Dan zie ik hem zitten op een bankje. Deze aangehoudene komt uit het oosten van Europa en is blijkbaar afgereisd naar Nederland. Vanaf een of andere duistere overstaphalte van de Oriënt Express.
Ik kijk hem in zijn ogen en zie meteen iets vreemds. Of hij is diffuus geboren of hij heeft iets gebruikt waarvan zijn ogen tollen en draaien in alle denkbare richtingen behalve de goeie. Deze verdachte vindt het wel leuk gekoesterd te worden vooral in halleluja Nederland. Hij heeft heel even zijn zin niet gekregen en dus tapt hij uit een ander vaatje om zijn wil toch door te drukken.
Dezelfde ochtend reeds heeft hij al een confrontatie gehad met justitie in Nederland wegens een diefstal. Na afhandeling is hij door Justitie weggestuurd met een dagvaarding! Hij woont nergens dus geeneens een kans dat hij ooit nog iets van zich zal laten horen. Bij zijn invrijheidstelling heeft hij al gezegd dat hij “binnen” wil zitten. Hij heeft toch niets te doen en een lekker warme cel is beter dan slapen in een vochtig steegje of onder een lek dak. Maar daar trapt justitie niet in. Dus moest hij a.u.b. huiswaarts keren.
Naast ons politiebureau ligt het treinstation en wat is dan makkelijker om de aandacht van de wet nogmaals te trekken dan op een druk treinstation met talloze prooien. Hij zorgt zelf voor een walgelijke publieke intimidatie/bedreiging op het treinstation tegenover een treinpassagiere. Geen sterke solide uit graniet gebeeldhouwde kerel. Nee dus, hij kiest een gewillig slachtoffer uit dat hem als prooi zal dienen en wederom in de open armen van justitie zal drijven. De slachtoffers blijken twee jonge vrouwen te zijn.
Mijn collega Jan bleef bij de aangehoudene staan en ik ben naar de slachtoffers in een van de station ruimten gegaan en heb daar aandachtig naar hun verhaal geluisterd en heb met hen overlegd.
Een van de meiden is kennelijk door haar opvoeding en afkomst een meer dan gewillig slachtoffer. Sommige predators ruiken in hun dierlijke mannelijkheid een dergelijke prooi op afstand. Zo ook hier. Ze grommen, intimideren, bedreigen en halen de meest vreselijke bewegingen uit. Met als ultiem doel, een weerloos iemand in al haar fatsoen nodeloos te tarten. Dus dat heeft hij dan ook met verve gedaan. De meiden zijn per trein op weg naar hun familie en vrienden om deze bijna laatste dag van 2013 met hen door te brengen. Dit gezellige vooruitzicht strandt helaas op het treinstation door de agressieve benadering van deze beroerling.
Uit het relaas van de twee meiden blijkt dat de aangehouden man zich zeer bedreigend en intimiderend in hun richting (non) verbaal heeft geuit en geschreeuwd in een voor hen onverstaanbare Oostelijke taal. Mogelijk zelfs onder gebruikmaking van een mes. Helaas hebben zij geen mes of andersoortig steekwapen gezien noch wordt door de verdachte in hun richting gestoken al dan niet in de lucht. Om deze holbewoner niet te tarten hebben ze hem niet of zo weinig mogelijk aangekeken. Dit om hem vooral niet te provoceren. De bewijslast is nihil.
Een getuige zou wel alle dreigingen en mes-handelingen gezien hebben. Na telefonisch contact met de getuige blijkt ook hier dat deze geen mes-dreiging had gezien. De getuige meldt wel dat de verdachte tegen allerlei zaken heeft geslagen met zijn handen. Helaas dus alweer.
Ik stel de slachtoffers in kennis van mijn nieuwe bevindingen en probeer hen uit te leggen dat ik blij ben dat zij geen letsel hebben opgelopen maar dat de verdachte nog net niet genoeg gedaan heeft om voor een geslaagde dreiging of poging aangepakt kan worden.
Het meest aangedane slachtoffer kan mijn uitleg niet begrijpen. Zij sprak heel mooi ABN Nederlands zelfs als de emoties haar teveel worden. Ze komt uit de buurt van Leiden en heeft blauwe billijke ogen waaruit ingetogen frustratie opwelt. dan verlaten tranen haar ogen en parelen over haar wangen. Haar stem slaat emotioneel over en zij vraagt nog steeds netjes in haar vocabulaire of zij dan eerst neergestoken had moeten worden voordat iemand kan worden opgepakt. Gevoelsmatig sta ik helemaal aan haar kant.
Echter de praktijk wijst mij tegenwoordig steeds vaker de andere kant van de (maatschappelijke) rechtvaardigheid uit. Heel erg vind ik dat voor haar en haar vriendin. In het eerste Wetboek van de mens staat toch oog om oog tand om tand. Echter deze argumentatie is naar de achtergrond verdrongen en wijselijk ingepakt in moderne wetsartikelen die ertoe doen.
P.S: Mensen die opgepakt en mogelijk geestelijk geholpen moeten worden gaan vaak vrijuit omdat het gepleegde delict net niet genoeg is. Of dat zij door hun wezen niet aansprakelijk gehouden mogen worden. Deze verdachte is onbeteugeld in zijn doen en laten en wordt gevoelsmatig door niemand een halt toegeroepen ook nu niet door de politie. Hij kan dus weer rekenen op de Nederlandse strafvorderlijke aanpak. (Taak) straf of dagvaarding telt in zijn referentiekader niet mee als zodanig. In zijn land gelden kennelijk andere hardere gewetenloze regels om iemand op het rechte pad te brengen.
De meid komt terug in haar secundaire victimisatie, lees herhaald slachtofferschap. Zij heeft een hele tijd geleden nog eens zoiets meegemaakt. Sindsdien is zij steeds meer in haar schulp teruggetrokken en geeft geen kans meer voor insinuaties. Deze mooie ranke en slanke verschijning met lang blond haar, blauwe ogen en op en top vrouwelijk uitstraling is weer ongewild slachtoffer. Veel mensen beseffen niet eens dat onder deze beauty buitenlaag veel verdriet en gekoesterde tranen verschuild gaan. Nu al heeft zij teveel aan onslijtbaar eelt op haar nog jonge ziel.
In alle rust en met een gemeende handdruk nam ik afscheid van haar en haar vriendin. Ik denk bij mezelf van; weer iemand die nooit meer tevreden kan zijn over het politie optreden. Triest en droevig vind ik dat, maar het was niet anders. Ik kan er niets anders van bakken. MAAR dan,
De verdachte die buiten nog steeds bij mij collega wacht om voorgeleid te kunnen worden voor een hulpofficier heeft geen zin meer in de slappe aanpak en het lange wachten en wordt recalcitrant. Hij wil duidelijk naar binnen. Naar binnen betekende voor hem naar de warme cel met verzorging. Hij draaide als een kolk met zijn armen achter zijn rug en slaat hard naar achteren met zijn hoofd naar het gezicht van zijn aanhouders. Hij wordt naar de grond gewerkt en met nieuwe feiten – geweld tegen een ambtenaar in functie- afgevoerd.
De eerdere slachtoffers zijn nu getuige van dit krachtige afvoeren. Mogelijk heeft hen deze actie tegen die verdachte nog enigszins positief gestemd, echter dat weet ik niet. Ik heb hen niet meer gesproken.
Tijdens zijn overbrenging wordt de verdachte opeens heel rustig. Als een ware acteur veinst hij lichamelijk niet in orde te zijn. Dus na overbrenging kan hij niet worden voorgeleid en moet ook nog de ambulance naar het cellencomplex komen. In de tussentijd wordt hij onder observatie gehouden, zoals wij dat noemen.
Na verhoor met een tolk en veel inzet en moeite van justitie is hij alweer weggezonden met weer een dagvaarding. Hij geeft aan in het buitenland te wonen.
Ik ben benieuwd of we hem in de toekomst weer gaan tegenkomen. Dan zullen hem minimaal twee vonnissen betekend moeten worden. Als hij in de tussentijd niets anders uitspookt.
Het slachtoffer heb ik op eigen initiatief teruggebeld en haar voicemail ingesproken. Niet omdat ik dit moet doen van de overheid als terugbel actie maar gewoon als mens naar mens.
Ik hoop dat het goed met haar gaat. Recht of krom, ik hoop wel dat zij iets gaat doen aan haar persoonlijke weerbaarheid. Op treinstations is het namelijk vaker niet pluis met sommige reizigers.
Ik kijk hem in zijn ogen en zie meteen iets vreemds. Of hij is diffuus geboren of hij heeft iets gebruikt waarvan zijn ogen tollen en draaien in alle denkbare richtingen behalve de goeie. Deze verdachte vindt het wel leuk gekoesterd te worden vooral in halleluja Nederland. Hij heeft heel even zijn zin niet gekregen en dus tapt hij uit een ander vaatje om zijn wil toch door te drukken.
Dezelfde ochtend reeds heeft hij al een confrontatie gehad met justitie in Nederland wegens een diefstal. Na afhandeling is hij door Justitie weggestuurd met een dagvaarding! Hij woont nergens dus geeneens een kans dat hij ooit nog iets van zich zal laten horen. Bij zijn invrijheidstelling heeft hij al gezegd dat hij “binnen” wil zitten. Hij heeft toch niets te doen en een lekker warme cel is beter dan slapen in een vochtig steegje of onder een lek dak. Maar daar trapt justitie niet in. Dus moest hij a.u.b. huiswaarts keren.
Naast ons politiebureau ligt het treinstation en wat is dan makkelijker om de aandacht van de wet nogmaals te trekken dan op een druk treinstation met talloze prooien. Hij zorgt zelf voor een walgelijke publieke intimidatie/bedreiging op het treinstation tegenover een treinpassagiere. Geen sterke solide uit graniet gebeeldhouwde kerel. Nee dus, hij kiest een gewillig slachtoffer uit dat hem als prooi zal dienen en wederom in de open armen van justitie zal drijven. De slachtoffers blijken twee jonge vrouwen te zijn.
Mijn collega Jan bleef bij de aangehoudene staan en ik ben naar de slachtoffers in een van de station ruimten gegaan en heb daar aandachtig naar hun verhaal geluisterd en heb met hen overlegd.
Een van de meiden is kennelijk door haar opvoeding en afkomst een meer dan gewillig slachtoffer. Sommige predators ruiken in hun dierlijke mannelijkheid een dergelijke prooi op afstand. Zo ook hier. Ze grommen, intimideren, bedreigen en halen de meest vreselijke bewegingen uit. Met als ultiem doel, een weerloos iemand in al haar fatsoen nodeloos te tarten. Dus dat heeft hij dan ook met verve gedaan. De meiden zijn per trein op weg naar hun familie en vrienden om deze bijna laatste dag van 2013 met hen door te brengen. Dit gezellige vooruitzicht strandt helaas op het treinstation door de agressieve benadering van deze beroerling.
Uit het relaas van de twee meiden blijkt dat de aangehouden man zich zeer bedreigend en intimiderend in hun richting (non) verbaal heeft geuit en geschreeuwd in een voor hen onverstaanbare Oostelijke taal. Mogelijk zelfs onder gebruikmaking van een mes. Helaas hebben zij geen mes of andersoortig steekwapen gezien noch wordt door de verdachte in hun richting gestoken al dan niet in de lucht. Om deze holbewoner niet te tarten hebben ze hem niet of zo weinig mogelijk aangekeken. Dit om hem vooral niet te provoceren. De bewijslast is nihil.
Een getuige zou wel alle dreigingen en mes-handelingen gezien hebben. Na telefonisch contact met de getuige blijkt ook hier dat deze geen mes-dreiging had gezien. De getuige meldt wel dat de verdachte tegen allerlei zaken heeft geslagen met zijn handen. Helaas dus alweer.
Ik stel de slachtoffers in kennis van mijn nieuwe bevindingen en probeer hen uit te leggen dat ik blij ben dat zij geen letsel hebben opgelopen maar dat de verdachte nog net niet genoeg gedaan heeft om voor een geslaagde dreiging of poging aangepakt kan worden.
Het meest aangedane slachtoffer kan mijn uitleg niet begrijpen. Zij sprak heel mooi ABN Nederlands zelfs als de emoties haar teveel worden. Ze komt uit de buurt van Leiden en heeft blauwe billijke ogen waaruit ingetogen frustratie opwelt. dan verlaten tranen haar ogen en parelen over haar wangen. Haar stem slaat emotioneel over en zij vraagt nog steeds netjes in haar vocabulaire of zij dan eerst neergestoken had moeten worden voordat iemand kan worden opgepakt. Gevoelsmatig sta ik helemaal aan haar kant.
Echter de praktijk wijst mij tegenwoordig steeds vaker de andere kant van de (maatschappelijke) rechtvaardigheid uit. Heel erg vind ik dat voor haar en haar vriendin. In het eerste Wetboek van de mens staat toch oog om oog tand om tand. Echter deze argumentatie is naar de achtergrond verdrongen en wijselijk ingepakt in moderne wetsartikelen die ertoe doen.
P.S: Mensen die opgepakt en mogelijk geestelijk geholpen moeten worden gaan vaak vrijuit omdat het gepleegde delict net niet genoeg is. Of dat zij door hun wezen niet aansprakelijk gehouden mogen worden. Deze verdachte is onbeteugeld in zijn doen en laten en wordt gevoelsmatig door niemand een halt toegeroepen ook nu niet door de politie. Hij kan dus weer rekenen op de Nederlandse strafvorderlijke aanpak. (Taak) straf of dagvaarding telt in zijn referentiekader niet mee als zodanig. In zijn land gelden kennelijk andere hardere gewetenloze regels om iemand op het rechte pad te brengen.
De meid komt terug in haar secundaire victimisatie, lees herhaald slachtofferschap. Zij heeft een hele tijd geleden nog eens zoiets meegemaakt. Sindsdien is zij steeds meer in haar schulp teruggetrokken en geeft geen kans meer voor insinuaties. Deze mooie ranke en slanke verschijning met lang blond haar, blauwe ogen en op en top vrouwelijk uitstraling is weer ongewild slachtoffer. Veel mensen beseffen niet eens dat onder deze beauty buitenlaag veel verdriet en gekoesterde tranen verschuild gaan. Nu al heeft zij teveel aan onslijtbaar eelt op haar nog jonge ziel.
In alle rust en met een gemeende handdruk nam ik afscheid van haar en haar vriendin. Ik denk bij mezelf van; weer iemand die nooit meer tevreden kan zijn over het politie optreden. Triest en droevig vind ik dat, maar het was niet anders. Ik kan er niets anders van bakken. MAAR dan,
De verdachte die buiten nog steeds bij mij collega wacht om voorgeleid te kunnen worden voor een hulpofficier heeft geen zin meer in de slappe aanpak en het lange wachten en wordt recalcitrant. Hij wil duidelijk naar binnen. Naar binnen betekende voor hem naar de warme cel met verzorging. Hij draaide als een kolk met zijn armen achter zijn rug en slaat hard naar achteren met zijn hoofd naar het gezicht van zijn aanhouders. Hij wordt naar de grond gewerkt en met nieuwe feiten – geweld tegen een ambtenaar in functie- afgevoerd.
De eerdere slachtoffers zijn nu getuige van dit krachtige afvoeren. Mogelijk heeft hen deze actie tegen die verdachte nog enigszins positief gestemd, echter dat weet ik niet. Ik heb hen niet meer gesproken.
Tijdens zijn overbrenging wordt de verdachte opeens heel rustig. Als een ware acteur veinst hij lichamelijk niet in orde te zijn. Dus na overbrenging kan hij niet worden voorgeleid en moet ook nog de ambulance naar het cellencomplex komen. In de tussentijd wordt hij onder observatie gehouden, zoals wij dat noemen.
Na verhoor met een tolk en veel inzet en moeite van justitie is hij alweer weggezonden met weer een dagvaarding. Hij geeft aan in het buitenland te wonen.
Ik ben benieuwd of we hem in de toekomst weer gaan tegenkomen. Dan zullen hem minimaal twee vonnissen betekend moeten worden. Als hij in de tussentijd niets anders uitspookt.
Het slachtoffer heb ik op eigen initiatief teruggebeld en haar voicemail ingesproken. Niet omdat ik dit moet doen van de overheid als terugbel actie maar gewoon als mens naar mens.
Ik hoop dat het goed met haar gaat. Recht of krom, ik hoop wel dat zij iets gaat doen aan haar persoonlijke weerbaarheid. Op treinstations is het namelijk vaker niet pluis met sommige reizigers.
Ook dit wordt een steeds groter maatschappelijk probleem.
