Ik
vraag me af of je letterlijk zal zinken als een baksteen in het naderende
moeras, recht voor je. Je bent mooi gecamoufleerd en dus een met je omgeving.
Scherpe kanten en hoeken heb je niet aan je lijf behalve dan je krachtige
gebit.
Ik
denk dat je de weg kwijt bent in de mensen omgeving. Je hebt een zware last te
dragen in de vorm van een ogenschijnlijke zware militaire helm. Daar moet je
maar “in“ komen!
Eigenlijk
heb je deze huisstijl afgekeken van de familie der slakken tijdens hun
evolutie. Ook zij nemen altijd hun huis op de rug mee. Jij doet bijna hetzelfde
maar dan net weer iets anders belicht. Je leeft sowieso in je huis-helm. Rondom
dicht gekit met slechts kleine uitsparingen voor je handen en voeten en
uiteraard je hoofd. Jouw helm, pantser, kuras of tempel is hard en
onverwoestbaar.
Je
loopt trots rond en er zijn al heel wat vijanden geweest die hun tanden op dit
pantser hebben kapot gebeten. Je laat hen steeds achter met een big smile en
bij hen pijn in de bek. Eigen schuld. Dat jouw benen jouw helm kunnen dragen
vind ik onvoorstelbaar sterk en stoer.
Jij
solist, liefhebber van tropische temperaturen werd naar dit land gehaald als
een klein lief spartelend en duikelend wezentje. Gekocht en opgenomen in onze
liefelijke omgeving zwem je er vrolijk op los en krijg je veel te veel voedsel
te eten in de vele wellness oases in vele woonkamers in ons land. Het nadeel is
dat je dan deze wellness oases snel ontgroeit. Een luxe probleem is het gevolg.
Dus
wordt je als persona non grata verwenst en naar buiten geschopt of via de wc
geloosd in het riool. Gelukkig heb jij jouw kuras altijd bij de hand. Tegen
stoten en inbeukend geweld bestand.
Je
bent zwaar en log maar je lichaamsgewicht is goed verdeeld.
Op
het land ben jij in je nadeel. Je bent er net zo langzaam als een slak. Op
snelheid zal je dus niet winnen. Echter in het water of in zompige omgevingen
voel jij je als herboren. In moerassen voel jij je thuis in je bijna
natuurlijke habitat.
Je
bent iemand die heel oud kan worden. Ook dat is genetisch bepaald. Je leeft van
planten en klein ongedierte en dode vissen et cetera. Je baant in het moeras
met je sterke gespierde ledematen de weg vrij. Je hoofd en via je lange nek
vervolgens, eten de nodige proviand naar binnen. Alleen ben ik bang dat je het
lastig krijgt in de wintertijd. Een fase die je kunt overbruggen door je in een
toestand van schijndood te matigen. Maar dat is eigenlijk niet jouw ding. Er
zijn helaas al vele diersoorten naar Nederland gehaald die het niet redden.
Maar jij bent een vechter met sterke kaken.
Maar
daar gaat het niet om. De zorgplicht ook voor te grote huis schildpadden is
beklagenswaardig. Zoals de mens met elkaar omgaat zo gaat zij ook om met dieren
die niet passen in de vele woonkamer oases. Als ik dan weer naar jouw
geel/zwarte kleurenfoto! kijk dan zie ik je wachten, vechten en gedijen against
all odds.
Gelukkig
blikt jouw genetica ver terug tot in de oertijd. En altijd heb je het
overleefd.
Winters
worden tegenwoordig minder koud en zomers blijven laf en lauw. Schildpad ik
noem je HERO, jij haalt het, hoop ik tegen beter weten in!
Je
komt niet in onze natuur voor en bent niet gemaakt voor Hollandse vrieswinters.
Als koudbloedig wezen moet je je kunnen opwarmen om voedsel te kunnen verteren.
Dit lukt niet goed in onze vrije natuur. Een lange doodstrijd van 5 jaar is
niet ondenkbeeldig. Dus dierenleed ten top. Om jezelf genoeg op te warmen loop
je naar het asfalt.
Dat
warmt lekker op, maar vaak wordt je net daar doodgereden door menselijke
bolides. Gelukkig heb ik je gevonden terwijl jij desolaat ronddoolt.
En nu
zwem je lekker rond in het Dierenpark Born tussen je geelwang-en-de
soortgenoten in een mooie plas met water, oeverbegroeiing en rust.