PTSS OOK BIJ BURGER SLACHTOFFERS IN 2012!
DEEL 1: Mijn maat en ik kregen tijdens onze nachtdienst een melding van een overspannen iemand. Deze zou volledig zijn doorgeflipt en was met van alles aan het gooien vanaf zijn balkon op straat. En dat midden in de nacht. Ongelukken waren niet uit te sluiten. De man had in de hal van zijn wooncomplex een deur vernield met zware mokerslagen met een hamer. In deze begeleide woonvorm woonden slechts en alleen mensen met een psychische stoornis.
Niets doen was geen optie vond de ter plaatse ontboden begeleidster en zij wilde hem aanspreken op zijn overspannen gedrag. Hij had reeds vaker overspannen gereageerd op alles en iedereen en nu was de maat vol.
Voordat we hem zouden aanspreken werden veiligheidsafspraken gemaakt. Daarna tikte de begeleidster op diens voordeur. De verwachte reactie van de man was van dien aard dat door gestommel en dierlijk gebrul een pikante gevaarlijke situatie ontstond. Alsof er een spreekwoordelijke bom op het punt van ontploffen stond.
Toevallig dacht ik aan de pepperspray -voor het eerst in mijn loopbaan- en nam deze ter hand. Mijn collega nam het volgende geweldsmiddel in de lijn, ter hand. Dan moet u weten dat we in een klein voorportaal stonden en niet meer weg konden komen. De begeleidster vluchtte in paniek en ijlings weg achter langs ons heen, naar een veilig heenkomen. Toen zij veilig was zwiepte de voordeur naar de hel open, onder grote krachtinspanning.
Mijn maat en ik stonden daar toen oog in oog met een zwaar overspannen mannelijke hulk, nog net niet in de kleuren groen. De gespierde man was slechts gehuld in zijn onderbroek en hield een groot slagersmes dreigend vast, met de mespunt op ons gericht. Zijn gezichtsuitdrukking was totaal overspannen van vooraf tieren en schreeuwen en inwendig gebruik van varia middelen. Achteraf bleek ook nog een keer dat hij schizofreen was. Een slechte combinatie wellicht door mogelijke inname van speed. De man stapte zeer dreigend door de deuropening op ons af.
Ik spoot die pijnlijke melange van pepperspray meteen recht in zijn ogen, bull’s eye. Zijn vervolgactie was abrupt terugstappen zijn woning in, schreeuwen van de pijn, EN de voordeur onder grof geweld dichtknallen. In de muur ontstond daardoor een scheur in het pleister/stucwerk. Vervolgens in de woning schreeuwde hij het uit van de pijn en we hoorden niets anders dan gestommel van het overal tegenaan botsen. De bekende blinde razernij maar nu duidelijk te aanhoren. Het effect van pepperspray was fenomenaal. Hij kwam door de helse pijn meteen bij zijn positieven. Ik riep naar hem van, kom naar buiten dan gaan we je helpen aan je pijn. Uiteindelijk was de pijn groter dan zijn psyche.Hij voldeed aan dit aanbod van hulp. In de hal werd hij gefouilleerd, geboeid en afgevoerd.
Tijdens de overbrenging deelde hij mede dat hij zich een moordmachine voelde en niet zou zijn teruggeweken voor de politie en ons gestoken zou hebben. Als hij iemand zou zijn tegengekomen beneden bij de grof vernielde deur dan had hij deze persoon doodgeslagen met de hamer.
Al met al een heftige zaak. Dit in relatie tot geweld tegen de politie en de branche richtlijnen. Wij dachten een goede “dreun” uitgedeeld te hebben en justitie en hulpverlening zouden wel raad weten met hem, helaas voor de maatschappij
De volgende nachtdienst bleek dat hij niet in verzekering was gesteld en niet in het directe hulpcircuit was gestuurd. Een aangeboden BOT gesprek was voor ons niet nodig. Misschien achteraf wel als ik hoor dat hij een lichte (taak)straf heeft gekregen en de rechter zeer mild heeft geoordeeld.
Gelukkig vond ook toen al de politiek langzamerhand dat ons vak best wel eens gevaarlijk kan zijn. PTSS zou flink onder handen genomen worden en wellicht kans dat politiemensen nu snel geholpen konden gaan worden. Ook al hadden/hebben zij zware negatieve dossiers op hun schouders. Natuurlijk ook voor hun gezinnen en familie. De kans op (financieel) eerherstel scheen uiteindelijk te gaan gloren….
Ik zou van deze casus nog een bladzijde vol kunnen tiepen maar daar ging het niet om. Ik sprak nog ervan dat die begeleidster wegvluchtte in paniek achter onze gelederen richting uitgang…..
DEEL 2: Het toeval wilde dat ik een paar maanden later weer op deze onheilsplek terugkwam ivm een buurtonderzoek nav een inbraak elders in de buurt. Die begeleidster was ook nu aanwezig in deze begeleide woonvorm. Toevallig!
We kwamen weer aan de praat over de geweldsexplosie van toen. Bleek dat die overspannen persoon verplaatst was naar elders omdat hij niet meer te handhaven was in deze begeleide woonvorm. Het schijnt dat hij weer bij zijn vader was ingetrokken in mijn wijk. Niemand die mjj hier iets over medegedeeld had, raar hè. Kennelijk en gelukkig rustig want ik had niets van hem gehoord. Voor hoelang, de toekomst zou dit uitwijzen. Alertheid bleef dus geboden….
In mijn beleving maakten militairen, politiemensen en verdere eerste lijn hulpverleners de meeste kans op PTSS. Aangezien deze categorieën altijd als eerste gevraagd of ongevraagd in de linie van gevaar terechtkwamen.
Deze begeleidster vertelde mij dat zij nog een aantal weken had doorgewerkt na de geweldexplosie en tijdens haar vakantie een burn out had gekregen. Psychische hulp bij haar had uiteindelijk uitgewezen dat zij PTSS had opgelopen. Zij was langdurig ziek thuis geweest en was pas sinds kort geheel of gedeeltelijk aan het werk. Ik vroeg haar waarom zij of haar hulpverleners mij niet hadden gebeld? Daar had zij niet aan gedacht. Kennelijk had zij voor haar persoon voldoende hulpverlening waardoor ze mij –als lotgenoot- niet nodig dacht te hebben. Een ware vorm van tunnelvisie, jammer achteraf. Ik had haar zeker voor een deel kunnen helpen. In ieder geval had ik de impact en haar imaginaire beelden kunnen relativeren….en veranderen.
Saillant detail is dat de begeleidster in haar beleving dacht dat zij oog in oog had gestaan met die overspannen bewoner en dat deze haar bijkans met zijn slagersmes gestoken had. Ik heb haar de waarheid uit de doeken gedaan. Zij had tijdig een veilig heenkomen gezocht. Zij stond heel ver achter ons in een andere gang. Mijn maat en ik stonden daar toen perfect voor de opponent voor de aanval en/of verdediging tegen het slagersmes. Alleen wij konden niet meer wegkomen. De aanval werd perfect afgeweerd.
Ik heb haar de procesgang en strafoplegging uitgelegd en dat ik mij als politieslachtoffer wederom had gevoegd om principiële redenen. Zij had veel inkomsten misgelopen door haar ziekteproces en ook zij zou nu proberen om verder financieel schadeloos gesteld te worden. Niks te danken voor deze tip, hahahan.
Ik was benieuwd of zij nog iets zou laten horen, niet dus ...
