Ik zal trachten een reëel beeld te schetsen van een hectische politie middagdienst vanuit mijn perspectief als politiemens bekeken.
De meldkamer bombardeert ons tegenwoordig onophoudelijk met meldingen en assistenties van diefstallen tot hulpverleningen van macro tot micro niveau. Maar ook gebied overstijgende zaken, waar de maatschappij waarin wij met zijn allen leven, geen plausibele oplossing voor heeft.
Echter het hechten van onzichtbare wonden dat mogen wij niet altijd. Dat is niet altijd onze core business. Soms is er niemand, dan biedt uw politie doekjes voor het (on)zichtbare bloeden aan.
Ik ben een half
uur voor aanvang van mijn dienst op het bureau. Daar spreek ik met 2 volontairs die goed
werk doen als onbaatzuchtige mantelzorgers in de hedendaagse
24-uur maatschappij. Zij zijn de preventieve ogen en oren in de wijken. Altijd weer
prachtig deze mensen te zien die de maatschappij een warm hart toedragen en blijven participeren. Zij zijn fel rood gekleed
en hun uniformen zijn geïndiceerd met het woord politie volontairs. Mijn gesprek met hen duurt iets langer.
Normaliter komt de ochtenddienst
binnen en geven hun auto´s en sleutels af aan de aflossende
middagdienst collega’s bij de de- en briefing. Het werkaanbod en de targets worden dan normaliter uitgewisseld.
Deze middag loopt heel anders dan verwacht. Even na 14.00 uur loop ik onze werkruimte binnen. Het lijkt daar alsof er een orkaan heeft gewoed die in de maalstroom alle collega’s heeft weggevoerd naar buiten naar het publieke domein. De beeldschermen van de computers staan nog aan. Papieren liggen door elkaar, koffiebekers met de zwarte smeuïge substantie zijn haast onaangeroerd.
Jeetje, wat heb ik gemist in a split of a second. Blijkt dat alle politie-vogels zijn gevlogen naar een nabijgelegen supermarkt waar i.v.m. mobiel banditisme 3 buitenlandse dieven zijn aangehouden. Rondom de plaats van delict, een supermarkt wemelt het van de blauwe lichten en een veelvoud aan politiemensen. Ik hoor vrij snel dat de situatie onder controle is en dat de verdachten naar Maastricht gebracht worden voor hun voorgeleiding. De rit, de voorgeleiding met tolken et cetera duurt erg lang deze keer. Ook door de administratieve naslagen. Het is eenmaal niet anders.
Uiteindelijk krijg ook ik een opvallende politieauto ter beschikking. De meldkamer-man is
blij met mijn bereikbaarheid voor de incidentenafhandeling. Hij heeft immers niemand meer ter beschikking op straat. Alle collega's zijn bezig met de afhandeling van de aanhouding van de verdachten.
Ik haal snel mijn collega vanaf een ander bureau op en zijn dan volledig inzetbaar. We krijgen een paar meldingen van verdachte situaties die achteraf niets
hebben betekend, blijkt ons na controle.
Dan krijg ik intern via het
bureau de vraag om een kassière te gaan horen i.v.m. de aangehouden verdachten. Zij blijkt dan al naar huis te zijn gegaan. Ik meld deze klus aan de meldkamer. De meldkamer-man geeft onder voorbehoud
toestemming want er is nog steeds geen andere surveillance beschikbaar. Mocht de
nood aan de man komen dan moet ik het verhoor afbreken.
In haar woning horen
mijn collega en ik de kassière. Zij is in de winkel door
een klant geattendeerd op een winkeldiefstal door de z.g. Notenbende. Deze
hebben een hele kar vol met noten en koffie ingeladen voor een groot geldbedrag
en zijn er gemoedelijk doch uiterst alert, tussenuit gepeerd.
De kassière
heeft alarm geslagen en gezamenlijk met haar collega's hebben zij de daders uit
hun auto getrokken en in afwachting van de komst van de politie aangehouden. Daarbij zijn zij nog opzij gesprongen voor de vluchtauto.
De twee collega motorrijders hebben veel verklaringen opgenomen van personeel en zijn direct na de gedane prioriteit 1 melding op eigen initiatief nagenoeg als eerste ter plaatse gearriveerd met een walm en geur van burning rubber op de dampende politie motorbanden.
Collega’s van de BT
Opsporing worden geïnformeerd. De daders worden in verzekering gesteld.
Dan begint de strijd op papier, de advocatuur, de tolken, het uitreiken van de rechten
van de verdachte volgens nieuwe procedures. Alles moet in goed volgorde worden
uitgevoerd en uitgereikt aan de verdachten anders krijgen we vormfouten en gaat
de zaak linksaf. De rechters zijn onverbiddelijk.
Justitie en politie BT-Opsporing hebben een moeilijke klus in deze want de politie zal toch met het overtuigende en wettige bewijs over de brug moeten komen.
Later komen de arresterende collega’s terug
van Maastricht. De middagdienst blijft onrustig. Ik krijg verzoeken om
aandacht te geven aan vuurwerkoverlast met zwaar vuurwerk. In de betreffende
buurt hebben mijn collega en ik ons een uur lang multitaskend opgehouden. In deze buurt hebben we
ook nog hebben bemiddeld bij een drugs/psychisch probleem. Moeder zet zoon op
straat. Hij wil niet geholpen worden, kennelijk. Ik ben benieuwd wanneer hij opnieuw in ons politie vizier terecht komt.
Verder nog in dezelfde buurt krijgen we nog een relatie probleem voor de kiezen waarin geen overwinning te boeken is. De rek is er allang uit in dit gezin. De bloedlijn is niet meer wat het geweest is, en zal niet meer verbeteren tot een algemeen aanvaardbaar familiair niveau.
Uren later terug aan het bureau zie
ik de ochtenddienst motormuizen Paul en Karim nog druk typen. Zij hebben
een bulk werk van de getuigenverklaringen en hun bevindingen van de
winkeldiefstal die nog uitgewerkt moeten worden voordat zij naar huis kunnen gaan.
Voor hun een veel te lange werkdag waar zij flink wat meer- of overuren op hun werkuren teller krijgen. Ze klagen niet. Het
is nu eenmaal zo en soms is het niet anders. Een leuke treffende spreuk van de cursus
Mentale Weerbaarheid.
Dan hoor ik dat andere collega´s weer aan de bak moeten met een opdracht om een verdachte te gaan aanhouden in een flat, ook nog tegen het
einde van hun dienst. Ook zij klagen niet.
Ik mag nog naar
parkeerproblemen bij een Middelbare school, waar mensen denken hun auto´s uit hun handen
te kunnen laten vallen tot frustratie in de buurt. Ter plaatse blijkt
dat de meeste overtreders dan al weg zijn gereden. Normen en waarden in het parkeren
kunnen altijd beter, toch!
Dan maken mijn collega en ik onze administratie
op orde en krijgen we net voor einde dienst een melding van iemand die volgens zijn familie depressief
is en best wel eens zelfmoord zou kunnen gaan plegen in zijn woning. Telefonisch contact is niet mogelijk. Het adres is nagenoeg
onvindbaar. Een andere collega die nog in dienst is, rijdt uit collegialiteit en
betrokkenheid nog even met ons mee.
We kloppen bij het juiste
adres meermaals aan. Geen gehoor. Dan maar een telefoontje naar de depressieveling.
En jawel hoor, de persoon meldt zich gelukkig bij ons aan de voordeur. hij is als herrezen uit zijn as
en heeft absoluut geen planning op te houden met zijn leven, zo zegt hij. De familie aan de andere
kant van de lijn is blij, gelukkig en opgelucht. Zij spreken elkaar telefonisch
verder als wij in het holst van de nacht wegrijden richting bureau om status 5, einde dienst te kunnen geven.
De nachtdienst zal ons als middagdienst aflossen. Ook de nachtdienst collega's zijn ruim op tijd.
De nachtdienst zal ons als middagdienst aflossen. Ook de nachtdienst collega's zijn ruim op tijd.
Dan weet ik niet wat er
deze middag in de andere basisteams heeft gespeeld. Ongetwijfeld in mindere of
meerdere mate van hetzelfde laken een pak. Dat hoor ik, dat weet ik, dat voel
ik aan mijn theewater.
Soms valt het mee, maar
altijd zijn we onder de mensen. Dat is mooi en goed zo!
Deze middag hebben we met zijn allen een klein crimineel korreltje zand in een grote woestijn onzichtbaar verplaatst. Maar wel zichtbaar gemaakt door dit verhaal.
Morgen is ons werkaanbod weer helemaal anders.
Morgen is ons werkaanbod weer helemaal anders.
