Ik schrijf deze blog niet lang na de politiereorganisatie van 2013. De politiebonzen omarmen de warme alsmede politiek correcte gedachten in de trend van; het onmogelijke doen wij direct, toveren op verzoek, wonderen duren iets langer. Dit alles in ondergeschiktheid aan het bevoegde democratisch verkozen gezag
Talloze Innovaties om de tekorten op velerlei aktiviteiten te kortwieken worden opgelost in nieuwe teampjes ontstaan en geplukt uit het kermende blauw. Dit halsstarrige fenomeen zal nooit meer stoppen...
Mijn gevoel van de reorganisatie, navelstaren met ogenschijnlijke blije gezichten. Steeds weer worden nieuwe inzichten en innovaties uit de hoge hoed getoverd. Deze stuurloze trein dendert onverminderd voort.
In de slipstream worden een aantal belangrijke functies gekortwiekt met duizenden bezwaarschriften als gevolg. Actueel dan; alweer een (200) miljoenen tekort op de politiebegroting door procedures en bezwaren. De tekorten zullen de komende jaren snel en financieel hoog oplopen.
De heterdaad kracht van de politie. Ik zie helaas in toenemende mate dat blauw naar binnen wordt getrokken om intake te assisteren of erger nog door een surveillance helemaal uit te gummen ten faveure van het werk binnen de politie bastions, vaak niet eens onze core business.
Het politiewerk lijkt vaak op een rollercoaster. Je weet dat iets te gebeuren staat maar niet waar of op welk moment of met welke immense krachten. Bureaucratie is vaak wat we er zelf van maken door goedbedoelde denkmachines professioneel of amateuristisch. Dit levert uiteindelijk op; nieuwe pijnlijke werkwijzen en andere moeizame stroomlijnen.
Gemakkelijk voor de statistische ondersteuners maar niet voor blauw op straat. Volgens mij moeten alle werkzaamheden het politiewerk buiten op straat ondersteunen en niet andersom en ook nog met forse inhaalslagen verzwaren.
De politiek maar ook het O.M. zouden zich moeten realiseren dat zij door de vele verplichte nummertjes en steeds meer adhoc opdrachten aan de politie deze vleugellam maakt. Statistieken vieren hoogtij maar heb je eraan op straat.
Terugbelacties maar ook internet aangiften vereisen steeds meer bureauwerk uiteraard met de uit de band springende screening en daaruit voortvloeiende extra opdrachten en verdere inzetten.
Er wordt niet meer gekeken wanneer je tijd kunt vrijmaken om opdrachten administratief, technisch en recherchematig uit te voeren of uit te kammen. Burgers hebben geen (be)grip meer voor de werkwijzen van de politie.
Overzicht ontbreekt totaal. Statistieken en prognoses zijn onnavolgbaar maar worden als waarheidsgetrouw blindelings aangenomen en bindend als handboeien uitgevoerd en gescreend, koste wat kost.
De gevoelsmatige initiatieven van de blauwe 💙-ten op straat staan niet meer in de juiste verbinding met de talloze benoemde innovaties en vaak rampzalige administratieve verwerking voor de bedachte systemen.
Uiteindelijk bepaalt de burgerij via de politiek wat de politie te doen staat. Maar de burgers en zeer zeker de politiek zouden zich eens moeten realiseren wat in de eerste plaats belangrijk is. Een veilige samenleving of om de politie steeds maar te laten zeulen met privé problemen, civiel onrecht, maatschappelijke problemen etc. De politietop gaat meer en meer in een keurslijf gedrukt, de politieke kant op.
Boeven vangen komt door legio facetten steeds meer in gedrang. De politie moet in al haar geledingen meer met minder doen. Vanuit de krimp reageren en het onderste uit de kan toveren. Alle opdrachten zijn ons even lief. Echter, opdrachten in eerste instantie niet bedoeld voor de politie komen toch op het politiepad terecht om de doodeenvoudige reden dat er geen netwerkpartners zijn die voor dergelijke problemen geoutilleerd en als deskundige professionals verantwoordelijk ingezet kunnen worden.
Vooral door de eindeloze protocollen met verwarde personen en de aanpak die ik vaak als geuniformeerde aan den lijve heb ondervonden.
Ongelofelijk dit, vooral als tijdens deze ellenlange beoordelingen, de meldingen des politie via de meldkamer blijven roepen voor broodnodige assistentie in contradictie met de onwil van sommige andere professionals in de zorg. Dan druk ik me nog eufemistisch uit
Gelukkig worden deze zorg-hiaten onderkend en zien we dat de andere verantwoordelijke zorgpartners in de netwerken steeds meer samen met de politie optrekken in goede samenwerkingsverbanden in ieders verantwoording.
Mooi is het altijd weer om te zien dat boeven worden gepakt doordat buurtbewoners alert zijn en deze de politie informeren. Dat is onze daadkracht in het oppakken van boeven. Oftewel adhoc en per gelukstreffer dader profiling, met en vooral door de hulp van de burgers.
Het zou mooi zijn als processen en werkwijzen veranderd zouden worden richting bronaanpak van de criminele ellende. Aan de voorkant gaan zitten en niet achteraf datgene te doen wat de politie(k) heeft opgedragen. Hier heeft innovatie haar bestaan wel geijkt en verdiend. Dank aan het NFI dat honderden criminele crypto telefoons heeft weten te kraken en daardoor bewijzen opleverde in tientallen strafzaken👊. Verder natuurlijk al dat onderzoek dat door DNA gesteund, ontwikkeld en richting criminaliteit bewezen kan worden door steeds verdergaande innovaties.
Wijkagenten worden niet afgerekend op prestaties in de wijk omdat de juiste tools niet voorhanden zijn en er geen randvoorwaarden geschapen zijn of worden. Tenslotte, onder druk wordt alles vloeibaar of diamant. Volledig meedraaien voor de wijkagenten in de noodhulp is eerder een must dan collegiaal uithelpen. Gelukkig heb ik de Noodhulp altijd prachtig gevonden.
Er zijn in den lande en zelfs op micro niveau hier in onze basiseenheid vele verschillen in omgang en creëren van tijd om te dealen met de ettelijke wijken. Elke wijkagent zou door extra tijd aan te vragen de planning kunnen frustreren. Ik doe dit bewust niet.
Dan pas zal er een rem op komen te staan op veronderstelde verplichtingen in de willekeurige wijk(en).
Ik noemde al de term rollercoaster. Het lijkt erop en het is ook zo. We staan stil in een lange file en moeten met 120 km/u voorruit. Stilstaan is geen optie. Onderwijl worden de politieauto’s door de betere stuurlui aan wal bekogeld met opdrachten. Ook al zijn deze geen issues des polities. Reageren is geboden. Doe je niets is het fout doe je wel iets dan is het ook fout.
Het zou mooi, goed en duidelijk zijn als de politie terug gaat naar hun core business. Boeven vangen en hulpverlenen aan hen die dit behoeven. Doe je het een zonder aandacht voor het andere, dan staat er altijd een partij in de blauwe kou. Dat is dan meestal de partij die de politiek bestookt met adhoc werk wat dan weer meer werk en bureaucratie gaat opleveren voor de politie. Over een spagaat of perpetuum mobile gesproken.
In 2025 is de politiek een Poolse landdag verworden met steeds forsere bezuinigingen ondanks een uitgebreid en uitzichtloos takenpakket, bovendien een ongekende uitstroom van politiemensen richting pensioen en vaak andere werkgever. Fatsoen is te zoeken met een zaklamp in het donker.
Oorlogen tieren welig, machthebbers hebben maar een doel, de Nederlandse politiek buigt dieper en dieper... De oorlogsindustrie lijkt te hebben gewonnen. In elk land worden de messen geslepen. De politie rent zich rot van demonstratie naar demonstratie met een groot dreigend gevaar voor eigen leven.
In 2021 ben ik na 44 jaar dienst 100% afgekeurd. Ik weet niet of ik nog recht van spreken heb. ik schud vaak mij hoofd...
Sterkte voor de collegae en burgers
