Politiemedewerkers krijgen veel voor hun kiezen. Ik heb de keuze gemaakt om wijkagent in combinatie met veel noodhulpdiensten te zijn en te blijven.
Ik merk aan mezelf wel dat de (tropen)jaren beginnen te tellen. om het tij enigszins te keren ben en blijf ik sportief en doe daar vrijwillig heel veel inspanningen voor.
Mijn gezin steunt mij hierin en mijn vrouw is vaak mijn gezellige partner die samen met mij sportief optrekt.
In geweldsituaties hebben mijn zelfverdediging-vaardigheden mij en mijn collega's vaak meegeholpen om geweld in de kiem te smoren. Nu nog zijn collega’s blij als ik erbij ben, bij dreigende escalaties. Bij geplande aanhoudingen word ik ongevraagd gepland en staat de machtiging tot binnentreden vaak op mijn naam, ondanks het feit dat er genoeg jongere collega’s in dienst zijn. Dit is zo (scheef)gegroeid door mijn mate van betrokkenheid en nooit nee zeggen.
Terugblik
Ik ben geen eenmansleger maar soms voelt het wel zo. Eerder heb ik mijn wijkagent werkzaamheden verricht terwijl ik nooit en te nimmer tijd heb gevraagd voor wijkwerk. Ik ben/was dit zelf schuld. Ik heb nooit om hulp of assistentie gevraagd. Ook tijdens de incidentenafhandeling doe ik spreekwoordelijk alles tussen de soep en de aardappelen door. Op weg naar meldingen of gewoon tijdens de surveillance, informatie meenemen en in de politieauto bellen met mensen over gebeurtenissen waar de politie een rol in hebben of krijgen als er niet op wordt geïnvesteerd. Juist door incidenten afhandeling 24/7 heb ik veel geweldszaken meegemaakt en deze tot in de kleine donkere nachtelijke uurtjes afgetypt. Ik ben veel naar zittingen bij de rechter geweest, waar ik voor geweld tegen mij aangewend meestal in het gelijk ben gesteld. Mijn betrokkenheid werkt vaker tegen mij. Dat heb je kennelijk met schorpioenen als de bewoordingen van mijn sterrenbeeld juist zijn!
Juist nu ik ouder word merk ik dat ik een balans moet zoeken in belasting en belastbaarheid. De OC (=meldkamer) ziet alleen de roepnummers van de politieauto’s maar niet wie deze bemannen. Mijn werkgever heeft geen ouderenbeleid (als ik deze blog tiep)en iedereen die IBT afgevinkt is, kan en wordt gepland worden voor incidentenafhandeling.
Door de vele veranderingen waaraan politiewerk ook fysiek onderhevig (juridisch, administratief, bezuinigingen et cetera) is ben ik gevoelsmatig in de verdediging gedrukt. Mijn grenzen worden te vaak overschreden. Hoe meer ik mijn best doe hoe slechter ik eruit kom, schijnt mijn credo te zijn. Ik heb daar last van en pieker hierover. Mijn reeds verge orderde leeftijd in dit sterk vergrijzend politiecircuit helpt mij niet erg.
Gedrag
Uiteindelijk heb ik bovenstaande materie besproken met mijn directe chef. Hij heeft mij medegedeeld dat ook hij zich herkent in het aansturen van mijn persoon bij heikele kwesties en ander basaal politiewerk. Men heeft het idee dat als men mij inschakelt dat de zaak of de casus adequaat geregeld wordt.
Ook zegt hij dat ik een gemakkelijke diender ben die nooit om hulp of assistentie gevraagd heeft en dat hij bovendien mijn gevoel deelt m.b.t. Han inschakelen en de klus op een goeie manier klaren. Ik had maar om hulp of administratietijden hoeven te vragen, is zijn antwoord.
Dan gaan mijn ogen verder open en zie ik collega's dagdagelijks veel afspraken plannen en zich voor noodhulp diensten als het ware uit zicht manoeuvreren. Eigenlijk hebben ze gelijk, 10 ballen constant in de lucht houden is jaar in jaar uit, niet te doen. Dat besef ik ook.
Voornemen
Ik heb de handschoen inmiddels opgepakt en ik heb om hulp gevraagd bij mijn collega wijkagenten die mij nu meer helpen dan eerder. Ik heb vervolgens een jonge collega om bijstand gevraagd. Deze zei meteen toe dat hij wijkwerk wel heel erg leuk vond en neemt mij ge- en ongevraagd werk uit handen. Als tegenprestatie zal ik hem positioneren en introduceren in mijn netwerk. Hij verricht uitsluitend incidenten afhandeling en ook hij is op zoek naar diepgang. Mijn wijken zullen hem zeer zeker dit niveau brengen. De samenwerking met deze jongere collega is reeds voorzichtig gestart. Ik zal hem niet overvoeren ook al heeft ook hij een tomeloze energie en inzet.
In specialistische casussen heb ik ondersteunende diensten om hulp en samenwerking gevraagd. Ook dit is mij toegezegd en reeds ingepland.
Leren om niet alle verantwoording op te pakken maar los te laten en vertrouwen te krijgen in de aanpak van anderen. Maar ook kleine stapjes vooruit en geduld kunnen opbrengen.
Hierdoor zal het plezier in mijn werk weer toenemen, daar ben ik van overtuigd.
Ps: iedereen kan gemist worden. De molen draait ook tandenknarsend of goed geolied door zonder de zelfbenoemde of -gevoelde loyaliteit, dus ook zonder mij ...
Plezier hebben in politiewerk is fantastisch. Wanneer dit ook nog je hobby is, werk je nooit meer een dag maar hobby je maar voort en voort en voort jaar in jaar uit. Time flies
Mijn fysieke en mentale opofferingen zijn het ruimschoots waard geweest. Genieten van de nu mooie momenten samen met mijn vrouw is het nieuwe credo
