In deze zomerperiode is er in ons bewakingsgebied een hausse
aan autokraken gaande. De aantallen lopen gigantisch op en betekenen een
ontzettende zware last voor de gemeenschap en de politie inzet. Benadeelden
komen naar het politiebureau waardoor collega’s van intake veel papierwerk
hebben.
Verzekeringsmaatschappijen zijn zwaar belast en uiteindelijk
kosten deze auto-inbraken grote sommen aan verzekeringsgelden. Zicht op een van
de actiefste daders is er wel maar net niet genoeg om hem in te rekenen.
Het web rondom zijn criminele activiteiten begint te sluiten
doordat hij zijn dader profiel achter laat. Hoogmoed komt voor hem echter na, zijn val. Hij is al vaak betrapt en zijn tweede doopnaam van draaideurcrimineel
zit hem als gegoten. Hij is door schade en schande gewassen met alle
strafrechtelijke wateren die ons rechtssysteem kent. Tal van keren wordt hij
gecontroleerd doch helaas zonder het resultaat van inrekening.
De vakantietijd betekent beperkte extra
politie-inzet mogelijkheden.
Het veiligheidsgevoel van gedupeerden en burgers is ernstig
geschaad en ontregeld. Er moet iets gebeuren aan politiezijde. Na mijn
nachtdiensten van 18-03 mag/moet ik doorwerken tot 07.00 uur.
Middelen; 2 onopvallende fietsen van het model antiek en zitten
als gegoten, niet dus. Op deze fiets zou de beste tour wielrenner niet eens als
laatste nog voor de bezem-auto kunnen eindigen. Het fietscomfort is letterlijk
om te huilen.
Detail; op het bureau staan 10 gloednieuwe elegante
sportieve dure fietsen geolied en afgesteld voor alle denkbare doeleinden te
wachten op hun politie bikers. Echter door hun opvallende witte striping zijn
zij totaal ongeschikt voor ons undercover operatie. Dus stappen wij op onze vooroorlogse
fietsen met net nog geen houten wielen voor onze zoektocht naar deze auto inbreker.
Voorinformatie; we weten niet veel behalve de tijdstippen
waartussen de meeste autokraken plaatsvinden. De plaatsen moesten we gissen met
een natte duim tegen de warme bruisende zomerwind in.
De eerste nacht na 03.00 uur ben ik met collega Terence op fiets pad. De
nachtelijke temperaturen zijn van het type blijf maar in je korte mouwen
rondfietsen. Het is stil op de weg en ook in de be-fietste buurten. We zien en
horen veel. Het is nog windstil en in die luwte trappen wij vele kilometers
onder onze kont vandaan. Storend, de knarsende geluiden van de metalen ketting
op andere draaiende onderdelen die met elkaar in verbinding staan in een
combinatie van metaalmoeheid en pisbakken staal. De fietsen lijken meniscus
kwalen te hebben maar hun metalen pezen houden noodgedwongen stand.
Het prachtige zachte weer, de verre nostalgische en
pittoreske omgeving, de nachtelijke schaduwen, de heldere volle maan, het
fietsen op plaatsen je normaliter niet komt met politie auto’s, laten ons
ondanks grote materiële achterstand toch genieten van onze cycling job.
We bestrijken die eerste nacht ons bewakingsgebied, in alle
mogelijke uithoeken. Die nacht wordt er gelukkig niet ingebroken, zo blijkt achteraf
bij einde dienst. Dus houden we alleen maar een pijnlijke kont over aan de
amateuristische zadels. Voordeel, onze de
stijgende fietsconditie.
Om 07.00 uur terug gefietst naar het bureau zijn onze
collega’s niet blij. Want ook zij zien hun “bui” ook al hangen, namelijk ook zij komen
aan de beurt voor onopvallende acties. Na einde dienst mag ik ook nog naar huis fietsen op mijn eigen
stalen paardje. Jeetje, wat een verschil is dat. Mijn vermoeide botten beuren op
en ik ben thuis voor ik er erg in heb.
Bij aanvang van de tweede dienst blijkt dat de afgelopen
nacht tijdens ons –bike toezicht- geen autokraken hebben plaatsgevonden in onze
basiseenheid. Goed gewerkt? Mogelijk wel. Maar dit geeft geen
garanties voor de komende surveillancediensten.
Van 18.00- tot 03.00 uur krijgen we regulier politiewerk voorgeschoteld
waar wij qua bureaucratie geen olifanten op de weg vinden. Om 03.00 uur beginnen
Terence en ik behoorlijk getriggerd aan de 2e undercover bike dienst.
Opnieuw worden hele buurten onopvallend per bike
besurveilleerd. Op de politie radar blijft het rustig m.b.t. tot doelgroeper.
Ook nu weer dezelfde omstandigheden als in de eerste lange nachtdienst. Weer bestrijken
we alle mogelijke plaatsen, buurten, achterom situaties, brandgangen en
plaatsen waar geparkeerde auto’s het slachtoffer kunnen worden. Helaas taal nog
teken van de inbreker.
Omstreeks 06.00 uur bij daglicht van de opkomende zon, zijn
wij zonder pakkans, moe en onvoldaan. We houden ons op in een schilderachtige wijk op een
centrale plek. Daar stoppen we en nemen de buurt, de geluiden en mogelijke
onvoorziene zaken in ons op. De nachtelijke donkere deken is helemaal verdwenen. Gelukkig
zijn we geen vampiers die niet tegen het daglicht kunnen. Dan na 5 minuten, plots
een vreemde gewaarwording. We zien een opmerkelijke potentieel verdachte fietser in ons zicht. He!
Op een afstand van een paar honderd meter nadert deze
fietser met in zijn vrije hand een andere fiets. Hij is donker en grijs
gekleed. Zijn gezicht onttrokken aan herkenning door een donkere capuchon en
baseball pet. Hij heeft ons nog niet gezien. Wij rijden meteen parallel met hem
mee tussen lage flat blokken door.
Op de kruisende weg zijn wij iets sneller en zien hem met de twee fietsen stoppen bij een laag flatgebouw. Hij wil aanbellen
maar wij zijn net iets eerder bij hem dan zijn vinger bij de bel voor deze ronde. Hij is totaal verbluft.
Ik deel hem mede dat wij van de politie zijn en legitimeer
me. Ik vraag hem wat hij aan het doen is. Zijn gezicht hebben wij nog steeds
niet gezien. Ik vraag hem hoe hij heet.
Hij antwoordt van; M!
We weten genoeg, dit is onze auto inbreker, zal een seconde later blijken. Alle alertheid
en vizieren worden tot het uiterste bijgesteld en onze vermoeidheid verdwijnt als sneeuw voor de zon.
Uit zijn jas steken ettelijke bulten. Buiten de twee fietsen
blijkt dat hij andere autokrakers-buit bij zich heeft. In totaal
4 of 5 autoradio cassette recorders. Terence en ik houden hem aan zonder verzet.
De buit blijkt te zijn gestolen in een naburige buurt van
een andere basiseenheid. Alles kan gelukkig worden teruggegeven aan de
benadeelden. Hebben we deze auto inbreker toch maar -- weliswaar vergezeld van een behoorlijke portie geluk,
vastberadenheid en doorzettingsvermogen -- op heterdaad betrapt.
De collega’s aan het bureau zijn
blij. Zij hoeven niet extra door te werken voor de aanhouding van deze boef. Ons wacht nog uren aan typewerk op het bureau. ook dat is niet anders, maar wel noodzakelijk. Onze bevindingen en ambtshandelingen moeten op papier
Einde extra politie-inzet, einde extra uitkeringen door
verzekeringsmaatschappijen, einde extra werk voor de intake collega’s. Helaas
ook einde extra werk en inkomsten voor bedrijven. dit laatste heeft overigens niet lang
geduurd. Auto inbraken kent talloze daders.
Achteraf ben ik deze boef nog vaak tegen gekomen. Hij heet dan ook
niet voor niets draaideur crimineel.
Waakzaam en dienstbaar voor de samenleving is door deze sportieve undercover politie actie positief beïnvloed.
