Viaduct - Stenengooiers

Iedereen huivert wanneer er vanaf viaducten met stenen en andere voorwerpen gegooid wordt.

Onderdoor rijdende auto’s krijgen onwillekeurig de lijdende rol van aangeschoten wild. 

Een gevoel van fataal onbehagen is daarbij het afschuwelijke gevolg.

Stel je voor je rijdt in je auto in de ochtendspits van huis naar je werkplek. 

Je rijdt al niet te snel want daarvoor is het te druk. Je houdt gepaste afstand van je voorganger. Je bent in gedachten bij het verkeer ook al zijn er afleidingen van telefoons die plotseling gaan rinkelen en onbehoorlijk rijgedrag van je medeweggebruikers. 

Soms is het net oorlog op de weg en ben je een sluipschutter die niet de trekker overhaalt maar in plaats daarvan op de rem trapt om ergere chaos te voorkomen. Flexibel zijn en anticiperen op het verkeersintensiteit zijn hierbij de kernwaarden. Veilig rijgedrag is toch belangrijker dan even het opstandige bumper-klevende haantje uithangen.

In ons Basisteam is collega Luuc druk in de weer. Ik weet dan nog niet waar hij mee bezig is. Ik zie wel dat hij alle mogelijkheden onderzoekt in de opsporing. Tactisch en technisch is hij al behoorlijk aan de weg aan het timmeren. Hij seint mij even later in dat er stenengooiers in de weer zijn geweest in zijn verantwoordingsgebied en zij hebben vanaf een viaduct stenen naar beneden gegooid op auto’s. 

We weten allemaal wat het gevolg van een dergelijke onbezonnen actie kan zijn. Verschrikte automobilisten in het meest gunstige geval en ongelukken al dan niet met dodelijke afloop.

Luuc is dan al technisch en tactisch heel wat te weet gekomen over de daders, hun route en heeft al duidelijke signalementen van deze nobody’s, hun namen zijn nog niet bekend. Daar is verder onderzoek voor nodig. Ook heeft een gedupeerde aangifte gedaan inclusief signalementen na deze afschuwelijke daad. Haar auto is behoorlijk beschadigd.

Hij vraagt mij of ik de volgende dag plannen heb want hij heeft namelijk assistentie nodig bij het onderzoek naar de stenengooiers. Ik zeg meteen ja, in belang van de veiligheid en aanhouding van de daders.

De volgende dag observeren wij in alle vroegte in burgerkleding de route van de stenengooiers. Het zou goed kunnen dat de daders een andere route of andere schoollestijden hebben. Dat is in theorie allemaal mogelijk. Op het moment suprême komen twee jongens aangefietst in onze richting. Zij voldoen volledig aan het signalement van de stenengooiers. 

Luuc en ik komen in actie en versperren hun weg en maken ons bekend als politiefunctionarissen. Op korte afstand van elkaar houden we de boefjes staande. De 13 jarige die bij mij staat zegt van, we hebben niets gegooid? Gek, ik heb hem nog niets gevraagd. De situatie voelt warm aan en de grond onder zijn voeten is te heet voor hem.

We laten via het bureau een telefoonlijntje uitgooien naar justitie die op hun beurt i.v.m. de gevaarzetting, de aanhouding buiten heterdaad toestaan.

Even later verklaart het boefje dat bij mij staat dat er zojuist weer met voorwerpen van het viaduct op de onderdoor passerende auto’s is gegooid. Vermoedelijk is daarbij alweer een auto geraakt. De gevolgen van deze tweede en nu wel heterdaad actie, zijn nog niet bekend bij ons.

Nu hebben we dus opnieuw met een heterdaad situatie te maken. Het jongetje huilt en ziet het even niet meer zitten. De reden waarom ze met stenen gegooid hebben, dat weet hij niet. Hij verschuilt zich achter tranen en een mega schuldgevoel. 

We nemen beiden mee naar het politiebureau en dan volgen daar de strafvorderlijke stappen van voorgeleiding, inboeken als arrestant tot juridische bijstand en hun inverzekeringstelling gelet op de ernst van de feiten.  

Let wel –hun daden- vanaf een viaduct met stenen gooien zijn niet zomaar een vernieling of beschadiging van andermans eigendommen. Deze casus wordt door Justitie meteen hoog opgepakt i.v.m. poging tot doodslag. 

Ook al zijn beide jongens pas 13 jaar oud. De recherche wordt ingeschakeld en zij verrichten het verdere onderzoek. Daarbij houdt Justitie rekening met hun leeftijd maar heeft geen malse opstelling in deze.

Achteraf denk ik wat er nog meer had kunnen gebeuren als de zaak door de politie, in casu Luuc, niet meteen zou zijn geprioriteerd en opgepakt.

Zware auto-ongelukken met onschuldige slachtoffers zouden waarschijnlijk te betreuren geweest zijn.

Hopelijk zijn de boefjes tot inkeer gekomen v.w.b. hun onbezonnen levensgevaarlijke gedrag. Ze zullen op de blaren moeten zitten vanwege de straf en schade aan andermans eigendommen,