Decibellen en Bandana

Dan krijg ik een melding van een aanrijding met blikschade in het stadscentrum ergens op een grote parkeerplaats. Mijn collega en ik helpen de onfortuinlijke bestuurders met het invullen van hun schade formulieren. Dan valt mijn oog op een adres van een van de betrokkenen waar ik een tijdje geleden opgetreden heb. Ik vraag de vrouw van; hoe gaat het nu in de straat en is het er nu wel rustig?

Zij kijkt me aan en zegt ja dat is waar ook, u bent daar geweest en heeft de zaken daar uitstekend rechtgetrokken. Na de bemiddeling gaat ze heel blij weg en zal de aanrijdingsschade bij de verzekeringsmaatschappij melden. Ze geeft me een hand als ze vertrekt, bedankt voor alles ook namens de buurt, zijn haar laatste woorden. Ik weet nu niet meer of zij de schuldige geweest is aan de aanrijding. 

Een paar maanden eerder zijn er veel meldingen bij de politie binnengekomen over geluidsoverlast in een straat in een volksbuurt. Bewoners hebben dan al vaak de politie gebeld en steeds opnieuw is er overlast ondanks politie interventies en waarschuwingen. De meldingen zijn bekend maar alsof de duvel er mee speelt is er keer op keer niet voldoende overlast geconstateerd door de politie, dus geen bewijslast. Dan heb je steeds iets uit te leggen als politie tegen de melder mbt de onrechtvaardigheid.

Op een doordeweekse middag heb ik incidenten afhandeling. Mijn collega en ik krijgen alweer een melding van muziekoverlast afkomstig van het bekende adres uit de straat van die mevrouw van de aanrijding. We weten dan al dat in de woning iemand woont van het ruigere soort met military boots en kleding, hij draagt bovendien een bandana en blijkt de top van de pikorde te zijn die de hiërarchie in de straat bepaalt. Mensen zijn bang voor hem en uiterst geïntimideerd door zijn woorden, gestalte, uitdossing en opstelling. 

Een bandana is eigenlijk een doek voor fietsenrenners om het hoofd koel te houden en het zweet op te nemen, maar ja dat hoeft niet perse. De bijdetijdse land piraten hebben er ook vaak een volgens de laatste mode. Het geeft hen schijnbaar iets van onaantastbaarheid of iets uit de medische hoek. Deze doek houdt de hersenpan bij elkaar en geeft een kennelijke grove hiërarchische overheersing aan.

Ik vraag assistentie van een collega in een onopvallende auto. Deze keer zullen we bij strafbaarheid politioneel performen. Naar mijn mening is het hoog tijd dat de overlast ophoudt. Genoeg is genoeg.

De politie heeft natuurlijk ook haar naam hoog te houden als ordehandhaver, toch! De collega in de onopvallende auto gaat luisteren. Hij geeft even later aan ons door dat er inderdaad sprake is van overschrijding van de toegestane muzieknormen en decibellen. Voorzien van een machtiging tot binnentreden gaan we even later met een paar collega’s naar het overlast adres.

De keuken-achterdeur staat open. De binnenplaats is met een hekwerk afgezet en daar heeft een hele grote hond zijn domein. Ik maak het hek open en de bandada komt naar buiten. Ik sommeer hem om zijn hond weg te houden bij ons. De boem/boem geluiden geselen op pijnlijke aard onze trommelvliezen, keihard die muzikale escapade. Hierna praat ik hem bij over de overlast en dat de maat nu vol is en we stappen gaan ondernemen om de overlast voorgoed te doen ophouden. De bandada is overrompeld, hij brengt geen verweer noch agressie in.

Ik legitimeer mij en laat de machtiging zien. Dan lopen we de woonkamer binnen. Het mag eigenlijk geen woonkamer heten. Want het is een odeon, een muziektempel met talloze muziekversterkers, mega geluidsboxen, mengpanelen en een veelvoud aan audio apparatuur en muziekdragers.

Ik vertel de bandana dat ik alles in beslag neem ook al vanwege de langdurige muziek- en buurtoverlast. Kennelijk ben ik duidelijk geweest want de bandada geen spatjes. Het had even goed gekund dat we zouden hebben moeten vechten om te kunnen handhaven. Zijn keus om dit niet te doen is voor hem een goeie keus geweest.

Heel wat politieauto ritten later staan alle inbeslag genomen audio apparaten in het politiebureau, een hele kamer vol met dat spul. Ik maak een klein mini proces-verbaal op met een waslijst aan inbeslagneming. 

Justitie heeft later een boete opgelegd en de apparatuur verbeurd verklaard. Kwijt dus.

Op het bewust adres is de aanloop dientengevolge tanende geweest en zijn er steeds minder ruige bandana’s over de vloer gekomen. Steeds minder ronkende motoren hebben het straatbeeld in de avond- en nachtelijke uren verstoord. 

Kennelijk is er een vorm van inkomsten debet geweest aan bezoek en overlast, want huurschuld kwesties hebben kennelijk geleid tot het beëindigen van het huurcontract.

De politie, mijn collega’s en ik hebben de volksbuurt en het woongenot weer eens veiliger en aangenamer gemaakt. In de tijd dat de casus gespeeld heeft is er geen sociale media en hebben we als politie dit succes niet kunnen delen.

Zoals altijd in de goede ouwe tijden is er opgetreden en zijn er spaanders gevallen en boompjes gekraakt. Het mocht toen geen naam hebben. Nu dus wel, uit de oude doos.

Tegenwoordig is het nog steeds rustig in deze straat.