het schriftelijk werk nagekeken. Vaak betekent dit opnieuw typen met carbon tussen de walsen van de Olivetti, overigens dit is geen raceauto maar een typemachine van 15 kg zwaar.

Ondanks dit alles lijkt het erop dat mijn politiewerk van toen veel duidelijk te behapstukken is dan momenteel.

Maar mijn bij-taken die langs mijn neus worden weggezet zijn geen malse aangelegenheden maar een taaie stugge materie.

Mijn vreugde bij het inwerken in de Wet wapen en munitie en Jachtwet groeit stilletjes en langzaamaan. De gemeente leunt daarbij zwaar op de deskundigheid van de familie Hermandad.

Ik weet nochtans van niets maar ik werk mij aan de hand van casussen op tot een kleine zelfredzame.

Makkelijk voor collegae maar voor mij niet altijd makkelijk om deze materie te managen. De spreuk Luctor en Emergo past bij deze immense worstelingen!

In dit land van blinden is dan ook een oog rijk. Ik weet het vaak van tevoren niet of nauwelijks. Jaarlijks, wanneer de aktes en de machtigingen (tegenwoordig verloven) verlengd worden, is het ietwat drukker. De trein van basis politie-zorg stopt niet voor mij,  ongeacht mijn bij-taken.

Jachtwet aangelegenheden daarentegen zijn een moeilijkere materie. Van het met een passer tekenen van een cirkel, tot de gewenste overlappingen toe en tenminste 40 hectare bij elkaar sprokkelen. Vaak een Mission Impossible wanneer er ontbrekende huurcontracten in het geding zijn. De perikelen rondom de jachtwet business doen mijn wenkbrauwen regelmatig fronsen…..

Veel jachtwet personages zijn vasthoudend m.b.t. hun Jachtgebied en mogelijke inmengingen door derden. Per persoon heeft een jachtaktehouder 40 hectare nodig. Echter met toestemming mogen er volgens de Wet ontelbare gastjagers mee. Zovelen, dat zij - spreekwoordelijk - als haringen in een ton vast zouden komen te zitten.

Vuurwapenaangelegenheden m.b.t. vergunning en de verplichtingen zijn iets concreter van aard. Gedragingen conform de Wet (bewijs van goed gedrag tegenwoordig) het aantal verplichte schietoefeningen en de goedkeuring in de omgang met wapens en munitie van de schietvereniging zijn doorgaans voldoende om in aanmerking te komen voor een machtiging.

Dan komt er een persoon bij me die een aanvraag doet voor een machtiging. Hij voldoet volgens zijn schietvereniging aan alle vereisten. Ik luister goed en bekijk de aanvraag. Dan groeit mijn onbehagen om hierin te faciliteren. Er rijzen onoverbrugbare twijfels ook op sociaal- en maatschappelijk vlak.

Na gedegen onderzoek, adviseer ik de Gemeente met een duidelijk NEE. Helaas wordt het ingestelde bezwaar of beroep bij de provincie tegen verlening afgewezen. De persoon in kwestie kan verder gaan met het bekwamen in en de omgang met vuurwapens en munitie,

Dan word ik door de rijkspolitie, elders in Nederland gedetacheerd. Tja, dat doet de rijkspolitie nu eenmaal met haar discipelen. Er is dan nog geen internet noch gsm-telefoonverkeer. Alleen de papieren krantenversie, vaste telefoonlijnen en het journaal.

In de krant lees ik een bericht van een zelfdoding..........

Een vreselijke daad die niet meer te keren is,

Had men maar geluisterd naar rede en niet naar regeltjes,