Vele mensen zullen denken van; blijf maar binnen want het gaat regenen, hagelen of sneeuwen. Niet doen. Neem dit kleine natte risico. Je spieren en longen zullen je dankbaar zijn.
Enfin plots op een mooi verhard fietspad bergopwaarts horen wij plots een meesterlijke muzikale sound. Niet vervelend noch irritant. Maar ene van het soort "hey er is iets achter ons" die zijn of haar aanwezigheid op die ene prettige wijze wil doen kenbaar maken aan het overige fietsverkeer.
Ik heb dan al naar rechts gedraaid en maak ruim baan voor wat van achteren nadert. Het eerste wiel naast mij spreekt tegen ons en zegt; "goedemorgen, er komen er nog 10 achter me aan. Allemaal zijn ze vriendelijk en begroetend. De laatste zegt van, dit was het dan". Ik zie dan pas de rennerssliert van fietsenrenners die ons passeert.
Ze rijden niet op domme spierkracht maar pedaleren met groot technisch inzicht. Ze hebben gebruinde afgetrainde benen met magistrale kuiten in de vorm van een "w". Ze rijden in een zg treintje. Ze dragen zwarte kleding. Plots moet ik denken aan Armstrong. Echter deze ploeg hier op het fietspad doet het op eigen kunnen zonder die vele kunstmatige extra's! Ze hebben plezier en rijden eensgezind hun parcours van vele kilometers. Op hun rug prijkt de naam Salden, wellicht uit Lummerich bie Zitterd.
Fatsoen dat doe je samen, toch!
