Politie voertuigen zijn uiterst opvallend door hun striping.
Goede zichtbaarheid in het openbaar domein en vooral in de preventieve sfeer is
een pre. Dan weet iedereen meteen met de orde handhavers van doen te hebben.
Maar in het kader van boeven vangen werkt dit uiterst pakkans reducerend.
De politie is vaak een hotspot in beweging door de
opvallende retro flecterende striping en –kleuren. Ook de helmen van de
motorrijders en de hesjes voor verkeer- en evenementenbegeleiding. Vele agenten
hebben zelfs jassen in deze gele kleur. Burgers letten dan beter op. Een
voorbeeld is dat in het verkeer mensen zich veel sneller aanpassen aan de
regels als zij zich bespied voelen door opvallende politie en hun –voertuigen.
Als politie onopvallend hun werk doet, dan gebeuren er in het verkeer en in het
publieke domein veel meer overtredingen en misdrijven. Dat is nu eenmaal de wet
van Bartje.
Reden voor uniforme politie zichtbaarheid? Onder andere om
een baken of een lichtpunt te zijn dat vertrouwen geeft aan de burgers en de al
dan niet gevoelsmatige veiligheid fors doet toenemen en criminele invloeden
doet verbleken. Wanneer de misdaadcijfers en grafieken erop nageslagen en
zakelijk gestript worden weergegeven dan zien we vaak dat subjectieve
onveiligheidsgevoelens zwaarder wegen dan wat er feitelijk speelt in de
tellingen.
Onzichtbaar zijn en blijven heeft in vele oorlogen geleid
tot een goede informatiepositie en heeft vaak een andere-, vlottere en betere
wending kunnen bewerkstelligen. Als het ware werd de angel uit de pels gehaald
en kon in vele gevallen erger voorkomen worden.
Dan een van mijn surveillancedienst ervaringen met
betrekking tot onzichtbaarheid, simpelweg door de dienstautoverlichting uit te
schakelen: Ik had recent een keer nachtdienst met collega Maurice die nog in
zijn politie opleiding zit. Na middernacht stuurde de meldkamer ons naar een
straat waar door diverse personen met een donkere auto, mogelijk zou worden
ingebroken in geparkeerde auto’s.
De getuige die de meldkamer informeerde, had vrij zicht op
dit kennelijke dievengilde kwartet. We hadden een goed signalement. Op
datzelfde moment lagen normale mensen thuis te slapen. Maar diegenen met het
verstoorde dag- en nachtritme waren op hun hoede en uiterst crimineel actief.
We waren een paar kilometer verwijderd van de plek van
delict. Andere collega’s waren ook met de nodige vitesse onderweg. Via ons gps
systeem maakten we geen onnodige omwegen en met de voet stevig op het gaspedaal
naderden wij zeer snel deze onheilsplek. Het was een situatie om met
politieblauw de lucht te kleuren en met tatutatu ons opmerkzaam te laten
gelden. Om het verrassingseffect aan onze zijde te houden, hebben we dit
uiteraard niet gedaan.
De getuige bleef in telefonische life verbinding met de
meldkamer met als gevolg excellente dader informatie en al hun bewegingen. We
wisten dan ook bijna alles zonder ook maar iets gezien te hebben.
Mooie samenwerking pur sang met deze getuige.
Op het moment dat we de bocht naar de betreffende straat
indraaiden gaf de meldkamer door dat de vier daders waren ingestapt in hun
donkere auto en dat ze snel ertussenuit knepen. Voelden ze zich soms bespied?
Wie zal het zeggen.
Ik zette het licht uit. Helemaal achter in de straat zagen
Maurice en ik een donkere auto wegrijden van de plaats van delict. Met
ontstoken verlichting nota bene. Dat maakte ons niets uit want we hadden hem
zogenaamd in the picture. Maurice en ik bleken zonder de boeven opmerkzaam te
maken op onze aantocht, onverhoeds en vooral ongezien zeer snel in te lopen op
hen.
Net voor het moment dat de criminelen de grote weg op wilden
rijden, stuurden wij onze politieauto met verblindende ingeschakelde
verlichting inclusief de blauwe lampen, schuin voor hen. We sneden hen
letterlijk de pas af. Kip, we hebben jullie! We stapten snel uit en keken in
vier paar verbaasde- en beduusde ogen. Ze konden geen boe of bah meer zeggen.
Als het ware aan de zitting vastgenageld.
De andere collega’s waren in no time bij ons. Hun voertuigen
roken zwaar naar burning rubber. Zo gaat dat nu eenmaal op eensgezinde
boevenjacht.
De inzittenden werden gecontroleerd en waren allen
ambtshalve bekend met inbreken en soortgelijke criminele delicten. Ze werden
allemaal overgebracht naar het bureau. In hun auto hadden ze
inbrekerswerktuigen liggen. Ze konden zich niet legitimeren. Die nacht hebben
ze vastgezeten bij de politie. De inbrekerswerktuigen waren zo speciaal van
aard dat zij als leerobject voor politie zijn voorbehouden.
Het waren ruwe bolsters maar ze bleven gedwee luisteren naar
onze aanwijzingen. Helaas maar ook gelukkig bleek na controle, dat er nog niet
was ingebroken. De volgende dag na recherche onderzoek werden zij weer
vrijgelaten en is het maar wachten tot weer een volgende confrontatie met de
politie.
Mijn dank gaat vooral uit naar de onbaatzuchtige getuige die
de politie in zijn eentje op het juiste spoor bracht. Deze nacht bleef het op
straat veilig dankzij de aanpak van politie in brede preventieve zin en vooral
door de helpende alarmerende -via 112- burger als super oog een oor van de
politie.
Beregoed om onze dienstauto verlichting te kunnen uitzetten
en de boeven daardoor onverhoeds te kunnen vastpinnen. Als zij ons eerder
gezien hadden dan weet ik nog niet of wij hen hadden kunnen aanhouden. Dan was
er minimaal en gevaarlijke aanhoudingsrace aan vooraf gegaan. Nu werd zulks
helemaal voorkomen door onze dominante onzichtbaarheid.
De mensen uit de buurt konden in hun onwetendheid rustig
doorslapen en hun eigendommen bleven deze keer onaangeroerd. Onze actie bleef
dan ook onbekend in deze woonomgeving.
Mijn collega’s en ik hadden weer “onzichtbaar voor de
gemeenschap” goed werk afgeleverd bij nacht en ontij. De straten bleven die
nacht veilig.
Een druppel op een gloeiende plaat maar dan toch iets
betekend hebben, maakte dat wij een goed gevoel overhielden aan deze
gezamenlijke actie.
