Translate

donderdag 10 juli 2025

Road warrior, de ene is de andere niet

 



Tijdens mijn fietswandelingen dicht bij huis word ik af en toe geconfronteerd met vreemde snoeshaan-achtige figuren, denkwijzen en bijbehorende taferelen. Zo ook jongstleden op een zonnige dag terwijl ik met mijn vrouw op een naast de rijbaan gelegen fietspad in de natuur peddel op mijn fiets. 

Wij fietsen op gewone fietsen want wij zijn maar wat gewoon. De vogels zingen en tjilpen er vrolijk op los. Kortom het is zomer en lekker aangenaam weer, weer eens.

Lekker genieten van een briesje wind langs de oren en in het gezicht. Iedereen lijkt tevreden naar het schijnt. Zonder stress- of tijddruk factoren.

Onverwacht horen we achter ons een fiets-bel, van tring tring met een gematigd aangenaam geluid. 
De beltoon is van normaal volume en uiteraard gaan mijn maedje en ik achter elkaar fietsen. Meteen hierop passeren twee fietsrenners. Bij het passeren zeggen ze ook nog goedendag. 

Ik denk bij mezelf, wat een mooi gebaar en fatsoenlijk,  de normaalste zaak van de wereld! Dat zou toch altijd zo moeten kunnen...

Echter niets blijkt minder waar te zijn blijkt ons even later, bij de volgende fiets-passeerder van het verbaal maar ook non-verbaal  agressievere soort.

Nadat we een bocht op ons kronkelend parcours hebben gepasseerd, fietsen we weer naast elkaar op een fietspad dat ook weer naast de rijbaan ligt. De wind briest nu iets harder langs onze oren. Niemand fietst voor ons of nadert uit tegenovergestelde rijrichting. Het weer is nog steeds van sublieme aangename kwaliteit. Ik zou zomaar kunnen wegdromen in dit feeërieke landschap maar ik moet bij de les blijven  want een val van de fiets is snel gemaakt bij onoplettendheid en ik wil niet bloeden deze dag.

Plots schrik ik. Iemand die mij nogal geruisloos van achteren nadert  roept plots, schel en hard van keelgeluid “pardon”. Het blijkt een fietsrenner te zijn die ons graag wil passeren, sorry ik bedoel hier; moet passeren, is mijn latente observatie en constatering. 

Hij is al bijna tot op mijn spreekwoordelijke schoot gekropen en zit al bijna op de drager van mijn gewone fiets met gewone snelbinders. Ik zeg tegen hem, heb je geen bel? Nadat ik mij even heb gerealiseerd dat niet iedereen dit prettige landschap leuk vindt. Het gaat sommigen alleen maar om de vrije plaats op de weg en de af te leggen kilometers, zo snel en agressief als mogelijk.

De onbekende fietser heeft haast haast haast en is confronterend bezig met iedereen voor hem op zijn koninklijke route!

Ondertussen maak ik meteen plaats voor deze professional in spè. Ik zie vervolgens dat hij in het ontstane “gat” duikt en hard vooruit peert in zijn winnaars mentaliteit. "Te duur" die bel op de fiets, snauwt hij nog achterom zonder om te kijken, waarbij zijn woorden snel wegebben onder de ontiegelijke opbouw van zijn gemiste snelheid.

Ik kan nog net ontwaren dat deze professional op een hele dure fiets zit. Zijn kleding is ongetwijfeld van een duur merk en donker van kleur kennelijk  om ietwat "slanker" voor de dag te komen. Hij draagt een bril en ongetwijfeld is hij gps aangestuurd, zonder files en omleidingswegen. Zijn kuiten lijken op die van een dikbil stier. Krachtig en veel te overdreven dik opgezet. Veel dikkere kuiten dan die van goede wielrenners.

Mogelijk heeft hij in een afslank-lach-spiegel gekeken bij het aanpassen van zijn te donkere flitsende fietskleding deze Dark Knight. O ja, hij draagt ook nog een dure fietshelm. Daarin zal nog wel wat technisch gps materiaal in verwerkt zijn. Ik heb overigens geen volgauto gehoord noch gezien, die hem op afstand feilloos begeleidt.

Deze fietsenrenner en zijn gedrag zijn voor mij en mijn maedje een harde domper op de eerdere passeerbeweging van de “fatsoenlijke” fietsers met normaal gedrag en normale kuiten.

Ik bedenk me opeens dat wij toch ook allemaal anders in woord, gedachte, voorkomen en fatsoen.

Even later denk ik in de verte bij een koffiehuis een fietsenrenner aan een versnapering op het terras te zien. Deze fietsenrenner heeft toch ook een donkere helm, kleding en bril op de tafel voor zich liggen. Dit zal toch niet de road-warrior zijn die mij ijlings gepasseerd heeft!

Neen, zeker niet hij want deze heeft toch een snelheid mission to accomplish.

Dus geniet, ook onderweg want het kan zo voorbij zijn de droom die verandert in een harde werkelijkheid,