vrijdag 10 juni 2016

Schildpad alleen op straat

Ik vraag me af of je letterlijk zal zinken als een baksteen in het naderende moeras, recht voor je. Je bent mooi gecamoufleerd en dus een met je omgeving. Scherpe kanten en hoeken heb je niet aan je lijf behalve dan je krachtige gebit.

Ik denk dat je de weg kwijt bent in de mensen omgeving. Je hebt een zware last te dragen in de vorm van een ogenschijnlijke zware militaire helm. Daar moet je maar “in“ komen!

Eigenlijk heb je deze huisstijl afgekeken van de familie der slakken tijdens hun evolutie. Ook zij nemen altijd hun huis op de rug mee. Jij doet bijna hetzelfde maar dan net weer iets anders belicht. Je leeft sowieso in je huis-helm. Rondom dicht gekit met slechts kleine uitsparingen voor je handen en voeten en uiteraard je hoofd. Jouw helm, pantser, kuras of tempel is hard en onverwoestbaar.

Je loopt trots rond en er zijn al heel wat vijanden geweest die hun tanden op dit pantser hebben kapot gebeten. Je laat hen steeds achter met een big smile en bij hen pijn in de bek. Eigen schuld. Dat jouw benen jouw helm kunnen dragen vind ik onvoorstelbaar sterk en stoer.

Jij solist, liefhebber van tropische temperaturen werd naar dit land gehaald als een klein lief spartelend en duikelend wezentje. Gekocht en opgenomen in onze liefelijke omgeving zwem je er vrolijk op los en krijg je veel te veel voedsel te eten in de vele wellness oases in vele woonkamers in ons land. Het nadeel is dat je dan deze wellness oases snel ontgroeit. Een luxe probleem is het gevolg.

Dus wordt je als persona non grata verwenst en naar buiten geschopt of via de wc geloosd in het riool. Gelukkig heb jij jouw kuras altijd bij de hand. Tegen stoten en inbeukend geweld bestand.
Je bent zwaar en log maar je lichaamsgewicht is goed verdeeld.

Op het land ben jij in je nadeel. Je bent er net zo langzaam als een slak. Op snelheid zal je dus niet winnen. Echter in het water of in zompige omgevingen voel jij je als herboren. In moerassen voel jij je thuis in je bijna natuurlijke habitat.

Je bent iemand die heel oud kan worden. Ook dat is genetisch bepaald. Je leeft van planten en klein ongedierte en dode vissen et cetera. Je baant in het moeras met je sterke gespierde ledematen de weg vrij. Je hoofd en via je lange nek vervolgens, eten de nodige proviand naar binnen. Alleen ben ik bang dat je het lastig krijgt in de wintertijd. Een fase die je kunt overbruggen door je in een toestand van schijndood te matigen. Maar dat is eigenlijk niet jouw ding. Er zijn helaas al vele diersoorten naar Nederland gehaald die het niet redden. Maar jij bent een vechter met sterke kaken.

Maar daar gaat het niet om. De zorgplicht ook voor te grote huis schildpadden is beklagenswaardig. Zoals de mens met elkaar omgaat zo gaat zij ook om met dieren die niet passen in de vele woonkamer oases. Als ik dan weer naar jouw geel/zwarte kleurenfoto! kijk dan zie ik je wachten, vechten en gedijen against all odds.

Gelukkig blikt jouw genetica ver terug tot in de oertijd. En altijd heb je het overleefd.

Winters worden tegenwoordig minder koud en zomers blijven laf en lauw. Schildpad ik noem je HERO, jij haalt het, hoop ik tegen beter weten in!

Je komt niet in onze natuur voor en bent niet gemaakt voor Hollandse vrieswinters. Als koudbloedig wezen moet je je kunnen opwarmen om voedsel te kunnen verteren. Dit lukt niet goed in onze vrije natuur. Een lange doodstrijd van 5 jaar is niet ondenkbeeldig. Dus dierenleed ten top. Om jezelf genoeg op te warmen loop je naar het asfalt.

Dat warmt lekker op, maar vaak wordt je net daar doodgereden door menselijke bolides. Gelukkig heb ik je gevonden terwijl jij desolaat ronddoolt.

En nu zwem je lekker rond in het Dierenpark Born tussen je geelwang-en-de soortgenoten in een mooie plas met water, oeverbegroeiing en rust.