Eergisteren word ik gebeld door het IBT centrum. Ik moet nog een schiettoets inhalen wil ik voor de 2e helft van 2018 gecertificeerd blijven. Niet deelnemen of niet halen is geen optie en zou kunnen betekenen dat ik mijn wapen moet afgeven tot het moment ik de schiettoetsen opnieuw behaald heb.
Dan mag ik ook niet surveilleren en Noodhulp diensten verrichten. Verder, nog meer spanning op de dienstplanning i.v.m. niet inzetbaarheid. De personeel schaarste is nu al heel groot. En, dan moet de vakantieperiode nog beginnen als een eerste stap tegen een hoge bergtop!
Aan het bureau word ik door collega Ad opmerkzaam gemaakt op het feit dat mijn holster raar uitziet en mogelijk een defect(je) heeft. Iets om op te letten en snel aan te passen. Want voor je het weet kom ik in een situatie waarin een schietwapen ingezet kan/moet worden.
Mijn laatste noodhulpdiensten wijzen uit dat het geweld steeds verder oploopt samen met de onverdraagzaamheid en de temperatuur niet in graden Fahrenheit (gelukkig) maar in -Celsius! Rijden met optische- en geluidssignalen naar de vele prio’s 1 is meer regel dan uitzondering, merk ik aan den lijve.
Aldus vanochtend in het IBT centrum in Kerkrade word ik zeer goed bejegend. Ik krijg subiet een nieuw holster want dat moet 100% zijn want met minder wordt geen genoegen genomen. En terecht. Stel je voor dat ik in een situatie belandt die....verschrikkelijk......
Op de schietbaan olv docent Barry voer ik de onderscheidenlijke schiet disciplines uit. In de noodvuur situaties knal ik alles op de “juiste” plek in de schietschijf. Eentje is minutieus ernaast. Met 1 fout/misser op mijn palmares rij ik weer gecertificeerd terug naar BTWM Basis team Westelijke Mijnstreek. Mooi dat Barry menselijke- en zakelijke aspecten met elkaar verbindt en ervoor zorgt dat de toets zonder kleerscheuren of malheurs behaald wordt.
Dan kom ik in gedachten terug bij het artikel in de Limburger met de “pakkende” kop: Goed gehandeld, slecht geschoten. Mijn collega wordt meervoudig poging tot doodslag ten laste gelegd en het openbaar Ministerie vraagt meer straf dan de Rechtbank oplegt. Het artikel voeg ik in de opmerking erbij. U mag daarvan vinden wat u wilt.
Weet wel dat in een fractie van een seconde de beslissing om te schieten wordt genomen. Een actie die later door acteurs minutieus urenlang wordt herhaald totdat het gewenste resultaat onder het wakend oog van.. ik heb hier al eens over geblogd. Bekijk eventueel hierna de link en het verhaal >> 21.3 seconden tot het schietincident <<
Ik ben hierdoor geraakt en verdrietig. Want nu is het mijn collega en wie de volgende keer? Ik denk nu, schieten op de schietbaan is oké maar op bewegende levende doelen en ricochet overwegingen zouden kunnen betekenen dat schieten door de politie……..
Uw politie, de enige netwerkpartner die aan alle regels en vereisten moet voldoen. De anderen krijgen juridische bijstand tot in den treuren. Adequate wetgeving is er nog steeds niet. De collega loopt al 3 jaar in de ongewisheid en stress zal aan zijn bestaan knagen. Een taakstraf en voorwaardelijk helpen hem daarbij niet. Beste collega uit Maastricht, ik wens je veel kracht en sterkte.
Wij zijn geen koibois/cowboys want wij zijn integer en dienstbaar en niets anders,
Groeten Han
