Kenschetsend voor collega Jan, een pre-pensionado bij de politie.
Tegenwoordig mag politiepersoneel
al met pensioen op de gerechtigde leeftijd van 67 jaar en 3 maanden. Om mij
heen hoor en zie ik dat de politie nestors (v/m) beginnen te kraken in hun
voegen en dat hun cement dat nog altijd verbindt, steeds verder af brokkelt.
Niet alleen door de
reguliere werkzaamheden en daarmee gepaard gaande veranderingen, de ontembare bureaucratie
maar vooral door het invlechten van de nieuwe Nationale politie organisatie. Volgens
sommigen politiek correct opgedrongen. Dit is ogenschijnlijk voor niets en niemand
meer bij te benen. Dan heb ik het nog niet over de criminaliteit en de bestrijding
ervan die de krant dag dagelijks inkopt.
Al deze hordes - en nog veel meer dat zich adhoc aandient - overwinnen is een schier onmogelijke opgave. De spagaat van
het hedendaagse politieleven tussen fysiek en mentaal is een te ver uitgetrokken
elastiek waar geen rek meer in zit.
Momenteel zwaaien frequent
zoniet wekelijks collega’s af om te gaan genieten van hun wel verdiende prepensioen. Echter, ik heb nog geen
collega zien afzwaaien vlak voor hun 67ste verjaardag. Er
zijn zelfs bevoorrechte politiemensen die nog steeds een 18 maanden regeling kunnen
aanspreken. Sommigen worden op de valreep van hun naderende pensioen gevraagd
als adviseur voor de politieorganisatie.
Enkelen hebben –om de pensioensprong
te overbruggen- de levensloop schatkist aangeboord. De politieorganisatie heeft
nog steeds geen mooi gebaar gemaakt voor medewerkers die net zoals ik, al meer
dan 40 jaar executief in dienst zijn. Voor het gros zijn geen mooie excessieve arrangementen
weggelegd of in het vooruitzicht gesteld. In de toekomst kan de 58+ groep niet meer
meedingen naar nieuwbakken verlofspaarregelingen e.d. Deze insolvabiliteit
maakt een diepe indruk op velen, waaronder ik.
Ik vergelijk dan ook
appels met peren en kom tot de conclusie dat wij bij de politie geen (te) zwaar
beroep hebben! We staan wel steeds met onze voeten in de modder van de soms hedonistische
samenleving.
Sommige beroepsgroepen
kunnen evenwel eerder met pensioen. Dat is een politieke keuze die niet in het
voordeel van asgrauwe politiedienders werkt. Enfin, eufemistisch gezien moeten de
meeste werkenden stug doorwerken tot ze er letterlijk bij neervallen.
Gespreksstof tussen
oudere dienders gaat vaak in de trant van; “Ennuh hoelang moet jij nog. Hoe oud
ben je nu, ennuh kun je eerder met pensioen? Herken je jezelf nog in de
organisatie etc.”
Nieuwe targets worden onophoudelijk voor ons uitgepuzzeld in bombardementen van mails en regelingen. Veel druk
wordt gevoeld van bovenaf maar ook van onderop.
Statistieken en pictogrammen
geven onmiskenbaar weer wat er loos is in onze maatschappij en waar de focus van de politie(k) zou moeten liggen. In het kader van bijblijven en een leven lang leren vraag ik mij af en
toe af wat er in mijn hersenpan nog bij kan aan informatie, targets, veilige
buurten en netwerken. Ik verlang steeds meer naar rust, bezinning en voldoening.
Oudere politiemensen
denken vaak aan vroeger en spreken vaak over die mooie vergane tijden. Toen
geluk nog heel gewoon was en vooral beter. Dat is natuurlijk niet zo. Utopia is
toch ook een utopie.
Mooie memorabilia worden als een antieke fietsenband opgepompt tot solitair knallende volumes, geadoreerd en fijnmazig geromantiseerd. Maar dan toch, zou er een kern van waarheid inzitten of zijn deze dagdromen toch een verlangen naar weleer. Of nog steeds het lekke fietsenband syndroom. Wie het weet mag het zeggen!
Ik heb ook zitten rekenen
en heb mijn pensioen (in zicht) hartstochtelijk geraadpleegd. De
ondoordringbare rimboe geeft mij meer vraagtekens dan geruststellende antwoorden. Dan
kom ik steeds weer tot de conclusie dat er maar een ding belangrijk is en dat
is je eigen gezondheid. Ten slotte zijn we allemaal – jong of oud- eendagsvliegen.
#Stel je voor; je propt je hele
leven in een dag. Dat houdt geen mens 2 dagen vol! Toch?
Plots, in mei van dit jaar wordt mijn aandacht
getrokken door een verhaal of plezante roddel. Mijn gewaardeerde
collega Jan gaat met pensioen. Politiemensen kunnen met prepensioen wanneer zij
de leeftijd van 60 jaar en 6 maanden bereikt hebben. Dan krijgen zij uiteraard
minder pensioen uitgekeerd en nog lang geen AOW uit de politie ruif. want dat kan pas met de gezegende leeftijd van 67 jaar. Jan heeft kennelijk uit eigen middelen gezorgd voor een financiële
buffer. Bij leven en gezondheid zal hij met 67 jaar bovendien nog zijn AOW
uitkering binnenloodsen. Ook zijn vrouw op haar beurt.
Wellicht voor hem een
mooie bezinning- en overbruggingsperiode. Maar vooral helemaal geen politionele
verplichtingen meer. Genieten van de kleine dingen des levens en tevreden zijn
met een onsje minder. Doen waar hij zin in heeft en volledig ontstressen en rust en invulling van zijn leven opzoeken tot het tijdstip van aanbellen aan de poort van de heilige Petrus. Het zware juk van zijn schouders af laten glijden. Heerlijk lijkt mij dat en velen met mij.
Ogenschijnlijk heeft de
mens steeds minder nodig hoe ouder hij/zij wordt, heb ik mij eens laten
vertellen. Een fantasie of een kern van waarheid?
Het zou mooi zijn als er
helderheid komt om eerder met prepensioen te mogen gaan zonder een sigaar uit eigen doos te moeten oproken met longen verpestende ingrediënten. In de omringende landen kan men nog steeds eerder met pensioen. Lange leve de verenigde E.U. Komen onze pensioenen in de
toekomst steeds verder onder druk te staan? Op deze vragen en vooral op zinvolle oplossingen mag onze politiek en organisatie graag heel snel investeren.
Het nieuwe verlofsparen in
politieland is nog een mogelijkheid in de nabije toekomst. Echter deze pijlen hebben geen doel getroffen en staan op de reserve bank vooralsnog. Of buffert men financieel gezien beter
in zijn eentje gestaag door?
Ik heb een nieuw
boegbeeld gevonden. Jan bedankt voor je inzet, je tekenkunsten en
collegialiteit, het ga je goed,
En ik, Ik wacht nog ff
af, hoelang? Tot mijn pensioen gerechtigde leeftijd of zoveel eerder als mij
gegund wordt, bij leven en gezondheid, hoop ik
Ik ben zeer benieuwd naar
ervaringen van collega’s die net als Jan ook met 60 jaar en 6 maanden met prepensioen
gaan.
