Fietsers en auto's zijn twee verkeer(de) opponenten
die regelmatig met elkaar in de clinch geraken. Het gaat vaak om kleine zaken
die zorgen voor grote irritaties en soms achteraf grote spijt omdat men niet
heeft nagedacht en tot 10 heeft geteld. Testosteron bij sommige alfa mannetjes
speelt op de achtergrond ook een stevig deuntje mee.
Voorbeelden van irritaties; voorlangs
kruipen, hinderen, slecht zichtbaar zijn, aso gedrag, middelvinger opstekende exponenten
enzovoorts.
Als het nog net goed gaat scheldt de een op de ander dat hij of zij
onvoorzichtig is of gebruikt hier en daar ietwat spierballentaal van; ik zal je
hier en ik zal je daar. Daar blijft het dan meestal bij.
In onderstaande casus helaas niet.
Veronderstelde oer- overlevingsdrang heeft ertoe geleid dat er voor eigen
richting gekozen werd in een spiraal van lichamelijk toegepast geweld. In de
zin van explosief knock-him-out gedrag.
Ik weet ook wel dat fietsers vaak hard en
onbezonnen rijden onder het uithalen van diverse vreemde onnavolgbare capriolen.
Vooral dan wanneer men deel uitmaakt van groepen amateur wielrenners op de
bekende gestroomlijnde fietsen met dunne banden maar wel zonder fietsbel. Een
ander geluid is de auto-snelheid van de vermeende heilige boontjes in hun onaantastbare
bolides. Deze snelheden zouden toch ook fors gematigd moeten worden. Letten op
elkaar. Elkaar iets gunnen en vooral leven en Laten leven. Dat zou het credo in
het verkeer moeten zijn. Dan pas zou er veel minder overspannen en agressief
gehandeld worden. Verder de veronderstelde tijddruk ervan af halen.
Mijn eigen trieste voorbeeld van aso gedrag;
Laatst reed ik sportief maar wel op onthaastende modus na mijn werk op mijn
fiets naar huis. Wind langs je hoofd, hoofd leegmaken, u kent dat wel. Tegenwoordig
heb ik uit lijfbehoud zo'n fel piesvlek geel windjack aan. Vele beter zichtbaar
dan vaak de minimale fietsverlichting bij het gros van de fietsers.
Automobilisten merken mij nu veel sneller op, vooral op de hedendaagse
wanstaltige mierenhopen die wij in verkeerstermen rotondes, noemen.
Tot mijn verbazing vond er twee keer
-binnen korte afstand van elkaar- nagenoeg hetzelfde verkeer(de) offensief
tegen mij plaats. Ik reed nota bene netjes in mijn pies-gele kloffie met ook
nog de fietsverlichting aan.
Twee automobilisten met stilstaande
ronkende bolides op een afstand van hemelsbreed 500 meter van elkaar hadden het
kennelijk op mij afgezien. Zij hadden mij wel in hun vizier maar dat onderlinge
oogcontact deed er niet toe want beiden gas-ten er behoorlijk op los.
Het leek wel het recht van de sterkste of
de snelste. Zonder oog voor eventuele verliezen. Beide bolides stonden langs de
weg en reden hard, roekeloos en diagonaal net voor mij langs. Afgesproken werk?
Nee dus.
Mijn remmen werkten in ieder geval perfect.
Ik vond het uitermate vreemd maar kwam er zonder kleerscheuren vanaf. Ik vond
het wel onnodige-, vervelende en ook nog hachelijke acties maar ik heb mijn
ongenoegen niet geuit. Het was goed zo. Vroeg of laat wordt aso gedrag
terugbetaald. Mijn gedachtemolen werd ongewild op gang gebracht. Mijn alertheid
in combinatie met de fietsremmen beschermden mij daar toen perfect.
In herinnering brachten deze kamikaze
acties tegen mijn persoon mij terug naar een voorval tussen twee fietsers en
een automobilist eerder op deze dag. Ik was er tijdens mijn surveillancedienst
heen gestuurd.
In een plaats in mijn werkgebied met al het
stilstaand- en langzaam rijdend verkeer tussen de diverse stoplichten verlopen
nagenoeg altijd de verkeersbewegingen uiterst stroef. Vooral een lastige bijkomstigheid
voor de politie bij spoedmeldingen. Hoop op betere- en veiligere voortgang is
er. Vele wegen rondom het stadscentra zijn debet aan grote opstoppende
verkeersinfarcten.
Mijn collega Rielke en ik werden gestuurd
naar een locatie van een verkeersruzie tussen een automobilist en een fietser.
De fietser lag roerloos op de weg, volgens de melding. Snelheid was dus
geboden.
Dus reden we offensief maar wel
voorzichtig, doordacht, veilig en snel tot bij de ruzie locatie. We mogen dit l
volgens ontheffing van de verkeersvoorschriften.
Er lag een fietser in de grasberm naast de
rijbaan. Bij hem stond nog een fietser en enkele mensen met een EHBO
achtergrond die zijn hoofd ondersteunden.
Deze gewonde was gelukkig wel nog
aanspreekbaar maar had een rare ijzige afwezige blik in zijn ogen. Hij bloedde
aan een oor. De ambulance heeft hem direct vervoerd naar het ziekenhuis voor
een verder specialistisch consult.
Het slachtoffer was mishandeld door een
autobestuurder die zich kennelijk heel boos had gemaakt over het rijgedrag van
deze fietser.
Een getuige die zich bij mij meldde,
verklaarde dat de autobestuurder de fietser op de grond had gegooid. Daarna was
hij op hem gaan zitten en spuwde meerdere keren met hels vuur uit zijn
knuisten. Het slachtoffer raakte bewusteloos en heeft in deze willoze situatie
nog een aantal gerichte vuistslagen te verduren gekregen. Zijn hoofd werd als
een boksbal gebruikt en vertoonde behoorlijke impact van geweld. Bloed liep uit
een van zijn oren.
De verdachte werd aangehouden en zal zich moeten
verantwoorden voor zijn daden. Het slachtoffer heeft een kennelijke
onvoorzichtigheid of irritatie tegen de automobilist met zwaar lichamelijke
aantasting van zijn lijf moeten bekopen.
Dan denk ik dat iedereen iedere dag in het
verkeer altijd en overal verkeersfouten maakt of kan maken. Dat is een
menselijk gegeven door stress, ziekte, overspannenheid of haast.
Dan had mij gisteren op weg naar huis
binnen een minuut minimaal twee keer kunnen gebeuren.
Mooi vond ik
het te mogen constateren dat er heden ten dagen mensen nog steeds bereid zijn
en belangeloos opstaan om te helpen en anderen die zich melden als getuigen om
de maatschappelijke misstanden aan de kaak te stellen. Het recht zal uiteindelijk
zegevieren boven eigen richting.
Dat de
mishandeling een venijnig staartje zal krijgen voor de verdachte, dat mag
duidelijk zijn. Mishandeling staat niet mooi op een curriculum vitae. Niets om
trots op te zijn. Deze opwelling had een spervuur van vuistslagen tot gevolg.
Beter was het geweest om tot tien te tellen, stoom af te blazen en weg te gaan.
Helaas Weer de zoveelste
jammerlijke uiting van zinloos geweld.
