De Volvo's 340 zijn op dat moment uitgerust als politievoertuig. Mét de ouderwetse Storno mobilofoon en vaste spreeksleutel aan een elastische kabel. De bureaus van weleer hebben een vast roepnummer en de surveillance auto's - k.s.a. - ook.
Het lijkt wel of er ook toen al stevig bezuinigd -ja ook toen al- op het materiaal en de dienstvoertuigen en met het kale interieur waaronder de stoelzittingen van de dienstauto's. Koud in de winter en loeiend warm in de zomer. Oftewel van een soort plastic-achtig skai onderverdeeld in een aantal naden die voorkomen dat je 's-zomers van de stoel af zou kunnen drijven door te zweten als een .arken. Er is dan nog geen airco behalve dan de airco die wordt toegelaten door de portierramen handmatig met de raamgrendel open of dicht te maken. Arbeidsvitaminen in de vorm van een radio zijn als eerste bezuinigingsmaatregel doorgestreept. Je zou ook maar eens niet opletten of in de diensttijd naar de radio muziek luisteren...
Enfin, dit alles terzijde leggende, krijgen mijn collega en ik een melding van een loslopende gevaarlijk ogende grote hond ergens in ons bewakingsgebied. Hij is zwart van kleur, heeft krullen en laat zich niet benaderen door Jan en Alleman. Laten we zeggen dat hij toe is aan rust en de heerlijke etherische geuren die hij op zijn pad ontmoet. Logisch dat hij met rust gelaten wenst te worden.
We maken zijn actieradius kleiner en kleiner en op een gegeven moment is de hond op zichtafstand. Hij snuffelt en snuffelt zich een weg in de rondte Maar oogt geenszins gevaarlijk dan wel agressief. Wat ik wel weet is dat honden een onweerstaanbare aantrekkingskracht voelen naar auto's. Hij is groot van gestalte met een verzorgd voorkomen en schoon aan de haak een gewicht van 45-50 kilo, schat ik.
Dan breng ik het dienstvoertuig vlakbij hem tot stilstand en benader deze Lóbbes, want zijn doopnaam ken ik niet. Na een korte snuffel-kennismaking stapt Lóbbes Frank en vrij in het hol van de leeuw, ik bedoel hier, hij neemt plaats als een directeur van een grote fabriek op de achterbank zitting van plastic skai, in ons dienstvoertuig. Hij bezet de gehele achterbank met zijn parmantige lijf en leden.
Het is nog vroeg op deze zaterdag. Meldingen omtrent het verdwijning proces van Lóbbes zijn er nog niet. Sociale media moet nog uitgevonden worden. De hele boel via de meldkamer in Mestreech alarmeren, heeft op dit moment nog geen toegevoegde waarde.
Aldus rijden mijn collega en ik met directeur Lóbbes een slag in de rondte. Hij vind het fantastisch en geniet van zijn taxirit in de westelijke mijnstreek langs velden, wegen behalve dalen want die zijn er bij ons niet. Af en toe wordt een snuffelpauze ingelast voor directeur Lóbbes, waarna wij gezamenlijk weer op pad gaan.
De ether op het politiekanaal blijft en blijft en blijft stil. Geen meldingen omtrent de vermissing van Lóbbes die nu in goede handen vertoeft.
Ik rijd met Lóbbes langs mijn eega die vertederd is van dit prachtige en lieve wezen. Helaas hebben wij al twee cocker spaniels bij de namen Tommie en Alfie. Op het bureau gaat Lóbbes mee naar de briefing oftewel koffiedrinken voor intimi. Hij lust geen koffie maar wel fris water en mijn boterham, die ik graag met Lóbbes deel.
Voor einde dienst zij er nog steeds geen meldingen omtrent de vermissing van Lóbbes. Kennelijk en zeker is hij uitgezet, waarom? Dat mag Joost weten!
Dan leg ik contact met het dierenasiel in Geleen met de reden om deze lieve hond in handen van zijn verzorgers terug te brengen. Beheerder Noel neemt de hond op in zijn gelederen, want ook bij het dierenasiel zijn geen meldingen van vermissing gedaan. Ik neem afscheid van Lóbbes en laat hem in goede zorgen achter weliswaar achter slot en grendel, waar ik zeker weet dat goed voor hem,zijn natje en droogje gezorgd zal gaan worden.
Dan gaan wij onze diensten verder. Bij het naar buiten lopen hoor ik een hond jammeren, joelen en janken. Ik vraag aan Noel, is dat Lóbbes.
Ja antwoord hij......Deze bouvier wil nog een ritje maken
Dan vertrek ik bij de Reddingsboei en daarbij de vraag in mijn hoofd, had ik hem toch persoonlijk thuis moeten opnemen, zonder .....
