Het verdriet van vele ouders.

Het verdriet van vele ouders.

Pas geleden hebben mijn hardwerkende + altijd in de startblokken klaarstaande collega Joyce en ik de recherche geassisteerd bij een huiszoeking. Daar was een gegronde reden voor  en gebaseerd op zwaar feiten- en bewijsmateriaal. Bij de woning aangebeld doet de moeder des huizes de deur open. Ze is al op de hoogte van het feit dat de politie op visite komt. Echter de collega's in burger, Joyce en ik in uniform gekleed maken een vermorzelende emotionele indruk op deze arme vrouw. De tranen staan al lang ongeduldig voor haar oogluiken te wachten om op het juiste moment te voorschijn te  komen. Nu dus. De tranen biggelen met glans over haar  wangen. Gene, onmacht en jarenlange frustratie hebben zich meester gemaakt van haar emotionele vertrapte ziel. Dit leed heeft zij en haar gezin niet verdient.

Zoonlief is gearresteerd wegens zware criminele delicten die de maatschappij ernstig zijn blijven schokken. Hij is bovendien verslaafd aan drugs. De recherche heeft een aantal van deze criminele activiteiten kunnen verbinden na gedegen ingesteld onderzoek. Deze uitkomsten betekenen dan ook de mokerslag voor dit mentaal gebroken en beproefd gezin.

Vandaag breekt voor de moeder de allerlaatste strohalm. De zoon is onlangs zijn baan  kwijtgeraakt. De ouders zijn al bezig om voor hem een aparte woonruimte te zoeken. Echter door zijn ontslag vallen ook deze toekomstige verhuisplannen in duigen. Alweer een zware ongewilde opgave om nu alweer alle mogelijke zeilen bij te zetten in deze zware storm. En hem toch voor de zoveelste keer onderdak te blijven verlenen, het blijft toch je kind, hé! Hun frustratieboog  is al te lange tijd  overspannen. Dit soort verkeerde mantelzorg kan nog steeds niet op bevredigende wijze worden afgewenteld naar de maatschappelijke instanties.

Zijn verslaving en vertekend wereldbeeld lieten en laten de zoon compleet doelloos als een stuurloos schip ronddobberen op een wilde woeste zee. Het kelderen van zijn schip naar de diepte is geen optie maar een heuse realiteit die akelig dichtbij is.

De zoon komt al een hele tijd voor in crimebeeld vanwege zijn dubieuze verplaatsingen en verdachte bedoelingen. Ik zei al dat hij gearresteerd was en dus wordt hij volgens de Wet afgehandeld.

De collega's van de recherche hebben gelukkig al goed voorwerk verricht en staan de moeder in haar tragieke fase bij in alle eerlijkheid van politioneel handelen.

De moeder heeft al vaak haar verhaal gedaan en ook nu weer ligt dit weer op de schijf en moet afgedraaid worden. Daar wordt dan ook naast ons bewijs verzamelend doel, voldoende ruimte voor ingepast.

De conclusie van de moeder op de toegepaste- en uitgesproken strafmaat door de rechter laten haar zwaar ontdaan en geschokt achter. De moeder stelt dat de opgelegde straffen in Nederland niet het beoogde effect bereiken.  Want volgens haar wordt de zoon werd niet voldoende gestraft door voorwaardelijke straffen. In het gezin betekent dit een min of meer gedwongen vervolg op ongewenste huisvesting van de zoon. Waar het hele gezin onder blijft lijden. Hoelang dat is en blijft ongewis.

Nadat het onderzoek in de woning is afgerond hebben we de bijna wanhopige navelstreng tussen ouders en politie kunnen los wikkelen. Zakelijk gezien duurt het onderzoek korte tijd en het nagesprek met de moeder een veelvoud hiervan. Gevoelsmatig aan de kant van de recherche een goede- en  terechte keus dat hier op ingehaakt en voldoende ruimte voor is vrijgemaakt.

Buiten gekomen bleef deze casus toch nog even bij me. Dan wil ik graag generaliseren en hoop ik dat alles goed komt, een gevleugelde uitspraak. Op mijn plaats van tewerkstelling  is "alles kump good" in grote letters aangebracht ergens aan het plafond. In deze casus komt het helaas niet snel meer goed. Elk huisje heeft immers zijn kruisje of een ondraaglijk zwaar ander kruis.

Tegenwoordig hebben mensen veel prikkelingen en Extravaganza nodig als basis voor normaal functioneren. De opwekking van de noodzakelijke  kick al dan niet aangevuld met drugs en alcohol heeft een te hoge prijs en maatschappelijke onrust tot bijgevolg. Dat betekent helaas in steeds meer gevallen  dat de rechtsorde geschokt gaat worden door dergelijke criminele uitwassen.

Op weg terug naar mijn werkgebied in het centrum zit op een bankje een persoon. Joyce deelt mij mede dat ook dit figuur de weg volledig kwijt is en er reeds veelvuldig politie -waaronder Joyce- aan te pas zijn gekomen om hem op het geëffende  pad terug te brengen.

Deze bijsturing heeft niet geholpen. Het is op elk moment te verwachten dat ook dit figuur –en velen zoals hem- weer in de fout zullen gaan en door zijn psyche weer in de handen van de politie wordt gedreven.

De laatste tijd komt het vaak voor dat mensen met psychische problemen bij de politie terecht komen en steeds terug blijven komen. Dat kost veel kostbare diensttijd die niet besteed kan worden aan de basis politiezorg en de reguliere veiligheid in de openbare orde.

Dit verhaal is synoniem met onverteerbaar leed bij vele politionele interventies. Vele gezinnen worden in ons land worden hierdoor geteisterd. een uitweg is niet voor handen.

Dat is nu eenmaal zo. Helaas wordt het leed van vele gezinnen in de schemer van de anonimiteit beleefd.