Afgelopen zaterdag heb ik ochtenddienst en kom ik om 06.30
uur in dienst om mijn collega’s op tijd af te lossen. Het bureau lijkt op een
uitgestorven boel. Alleen Richard, de nacht coördinator van het bureau is
aanwezig de rest is nog bezig. Ik hoor van hem dat de operationeel coördinator Jos,
net naar huis na een marathondienst van 20 uur onafgebroken politiewerk. Ik gun
het hem. Het is niet anders.
Een schietpartij in de OMG is er debet aan.
Collega’s zijn onderwijl nog bezig met gerelateerde werkzaamheden. Ik heb deze
ochtend dienst met collega Ron. Ik ben benieuwd want de afgelopen nacht heeft
een ware wissel getrokken op onze beschikbaarheid en dienstbaarheid.
Ondanks CAOPOLITIE2015
rent iedereen in ons district de benen onder zijn kont uit. Ik hoef niemand af
te lossen. Iedereen is nog buiten op straat bezig met de afhandeling van
talloze zaken.
2 collega’s zitten nog in Maastricht met iemand die
kennelijk heeft ingebroken en nog inbrekerswerktuigen onder zich heeft. De
eigenaar van Q-Park kan niet komen vaststellen of inderdaad sprake is van
inbraak in hun domein.
Jeetje, hebben we een boef en kan er geen aangifte
gedaan worden tegen hem. Ik stel samen
met Ron een buurtonderzoek in op het station maar een mogelijke plek van
inbraak is onaangeroerd gebleven. Q-park heeft geen tijd, dus gaat de boef in vrijheid.
Spijtig maar het is niet anders.
Het is druk op deze zaterdagmorgen. Ron en ik rijden naar
een woning waar het inbraakalarm is overgegaan en de boeven nog binnen zitten.
Blijkt dat de sleutelhouder de code voor afmelden nodeloos alarm niet weet. We
regelen nog iets voor haar en gaan weer verder op onze politionele route.
Met spoed rijden we naar Born i.v.m. een hulpeloze gewonde oudere
bewoner in zijn woning. Ron slaat de ruit in en kruipt naar binnen. De gewonde
en gevallen bewoner kan geholpen worden door de aanwezige Orbis thuishulp. De
ambulance wordt voor hem gebeld want mogelijk heeft hij een herseninfarct. Hij
praat gelukkig nog wel maar wel op een onsamenhangende wijze. We regelen noodglasvoorziening
en gaan weer op weg naar de volgende melding.
Krijgen we een melding van een inbraak in een naburige gemeente.
Blijkt daar dat men met grof breekwerk de toegang heeft geforceerd in een gemeenschappelijke
ruimte van een bejaardenvoorziening. De boel is danig overhoop gehaald. De
aangifte wordt opgenomen. Ik regel de komst van de forensische opsporing voor
onderzoek. We gaan weer verder want het is en blijft druk.
Krijgen we een melding van huiselijk geweld in een andere
gemeentedeel. Ter plaatse blijkt dat hier sprake is van liefde met gevoel. De
dame is alleen aanwezig in haar woning en de liefde van haar leven is
ertussenuit geknepen. De vrouw is gelukkig niet lichamelijk beschadigd. Ze wil verder
niets vertellen of aangeven. In haar super onordelijke woning is niemand anders
meer aanwezig. Hoe kunnen sommige mensen leven vraag ik mij wel eens af.
We
melden ons weer beschikbaar bij de meldkamer en vragen om een lunchbreak. Dat
is ons niet gegund.
De meldkamer stuurt ons aan naar het stadscentrum i.v.m. met
Oost-Europeanen die vermoedelijk kleding diefstallen plegen met 3 tot 4
personen.
We rijden naar de opgegeven locatie waar een auto met Duits
kenteken verdacht geparkeerd staat. Vlakbij zien we een verdacht persoon op een
bankje zitten. We rijden toch door en praten kort met een getuige. We blokkeren
de buitenlandse auto door ons politie dienstvoertuig direct ervoor te parkeren
en diens weg volledig te blokkeren. We lopen meteen terug naar het bankje met
die rare snuiter. Hij is verdwenen.
We vragen een passerend meisje of zij hem gezien
heeft. Ik omschrijf haar zijn signalement. Zij deelt mij mede dat de man haar
inderdaad gepasseerd is en wijst ons de weg.
Even later hebben we hem in zicht. Op dat moment loopt hij samen
met een andere Oost Europeaan.
We controleren hen beiden. Allebei zijn zij afkomstig uit Roemenië.
Ze weten van niets en komen van nergens, noch kennen ze elkaar! Ze spreken een
beetje Engelse fantasie taal. Ik controleer via mijn blackberry beide personen.
Ze zijn bekend bij de politie i.v.m. kledingdiefstallen. Ook de auto is gekend
in onze systemen.
Ron en ik lopen op afspraak terug met een van deze personen.
Vlakbij de auto gearriveerd komt een derde persoon met een Oost Europees
uiterlijk onze kant uitgelopen met een grote plastic tas in zijn handen. Hij
passeert ons zonder ons aan te kijken noch enige gelaatsuitdrukking ten toon te
spreiden.
Doorgewinterde gasten blijken het te zijn. Wij weten wel beter. Nu
nog onderzoeken en bewijzen.
Ik houd de derde persoon staande en kijk in zijn openstaande
geprepareerde tas. Veel beige/bruine broeken met prijskaartjes en magneetstrippen
zitten hierin. Ik houd deze derde persoon aan als verdachte.
Ron op zijn beurt
houdt de tweede persoon die met ons meeloopt, aan. Ik geef portofonisch bericht
aan Koen door om ook de eerste persoon aan te houden. Allen i.v.m. diefstal van
kleding in vereniging dan wel betrokkenheid daartoe. Oftewel mobiel banditisme
wat een hot item is in Limburg.
De verdachte auto wordt eveneens in beslag
genomen.
Gelukkig kan ik rekenen op collegialiteit. Collega’s Lucas
en Karien komen met een arrestantenbus naar ons toe. Collega Jack komt helpen
om de in beslag genomen auto naar de gewaarschuwde berger te gaan transporteren.
Jeroen aan het bureau doet als hulpofficier van justitie de voorgeleidingen
van deze personen met behulp van een tolk in het kader van strafvordering. Dan
helpen collega’s Marc en Ruud om de verdachten over te brengen naar Maastricht
naar het arrestantencomplex.
Ik blijf aan het bureau om de aanhoudingen en de bevindingen
in proces-verbaal vorm gestalte te gaan geven. Collega’s Jules en Huub helpen
ons met de inbeslagnemingen van kleding, telefoons en andere zaken voor het strafvorderlijke
vervolg.
Kortom we zijn uiterst collegiaal en druk doende om bewijzen te
ordenen en op fijn motorisch wijze de heli-viewende spin in het strafvordering
web te zijn. Collega Huub coördineert de BT opsporing op voortreffelijke wijze.
De verdachten worden in verzekering gesteld en overleg met
de officieren van justitie over de voorgeleidingen wordt opgenomen door Huub en
zijn team BT Opsporing.
De day after is Koen druk bezig met camerabeelden op te vragen
in het stadscentrum en hij haakt in op zichtbare betrekkingen van de vermeende
boeven in onderlinge samenwerking. Mooi om e.e.a. op beeld te mogen aanschouwen
als bewijs indicatie.
Collega’s Lou en Jolanda gaan naar een winkelketen om daar
de kledingdiefstallen te onderzoeken. Daar gaat veel tijd in zitten maar ook
dat lukt wonderbaarlijk.
Ik heb overleg met Huub over onze bevindingen en werkwijzen vanaf
minuut 1. We leggen alles minutieus vast en vertrouwen al ons speurwerk en
bevindingen geduldig aan het computerpapier toe.
We hopen dat de drie verdachten i.v.m. mobiel banditisme
en herhaling vast blijven zitten tot aan de terechtzitting. Waar een wil is, is
hopelijk een justitiële mogelijkheid.
In totaal hebben we contact met 5 zaakofficieren van
justitie. De wil is er om als testcase m.b.t. mobiel banditisme de verdachten
te houden tot aan de terechtzitting. Dit voornemen hangt echter aan een zeer
dunne draad.
Ik heb nog veelvuldig contact met de politionele
participanten en ik ben enorm trots. Ik heb er hard aan getrokken samen met mijn
collega’s in het blauwe veld en wij zijn voor 100% ondersteund en super
geholpen door onze collega’s van BT opsporing. Iedereen gaat voor het
resultaat.
De volgende dagen heb ik andere diensten, het blijft ontzettend druk in
ons district Sittard. Er is weinig tijd om rustig lucht te halen. We moeten vol aan de
bak. Of dat iets met het voorjaar te maken zou kunnen hebben? U mag het zeggen.
De aanhouding van de drie verdachten is begonnen op
zaterdag.
Afgelopen dinsdag heb ik dienst met collega Henny in de
incidentenafhandeling. We houden een super vervelende irriterende en stinkende
zwerver aan. Deze is al dagenlang Geleen aan het onveilig maken. Veel politie
interventies zijn er al geweest om hem op het juiste pad te bewegen. Nu is de
maat vol. Henny en ik houden hem aan in ladderzatte toestand.
We plaatsen hem in ons dienstvoertuig. De stank is bijna niet
te volharden maar wat moet dat moet.
De raampjes geopend, rijden we naar Maastricht
de place to be voor zijn voorgeleiding. Zat als hij is wil niemand hem houden ook
in het cellencomplex staat er een big NO voor zijn persoon.
Na zijn voorgeleiding wordt hij in Maastricht in vrijheid
gesteld. Jammer de mensen hebben ons kordaat zien optreden en hopen van hem verlost
te zijn. Helaas onze instrumenten zijn niet toereikend om onwelwillende
personen op te sluiten. Hij zal snel zijn weg retour vinden en weer voor
overlast komen zorgen, daar waar hij zich thuis voelt.
Waarom vertel ik dit laatste? Namelijk gearriveerd in het
cellencomplex in Maastricht zie ik BT Opsporing coördinator Huub met de drie
Roemenen lopen. Zij zijn net in vrijheid gesteld. Huub roept naar mij van; Han
ik moet je zo meteen effe spreken.
Huub stelt de Roemenen in vrijheid en komt mij daarna netjes
op de hoogte stellen. Huub vindt het ook
jammer dat zij niet gehouden zijn maar het is niet anders. De Roemenen hebben
nu een dagvaarding op zak en moeten zicht t.z.t. melden voor hun terechtzitting.
Wishfull thinking, het zou zomaar kunnen. In ieder geval heeft de politie blauw
en de afdeling BT Opsporing super samen gewerkt.
Dat alleen is het mij waard om
positief te blijven ongeacht de rechterlijke uitspraak.
Samen sterk. Waakzaam en Dienstbaar voor de samenleving, dit
ondanks de CAO2015 perikelen,
