21,3 sec´s tot het schietincident

Over mijn blog, het schietincident in Kerkrade heb ik veel reacties mogen lezen, sommigen over de uitspraak van de rechtbank te Maastricht. 

In ettelijke forums is geageerd en gereageerd. Onder andere, analogieën hoe de rechtspraak er zou moeten uitzien in de casus van het schietincident, aaneengeregen tot een eindeloze juridische kralenketting. Er zijn talloze rechterlijke voorbeelden waar de straf voor de politie miniem of nihil is gebleven. Ook is er sterke oppositie tegen het gevoerde politie optreden.

Ik heb mijn gedachten verwoord over het schietincident, maar ook twee stel je voor dat-vragen!

In de media die ik dagelijks onder mijn neus krijg, is de uitspraak uiteengezet met talloze technische details. Afstanden, snelheden, posities en nog veel meer zijn hierin opgesomd.

Deskundigen die erover beslissen hebben misschien een punt van twijfel. Echter, zij niet en niemand anders niet, hebben in de schoenen gestaan van mijn collega voorafgaand of tijdens zijn optreden van 21,3 seconden on the crime scene.

De voorgeschiedenis is nog pregnanter en in tijd veel langer dan gedachten doen vermoeden tijdens de ontknoping van deze luttele 21,3 seconden. Ramkraken, achtervolgingen met auto’s in het holst van de desolate nacht met verschrikkelijke snelheden van om en nabij de 200 km. Het is maar wachten tot er andere onschuldige slachtoffer(s) zouden zijn gevallen. 

De politie heeft een aanhoudingsplicht in deze casus. Uitstel is onacceptabel. De verdachten in het nauw, hebben genoeg kansen gehad om te stoppen en de boel de boel te laten.

Luisteren naar de politie en het wilde geraas staken en zich volgens democratisch recht laten beoordelen is een reële kans geweest voor de verdachten welke kans onbenut is gebleven. Een jaar nog uit te zitten gevangenisstraf is mogelijk debet geweest aan deze verdorven handelingswijze.

Maar nee, zij willen er koste wat kost ertussenuit naaien met ontelbare pk’s onder de motorkap ongeacht de menselijke- of materiële nadelige dodelijke consequenties die de ontsnapping met zich mee zou kunnen brengen.

Soms is terug stappen NOT done. In geval van terug stappen door de politie komt wellicht een moreel plichtsverzuim om de hoek kijken! Vooral als er onschuldige slachtoffers te betreuren zouden zijn geweest.

De pk’s van de vluchtauto met criminelen erin worden tot ongekende hoogten opgevoerd en met ongekende overspannen toerentallen wordt de auto omgetoverd tot een ongeleid projectiel die al het onmogelijke, mogelijk kan maken. Onverwachte motor- en stuurmanoeuvres zouden dit ongeleide projectiel tot een dodelijk monster doen uitgroeien.

Is voertuig beheersing van een dergelijk wegrijdend, afglijdend- of slippend monster überhaupt mogelijk? is de reëel te stellen vraag. 

Vraag het aan de voertuigspecialisten of laat hen een autorijproef onder dezelfde omstandigheden uitvoeren maar vooral de onbegrensde mogelijkheden onderzoeken.

Legio stressfactoren, tunnelvisies, angsten m.b.t. deze gebeurtenis worden opgedreven tot ongekende onmenselijke hoogten aan de zijde van de politie. Dan pang, er volgt een schot vanaf politiezijde dat zijn doel op een haar na mist en de verkeerde inzittende raakt. De criminelen geven zich pas over nadat zij ingesloten zijn door politieauto’s en omringd door politiemensen. 

Voor het slachtoffer wordt direct adequate medische verzorging ingeroepen.

De afloop en uitspraak van de Rechtbank kent u intussen allemaal. Een uniek vonnis met gevangenisstraf van 2 jaar voor een politieman ligt op dit moment voor hem met een hoger beroep zaak in het verschiet. De strijd is nog niet gestreden. Uit heel het land komen er warme reacties, petities, voorstellen en vooral weerstand op de ongekende zware rechterlijke beslissing. 

Maar ook duidelijke omarmingen van sympathisanten van de huidige uitspraak. Ten slotte is het iedereen toegestaan om zijn eigen mening hebben in onze democratie en deze te ventileren.

De politiek in de 2^e kamer wil dat de wetgeving aangepast gaat worden in ons bestel om rechters nieuwerwetse handvatten aan te reiken, maar zover is het nog niet. De politietop ijvert hiervoor. 

Tuchtrecht zou een van de toekomstige mogelijkheden kunnen worden. De huidige wetgevingen voldoen niet meer op het punt van politiegeweld en rechtvaardigingsgronden. Op dit moment zijn deze aanpassingen op wetgeving en uitbreidingen nog niet in beeld.

De rechtbank heeft zakelijk de beelden bekeken, de verhoren gedaan en onafhankelijk een beslissing genomen. Gefileerd van alle ingrediënten van emoties, gevoelens, stress, angsten en mogelijkheid-bewustzijn, rechtvaardigingsgronden, requisitoiren en pleidooien van OM en advocatuur.

De uitslag is bekend (2 jaar onvoorwaardelijk) en is als een bom ingeslagen in Nederland.

Mijn eerste vraag dan, Wat zou stress kunnen doen met iemand die in een penibele situatie verkeert?

(-Reptielenbrein, thalamus, cortex en amygdala regelen dan jouw staat van mindset en helpen je daarbij-) Hieronder de uitleg en het menselijk functioneren.

Soms doe je iets waarvan je achteraf geen idee hebt waar het vandaan kwam. Je springt zo maar in het water als je iemand ziet verdrinken of verstijft juist en doet helemaal niks.

Grote kans dat je reptielenbrein het even van je overnam. Het reptielenbrein is dat deel van je hersenen dat instinctief reageert op prikkels die het herkent uit het verleden.

Vechten of vluchten doe je wanneer je erg schrikt of bang bent dan geeft dit reptielenbrein seintjes voor primitieve reacties: vecht! vlucht! of bevries!  Als voorbeeld; het konijn dat midden op de weg als bevroren blijft zitten als er koplampen in het donker op hem afkomen. Hij doet er beter aan te vluchten, maar kan niet. Zo is het dus ook bij de mens. 

Bij de politie daarentegen wordt vluchten of bevriezen niet geaccepteerd (moreel) plichtsverzuim. 

Onze persoonlijke luchtverkeersleiding is de thalamus. De controle kwijt over handelen en emoties, stress, beheersen herinneringen, angst, vlucht vecht bevries, controle, zelf-coaching, leidinggeven, coachen conflict. De thalamus, is het deel van onze hersenen waar prikkels worden opgevangen. Prikkels kunnen van alles zijn een geur, geluid of een fysiek gevoel.

Een klein deeltje van de info stuurt de thalamus dan door naar het reptielenbrein. Het grootste deel van de informatie gaat naar de cortex, waar een weloverwogen proces plaatsvindt. Dat vertaalt de prikkels, bedenkt een reactieplan en informeert vervolgens de amygdala.

Maar daar kan die amygdala allemaal niet op wachten. Die reageert instinctief en super snel op de eerste prikkel die het herkent, door een enorme hoeveelheid hormonen en adrenaline in je lijf te pompen.

Stress en de controle kwijt, Al die adrenaline veroorzaakt zo veel stress en heftige emoties dat rustig nadenken niet meer mogelijk is. Het gevolg is een ongecontroleerde reactie. 

Blijft die stresssituatie zich herhalen of is de ervaring levensbedreigend dan is er een gerede kans op een (PTSS) Posttraumatisch Stresssyndroom. 

#BRON: verkregen via de cursus Mentale Weerbaarheid Politie juni 2015

Dit in mijn achterhoofd opgeslagen, daarbij meegerekend de publieke opinie en de mogelijke gevangenisstraf bij gemaakte inschattingsfouten na politioneel optreden laten bij mij al vrij snel de tweede vraag opdoemen.

De 2e vraag dan; Als het te moeilijk gaat worden in Nederland om als politie gebruik te mogen maken van het zwaarste toegekende geweldmiddel, het vuurwapen, wat doen we dan als politie in geval van amok?

Wie het weet mag het zeggen en de ontelbare scenario’s bedenken van; treed ik als politie op en hoe zit het dan met steun en rugdekking van de overheid en de publieke opinie,

Ik denk aan de moeilijke tijd die onze collega nog steeds moet doormaken,