Politie rijopleiding /
Branche richtlijnen / wijze lessen / humor
Buiten de politie
rijopleiding voor dienstvoertuigen de eerste keer in 2012, de terrein motor-,
de Shorland pantserauto- samen met de MP5 machinepistool-, heb ik in mijn
carrière bijkans geen vervolgopleiding meer genoten.
Vorige week heeft
planning mij ingepland voor de vervolg rij opleiding. Politie rijinstructeur
Jan heeft de nobele taak om kennis en vaardigheden bij te spijkeren. Ik weet
nog niet hoe lang en dik de spijkers zijn noch het gewicht van de
bijspijker-hamer!
Jan is op tijd en samen
met collega Martin vormen wij deze dag een driespan met instructeur Jan op de
bok van de wagen met de teugels losjes edoch stevig leidend in zijn handen.
Leuke bijkomstigheid is
dat ik Jan ken en hij kent mij. Jan viert de teugels en na de koffie gaan we
beginnen met de rijopleiding. Eerst worden in het politiebureau de
brancherichtlijnen doorgenomen, inclusief de laatste wijzigingen. Voor we op
pad gaan wordt de dienstauto gecontroleerd en bespreken de praktische zaken,
zoals onvoorziene schades en zo. Voordat we wegrijden finetunen en controleren
we de auto op voertuigverlichting en de signalen op de politie evenwichtsbalk
op het dak. En dit nota bene van binnenuit. Dan denk ik plots aan de Philips
slogan; Sense and Simplicity. Het kan dus –als je maar technisch wil- wel.
Ik leer verder dat we
overdag, wanneer de blauw/rode herriebalk aanstaat ook met knipperende lichten
kunnen rijden net als de ambulances. Gewoon een knopje ff ingedrukt houden. Dat
wist ik nog niet en ik denk vele collega’s met mij. De afgelopen jaren heb ik
wekelijks heel hard met rood/blauw op de dak-balk gereden, dat mag u van mij
aannemen.
We gaan op pad en Martin
is als eerste aan de beurt en na een kleine half uurtje ben ik de klos.
Inrijden is de intentie. Jan kijkt stilzwijgend en heeft na ieders beurt een duidelijke
blauwdruk van onze politionele rijkunsten. Het valt best mee zegt Jan. Ik denk
dat hij ons niet helemaal wil afbranden op onze rijkunsten.
Ik kan helaas niet afleren
wat ik sinds 1977 autodidactisch heb aangeleerd al dan niet verfraait met de
ingeslagen kraters van de rijkunsten van andere politie artiesten. Op hobbelige
wegen, kruisingen, rotondes en veldwegen met ronkende motoren en burning
rubber. Inbegrepen de vele beschermende Engeltjes op de schouders en beginners
gelukkige momenten.
Jan heeft zijn lesschema
in zijn hoofd geprent en kietelt onze kennis en inzichten tijdens de kilometer
vretende excursie op de vele wegen in de kring Venlo – Weert – Roermond –
Venray. Het is droog weer. S ’Nachts heeft het gevroren. Stukken ijs op het
wegdek zijn stille getuigen van de gewezen kou. Het zonnetje schijnt.
Lees de straat is zo’n
mooi voorbeeld van Jan’s onderwijskunde. Denk aan bomen, gladheid, kruisingen,
hesjes mensen, kliko’s, wegverharding, winter, zomer, droogheid, natheid,
voorwerpen en voorwerpjes op het wegdek waar je last van hebt of kunt krijgen,
personages van oud tot jong, doordacht tot niet denkend en maar doen alsof ze
alleen op de wereld zijn. Ook de categorie 45 Km/u mag in deze opsomming niet
vergeten worden alsmede hinderlijke tractors van buitenaardse maten en
gewichten. Regisseer je omgeving. WANT alles wat je ziet daar schrik je niet
meer van, weer een gevleugeld adagium van Jan.
De branche richtlijnen
geven de marges aan waartussen wij ons mogen bewegen. Zo niet dan is er een
overschrijding van de branche richtlijnen. Bij schade of ongeval volgt dan de aansprakelijkheid voor politie ingevolge de artikelen 5 en 6 van de
Wegenverkeerswet. De rechter is in deze niet mals in zijn uitspraken aangaande
de politie. Blauw gaat altijd samen met rood als een tweeling. Nooit apart
inschakelen. Bij overschrijding is melden verplicht bij O.C. = het operationeel
centrum oftewel de meldkamer.
We rijden eerst zonder
toeters en bellen want dat mogen en moeten wij soms tijdens onze werkzaamheden.
Deze werkwijze is alleen toegestaan voor de politie. Voorzichtig zijn en
proportioneel en subsidiair correct blijven handelen is de juiste route. Vele
mensen begrijpen dit verkeersgedrag niet. Sociale media geeft vaker uitleg in
dit soort kwesties. Jan meldt elke spoedrit aan O.C. dat is een goeie zaak en
het moet volgens de instructie richtlijnen.
’s Middags na de lunch
gaan we met hoge snelheden autorijden met inbegrip van de blauwe zwaailichten
en sirenes aan de bak (op het dak). We leggen vele kilometers af en worden door
Jan meegenomen in de best practical oplossingen in rijstijlen. Offensief,
overzichtelijk waar mogelijk en altijd veilig rijden en -thuiskomen is het
motto van deze instructeur met arendsogen.
Jan doseert zijn kennis
en geeft vele bruikbare hints, en tools op een PowerPoint presentatie uit zijn
klapper in de auto. We worden steeds meer ontspannen tijdens de lange helse
kilometer vretende ritten met hoge snelheden. We lezen de weg, de kruisingen,
de overige voertuigen, de bijzonderheden van de weg en onvoorziene
omstandigheden, steeds beter en handelen steeds logischer.
Het einde van de rij
opleiding is in zicht laat in de middag en we evalueren onze belevenissen samen
met Jan. Blij en voldaan fiets ik naar huis en laat de indrukken de revue –niet
die van carnaval- passeren.
En nu een beetje Politie
Humor,
Twee dagen later pak ik
tegen mijn principes in, thuis de auto om naar het werk te gaan. De vorige
dagen met de fiets. Plots doemt er een rotonde voor mij op. Ik krijg gelijk een
geleide rijopleiding herinnering. Ik zit alleen in mijn privéauto, maar ik ben
niet alleen. Ik hoor een stemmetje. Ben ik ziek, moet ik naar de dokter? Neen,
het is puur en alleen een mee spinnende fantasie gedachte!
Het stemmetje in m’n
hoofd dirigeert mij automatisch. Ik luister mak en gedwee. Deze blijft kletsen
tegen mij in de trend van; Klaar zijn voor de rotonde. Afremmen als een spons.
De koffie mag niet over de kleding gaan. Op de schotel van de rotonde rechts
houden, laat je het gas los dan trekt de auto naar binnen, gas op de lolly
betekent automatisch de buitenste hoteldeschotelbaan.
In de bocht gas geven en
daarmee grip blijven ontwikkelen, al doe je het slechts met je dikke teen. Jij
en ik voelen dat meteen. Kijk vooruit, want we hebben altijd haast, in rust dat
dan weer wel. Kom je de bocht uit, dan trekken en het stuur onderhands doorgeven.
Jeetje, het stemmetje blijft mij op deze dwingende wijze de les voorschrijven.
Ik moet luisteren want ik kan niet anders. Op het moment dat je uit de bocht
komt en de wielen staan recht DAN…. Juist ja weer gas op de lolly geven informeert
het stemmetje opnieuw mijn hersenpan.
Voordeel, ik kom de bocht
van de rotonde uit, raak met mijn handen niet verstrikt in de stuur module. Ik
trek de auto recht en geef het stuur door zoals opgedragen uit de centrifugale
krachten door het constante gas van mijn niet aflatende bolide-krachten. Dankjewel
stemmetje!
Het asfalt kraakt onder
de vastbijtende rubberen Robby banden. De weg voor mij is vrij. De zijwegen
zijn onbevolkt. Ik peer er weer tussenuit als een glimmende lolly. Niemand,
noch obstakels leggen mij een strobreed op mijn drukbevaren route. Ik ben en
blijf rustig en ben veel sneller dan vroeger toen ik zo aanvallend van geest
ben geweest. Jeetje, wat kan ik ver vooruit kijken. Ik heb dan ook gelaserde
ogen die ik nu veel intenser en gemakkelijker gebruik dan normaliter. Een waar
panorama voor mijn ogen.
Prima, schitterend, uit
de kunst, roept het stemmetje naar mij op bijna idolate wijze. Ik heb een smile
op m’n gezicht. Ik kijk naar rechts op mijn schouder. Het stemmetje is tot
vlees verworden en heeft een gezicht, met bril op de neus, donkere haren naar
achteren gekamd, een baard, een happy face met pretogen en gelukkig een
Limburgs accent.
Ik meen me hem te
herinneren. Voorzichtig praat ik in mijn fantasie terug tegen het figuur
verworden stemmetje en ik zeg van; Dr Livingstone I presume. Nee, want jij bent
Stanley niet, reproduceert dit stemmetje en zegt vervolgens; Ennuh noem me maar
bij mijn echte naam; ik heet Jan voor intimi,
Weer een dag later rij ik
in m’n auto en hoor alweer het stemmetje van Jan. Het lijkt erop dat ik samen
met hem steeds meer rotondes overwin en passeer. Ik probeer de kennis en hints
en tools door te geven, zelfs mijn vrouw gelooft mijn rij opleidingswoorden.
Nagenoeg zonder stuurfouten volgens mijn vrouw, arriveer ik enigszins veilig
thuis. Maar, je hebt die auto niet gezien dicteert zij mij met een bezwerend vingertje en een hoog vocabulair stemmetje. Ik mag achteraf de winkel boodschappen
uitladen, dat dan weer wel. Geef mij het stemmetje van Jan maar, daar schrik ik
minder van,
Rij opleiding een keer
per 3 jaar is te weinig. Elk jaar zou een betere modus zijn, maar ja, de
centjes van de overheid, de bezuinigingen, de plan capaciteit. Jeetje, de
volgende rij opleiding ben ik 61 jaar, als ik het haal.
De zeis van Magere Hein
snijdt tegenwoordig veel te vroeg en veel te veel mooie politielevenslijnen
door….
Aan het eind van de
instructie dag mag Jan wel een boodschap doorgeven aan O.C i.v.m. de al dan
niet overschreden brancherichtlijnen en bereikte auto snelheden tijdens onze
ritten in Noord Limburg.
PS; in Noord Limburg
zullen veel mensen het abonnement van de krant opzeggen. De hele middag de
politie met tatutatu gezien en gehoord en geeneens een artikel in de krant, wat
doen die journalisten voor de kost? hahaHan
Let op en kom veilig
thuis,
